Κάποια Δήθεν Λόγια......
Οποιος Μπορει Κανει, οποιος δεν μπορει διδασκει!!!
12 Φεβρουαρίου 2009, 19:44
Χωρίς Ειρμό .....


 

 

 

«Όλα έχουν φθαρεί στις μέρες μας

ακόμα και η δυστυχία»!  

 

 

 

ΣΑΤΩΜΠΡΙΑΝ 

 

 

 

 

Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει κάποια στιγμή στην ζωή του από τον πόνο και την θλίψη! Είναι αδύνατον να μην αισθανθείς κάποια στιγμή τον πόνο και την θλίψη όταν ζεις σε μια δομημένη κοινωνία, μια πόλη, μια οικογένεια και συναναστρέφεσαι με τους ανθρώπους! 

 

Ίσως, λέω, δεν ξέρω, αλλά τελικά ευτυχισμένος να είναι εκείνος που υποφέρει απλά λιγότερο από τους άλλους! 

 

Η ειρωνεία είναι ότι, ότι δανείστηκα από την ζωή, στο τέλος το πλήρωσα διπλό και τριπλό! Σαν αυξημένο επιτόκιο ονειρικών δανείων! Οι Κινέζοι λένε ότι στην ζωή ένα καλό το πληρώνεις πάντα με τρία κακά!  

 

Τελικά το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να περάσουμε μια μέρα διπλα από την ευτυχία μας και να μην είμαστε σε θέση να την αναγνωρίσουμε, και μετά να περιμένουμε το θαύμα που μια μέρα θα δικαιώσει την ύπαρξη και τις προσπάθειες μας! Μα ποτέ δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το θαύμα συντελείται πάντα μέσα σ’ αυτό που ζούμε, την στιγμή που το βιώνουμε!  

 

Πάντα μας ξεφεύγει αυτή η γ…η λεπτομέρεια! Και μετά σαν επαίτες προσευχόμαστε και ψάχνουμε για τα μεγάλα! Αυτά που δεν σταθήκαμε άξιοι να δημιουργήσουμε, γιατί απαρνηθήκαμε και απαξιώσαμε τα μικρά!  

 

Περίεργη η διάθεση απόψε! Περίεργος και ο λογισμός! 

 

Σκόρπια κομμάτια ατάκτως εριγμένα σε μια αρρωστημένη ψυχοσύνθεση, που όλο βρίσκει ισορροπίες κι όλο τις χαλά για την όμορφη αίσθηση του κενού! 

 

Όταν ρε Μάνα μου έλεγες πως ότι κοροϊδέψω στην ζωή μου στο τέλος θα το λουστώ, τι ακριβώς εννοούσες; Διότι εγώ Μανά, λούστηκα κι αυτά που δεν κορόιδεψα ποτέ!  

 

Δεν επεδίωξα ποτέ να γίνω Σίμωνας Κηριναίος, μα μου φόρτωσαν σταυρούς και ο Γολγοθάς είναι ακόμα μακριά! Άνθρωποι είμαστε και το «Άφες αυτοίς ..» δεν το έχουμε πάντα εύκαιρο! Πιο εύκολο ήταν πάντα το «Ηλί, ηλί …» και το «Τετέλεστε»! 

 

Κάποιος είπε κάποτε ότι «η καλή πράξη ποτέ δεν χάνεται», η πράξη μπορεί, μα αυτός που την κάνει στο τέλος πάντα βγαίνει χαμένος! 

 

Στον προβληματισμό, το μόνο που βρίσκω ως απάντηση και λύση είναι η ιστορία του Ρουσντί: 

 

«Ο σκορπιός ενώ υπόσχεται πάντα στον βάτραχο να μη τον τσιμπήσει αν ο βάτραχος προσφερθεί να τον περάσει στην απέναντι όχθη του νερόλακκου, αθετεί πάντα τον λόγο του και κάπου στα μισά της διαδρομής καταφέρνει ένα δυνατό και μοιραίο τσίμπημα στον βάτραχο σωτήρα του. Καθώς ο βάτραχος και ο σκορπιός βυθίζονται στο νερό και πριν πνιγούν, ο σκορπιός πάντα προλαβαίνει να απολογηθεί λέγοντας ότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά αφού αυτή είναι η φύση του!» 

 

Καλησπέρα!

 
14 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

pterarhos (12.02.2009)
Καλησπερα σου φιλε.
Η αληθεια ειναι οτι μπαινοντας στο ποστ
με καθηλωσε ο "Αμλετ".
Ευτυχια!!!
Την πουλουν με το κιλο,ποτε σαν life styl , ποτε με την ταδε μαρκα αυτοκινητου,ποτε στα πρωιναδικα.
Δεν νομιζω οτιειναι περισσοτερες οι στιγμες
ευτυχιας, απο τον αντιποδα τους, στην ζωη καποιου.
Ισως βρισκεται στα μικρα καθημερινα μικροπραγματα που μας ευχαριστουν...
Ισως αν για οποιονδηποτε λογο τα στερηθουμε ,τοτε καταλαβαινουμε την αξια τους.
Κατα την γνωμη μου παντα,δεν μπορει να υπαρξει διηνεκης ευτυχια.
Ζητουμενο παντα των φιλοσοφικων ρευματων ,των θρησκειων...
Νιρβανα , Βαλχαλα, Καταστηματικη Ηδονη
Επικουρου, Παραδεισοι...
Δεν νομιζω απο την αλλη οτι κατι που σημερα μας κανει ευτυχεις, αν το επαναλαμβανουμε καθημερινα δεν θα φθαρει στο τελος.
Σχετικη εννοια η ευτυχια λοιπον.
Τι ακριβως σημαινει "περασα διπλα απο την ευτυχια και δεν την αναγνωρισα";
Τι μας κανει να πιστευουμε οτι θα παρεμενε τετοια;
Στιγμες διαρκει και χανεται.Κι εκει ειναι η μαγεια.
Αν μπορεις να κανεις καλο κανε το.
Κακο μη κανεις.
Αν και για σενα ειμαι βεβαιος.
Δοκιμασια φιλε ειναι η ζωη, ισως το σκληροτερο σχολειο.
Οπου υποτειθεται οτι μαθαινουμε εκεινα που θα μας βελτιωσουν σαν οντοτητες
σαν , ατομα.
Ψαξε τις δικες σου στιγμες φιλε, εκεινες που σε γεμιζουν , εκεινες που σ'ευχαριστουν.
Δες αγαπημενα σου προσωπα.Ζησε αυτα που σε κανουν να νοιωθεις ομορφα.
Στα απλα πραγματα, ισως κρυβεται η πολυποθητη...
Δεν ξερω αν λιγο βοηθησα.
Να εισαι παντα καλα.
Ομορφος προβληματισμος!
margo (12.02.2009)
Περίεργη η διάθεση απόψε..
Μια χαρά κι απόψε.
Καλησπέρα Dithen.
chocolat (13.02.2009)
Εγώ πάλι λέω πως όταν περνάμε δίπλα από την ευτυχία μας αναγνωρίζει. Και την αναγνωρίζουμε, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να πλησιάσουμε. Και η δυσκολία είναι να ζούμε μακριά της.

Τώρα, οι "βουτιές στην αίσθηση του κενού" είναι άλλη κατηγορία, κι εγώ δεν μπορώ να παίξω. Μπορώ να διαλέξω Αθλητικά ή Ζώα-Φυτά; :)

Καλή σας μέρα Δήθεν με την καθόλου-περίεργη διάθεση! :)
DITHEN (13.02.2009)
Καλο μεσημερι σε ολες και ολους (δηλαδη στον Πτεραρχο)!

@ Pterarhe μου, τι να πρωτο-απαντησω απο οσα σωστα εγραψες! Ναι φιλε τελικα την ευτυχια μπορει να την συναντησουμε μονο ως συνθημα στον τοιχο σε μια συνοικια!:) Ωστοσο, το λεω στο κειμενο μου οτι, αυτη η περιεργη κυρια κρυβεται στις μικρες καθημερινες στιγμες μας που δεν εκτιμαμε και τοσο! Μ' αρεσε η αναφορα σου για το που την πουλανε!:)

@ margo, μια χαρα και δυο τρομαρες η διαθεση, χα,χα! Μονο που τελικα η χαρα φευγει! Σε ευχαριστω παντως για το νοημα του σχολιου σου (το χω)!:))

@ Chocolat, Μπορει να συμβαινει τελικα κι αυτο με την κυρια Ευτυχια! Οπως και να χει δυσκολο ειναι το θεμα και η κατακτηση της! Μπορεις ανετα να διαλεξεις οποια κατηγορια θες! Σε τι εισαι καλη; Η διαθεση ηταν περιεργη, γι αυτο και ο λογος μπερδεμενος! Πολλα παλευαν να βγουν, αντικρουωμενα, μα λιγα τα καταφεραν!:)

Σας ευχαριστω!
Oraclas (13.02.2009)
Φίλε Δήθεν..
θα έχεις τους λόγους σου που σε βρίσκω τόσο πεσμένο.. Η ευτυχία είναι μία κατάσταση που αντιλαμβανόμαστε, δυστυχώς όταν είμαστε στην αντίπερα όχθη. Όταν την βιώνουμε δεν την πολυκαταλαβαίνουμε. Εύχομαι να είναι μία μπόρα και να περάσει. Συμφωνώ ότι βρίσκεται στις καθημερινές στιγμές μας.. ίσως να είναι μόνο στιγμές.

Σχετικά με τον σταυρό θα σου αναφέρω μία ιστορία που μου είχε κάνει εντύπωση, πέρα από θρησκείες.
---Ήταν ένας άνθρωπος που έκλαιγε συνεχώς γιατί δεν άντεχε τον σταυρό που σήκωνε. Τον άκουσε ο Θεός και τον φώναξε να διαλέξει τον σταυρό που θα ήθελε να σηκώσει. Διάλεγε έναν, άφηνε έναν άλλο και στο τέλος κατέληξε σε έναν σταυρό που ήταν αυτό που του ταίριαζε καλύτερα. Μα αυτός, αναφώνησε ο Θεός είναι ο Σταυρός σου! -------
Με λίγα λόγια ο καθένας μας σηκώνει τον σταυρό που αντέχει (και 100 γραμμάρια λιγότερο). Καλό μεσημέρι.
DITHEN (13.02.2009)
Αψογη ιστορια Oraclas!! Μ' αρεσε πολυ, δεν το ειχα ξανακουσει! Εχεις απολυτο δικαιο, στο τελος ο καθε ενας τον σταυρο που του πρεπει σηκωνει!

Η αληθεια ειναι οτι το post δεν γραφτηκε τοσο γιατι εγω ειμαι πεσμενος αυτο το διαστημα, μα περισσοτερο γιατι σκορπιες σκεψεις τριβελλιζαν το μυαλο μου απο διαφορα ερεθισματα! Αν και δεν διαγω ειναι η αληθεια περιοδο ψυχικης ευφοριας!:)

Σε ευχαριστω πραγματικα που σταματησες για λιγο εδω! Το σχολιο σου ηταν λυτρωτικο!
movflower (13.02.2009)
Ο καθένας μας.

Όμως ...Τον λογισμό τί σου τον έβαλε στο μυαλό;

Αν από αυτά που κάνουμε, τα περισσότερα μας φέρνουνε γαλήνη και ικανοποίηση, τότε...πολύ πολύ καλώς! :))))))))

Γιατί χάνεται αυτός που κάνει καλή πράξη; Αν τα έχει καλά με τον εαυτό του, δεν χάνεται. Το πολύ να χαθεί από τον ορίζοντα που νόμιζε ότι του ταίριαζε. Όπως και τα λουσίματα, που όλοι παίρνουμε είτε τα αξίζουμε είτε όχι. Μας βοηθάνε να δούμε και αλλιώς κάποια πράγματα. Να αναθεωρήσουμε και να γεμίσουμε ενέργεια για καινούρια ή διαφορετικά πλάνα.

Ωραία και η ιστορία του Oraclas! Πολύ ωραία...

Χαιρετούρες!
DITHEN (13.02.2009)
Ναι movflower, ο καθε ενας μας! Μαζι και μονοι!

Ο λογισμος φωλιαζε απο παντα στο πισω μερος! Κτυπαει παντα οταν σε δει να πεφτεις, σαν χαριστικη βολη!

Δεν χανεται οποιος πραξει την πραξη, μα χανει, ειδοποιος η διαφορα! Η μακροπροθεσμη ανταμοιβη ειναι για αυριο ...!:)

Παντα ο πατος χρειαζεται για να γεμισεις τις μπαταριες και να επανελθεις δρυμιτερος, φθανει να αποφυγεις το τσιμπιμα του σκορπιου!:)

Υπεροχο το σχολιο σου! Σε ευχαριστω για την ατμοσφαιρα που δημιουργησε!:)
thank (13.02.2009)
το είχα δεί από χθες, αλλά ο εγκέφαλος είχε ξεμείνει από μπλόκινγκ ένερτζυ.

Δεν νομίζω ότι οι συνέπειες (ανταμοιβές κλπ) είναι τόσο γραμμικές στη ζωή μας δήθεν. ειδικά οταν πρόκειται για στάσεις ζωής. Το τι μας συμβαίνει επειδή είμαστε, αισθανόμαστε, "ετσι" δεν το βλέπω ως "συνέπεια" αλλά "συνέχεια" :):)

Σχόλια λοιπών συνμπλόγκερς εξαιρετικά. Τα είπαν όλα (ή σχεδόν όλα, μη τους δίνουμε και αέρα). Δεν έχω να προσθέσω κάτι (θα πρέπει να με δει γιατρός !!! :):) Καλή συνέχεια ... Α ναι. Και δώστης μία της θλίψης και της όποια κακής κατάστασης να παει στο διάολο οκ ??? :):):)
DITHEN (13.02.2009)
Thank μου,

πεσμενο σ' ακουω! Λιγα και καλα, μεν, σχολια, αλλα δεν μας συνηθισες σε τετοια!

Κουρασμενος μου φαινεσαι! Ισως να ναι καιρος για λιγο ξεσαλωμα για ολους μας;:))
sven (14.02.2009)
Φίλε DITHEN καλησπέρα.

Διαβάζοντας κάποιος το κείμενό σου, διαπιστώνει την ύπαρξη αρκετών "πάντα" και "ποτέ", που υποδηλούν μια υπερβολή τόσο στο συναίσθημα όσο και στην κρίση. Έχω την αίσθηση πως η ιστορία με το βάτραχο και το σκορπιό έχει να κάνει με τη φράση σου "Σκόρπια κομμάτια ατάκτως εριγμένα σε μια αρρωστημένη ψυχοσύνθεση, που όλο βρίσκει ισορροπίες κι όλο τις χαλά για την όμορφη αίσθηση του κενού!", που σε συνδυασμό με την υπερβολή που προανέφερα, ίσως δίνουν κάποιες απαντήσεις/εξηγήσεις για την "περίεργή σου διάθεση" και τα όσα αναφέρεις.
Μοιάζει σαν, κατά κάποιο τρόπο, να βρίσκεις μια ευχαρίστηση στο να "αποκαθιστάς" την ανισορροπία, καταστρέφοντας κάποια στιγμή την ισορροπία που είχες βρει, προς χάρην της "όμορφης αίσθησης του κενού". Αν ισχύει αυτό, τότε σκέψου γιατί "ό,τι δανείστηκες στη ζωή στο τέλος το πλήρωσες διπλό και τριπλό", γιατί "σου ξεφεύγει πάντα η γ...η λεπτομέρεια", δηλ. να περνάς δίπλα από την ευτυχία και να μην την αναγνωρίζεις, γιατί "λούστηκες στη ζωή κι αυτά που δεν έχεις ποτέ κοροϊδέψει" και γιατί "σου φόρτωσαν σταυρούς, με το Γολγοθά να είναι μακρυά". Πολλές "ατυχίες" μαζεμένες σ΄έναν άνθρωπο για να ΄ναι τυχαίες... Εξηγήσεις γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό έχω πολλές, αρκούμαι όμως στη διατύπωση του προβληματισμού, όντας βέβαιος πως θα τον συνεχίσεις από μόνος σου...

ΥΓ. Ευτυχία, για μένα, είναι επίσης
να μπορούμε να εκτιμούμε και να
χαιρόμαστε και με το "αυτονόητο",
αυτό που ήδη έχουμε, που είναι
πολύ σημαντικό, αλλά δεν το
αξιολογούμε, το ό,τι δηλαδή δεν
είμαστε δυστυχισμένοι, ασθενείς,
άνεργοι, άφραγκοι κ.τ.λ.
DITHEN (14.02.2009)
Sven,
κατ' αρχη σε ευχαριστω που σταματησες εδω για να αφησεις ενα εξαιρετικο σχολιο!:)

Πραγματικα θα μου ηταν πολυ ενδιαφερον και ευχαριστο να διαβασω ποιες εξηγησεις σκεφτεσαι και ποια αποψη εχεις γιατι συμβαινει αυτο που περιγραφεις!:) Θα ηταν πολυ ενδιαφερουσα η συζητηση!

Εχεις δικαιο! Παντα οταν καποιος σκεφτεται σιωπηλα το μυαλο του υπερβαλλει, μονο οταν εξωτερικευσεις οτι σκεφτεσαι και το βαλεις σε λογια αντιλαμβανεσαι την υπερβολη της σκεψης! Ωστοσο, ειναι και περιπτωσεις που η υπερβολη χρησιμοποιειται για να προσδοσει τις διαστασεις της εικονας!

Συμφωνω απολυτα σ' αυτο που λες, για το που μπορει τελικα να κρυβεται η ευτυχια!:)
uNick (14.02.2009)

Πολύς πεσιμισμός ρε φίλε... Ok, σίγουρα δεν είναι όλα καλά, ούτε υπάρχει κάποιος που να ζει ζωή ρόδινη, αλλά δεν είναι και όλα μαύρα. Εκτός από το άδειο, στεγνό ποτήρι που περιγράφεις, υπάρχουν και μισοάδεια, μισογεμάτα, κλπ. Στην πραγματικότητα, νομίζω πως εμείς επιλέγουμε τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους θα βλέπουμε το ίδιο πράγμα. Και επειδή ποτέ τα άκρα δεν με εξέφρασαν, επιλέγω να βλέπω το ποτήρι γεμάτο ως τη μέση. Μισογεμάτο ή μισοάδειο? Εξαρτάται από τις συνθήκες και τη διάθεση. Πάντα όμως κάτι έχει μέσα το ποτήρι. Έχει τα καλά, τα ωραία, αυτά που μας "γεμίζουν", αυτά που αντισταθμίζουν τα δεινά της καθημερινότητας, προσπαθώντας να εξισορροπήσουν τις καταστάσεις.

Όσο για το που μπορεί να κρύβεται η ευτυχία... Κάποιος (μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, δεν έχει ανοίξει ακόμα το μάτι) είπε πως:
"Η ευτυχία είναι σαν τη σκιά μας... Όσο την κυνηγάμε, τόσο απομακρύνεται."
Μήπως θα έπρεπε να σε κυνηγάει εκείνη?

Καλημέρες.




Oraclas (14.02.2009)
Δεν υπάρχει κανένας δρόμος για την ευτυχία. Η ευτυχία ΕΙΝΑΙ ο δρόμος.

Και πάνω στο σχόλιο του uNick θα παραθέσω μία ιστοριούλα από αυτές που έχω αναρτήσει στο blog παλαιότερα:
-------------------------
Ένας μεγάλος γάτος βλέπει ένα γατάκι να κυνηγά την ουρά του και το ρωτά:
- Γιατί κυνηγάς την ουρά σου;
Και το γατάκι λέει:
- Έχω μάθει ότι το καλύτερο πράγμα για τις γάτες είναι η ευτυχία κι αυτή η ευτυχία είναι η ουρά μου. Γι' αυτό την κυνηγώ, κι όταν την πιάσω, θα 'χω την ευτυχία.
Είπε τότε ο μεγάλος γάτος:
- Κι εγώ το ίδιο, γιε μου, έχω δώσει προσοχή στα προβλήματα της ύπαρξης, κι εγώ το ίδιο έκρινα ότι η ευτυχία βρίσκεται στην ουρά μου. Αλλά παρατήρησα πως όσο πιο πολύ την κυνηγούσα τόσο περισσότερο έφευγε μακριά μου, ενώ όταν κοιτάζω τη δουλειά μου, αυτή έρχεται ξοπίσω μου, όπου και να πάω.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen

Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......



Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr
Template design by Jorge