Η Τελευταία Ελληνίδα Θεά

06 Μαρτίου 2009, 12:05
Η Τελευταία Ελληνίδα Θεά

Μελίνα Μερκούρη

1920 - 1994

Ποιος δεν την λάτρεψε ως την Στέλλα που κράταγε μαχαίρι;

Ποιος άραγε δεν θαμπώθηκε όταν την είδε να γίνεται κομμάτια ως Μπλανς στο «Λεωφορείον ο Πόθος»;

Ποιος δεν τραγούδησε έστω και μια φορά μαζί της τα «Παιδιά του Πειραιά»;

Ποιος, αναρωτιέμαι, δεν ένιωσε περήφανος και δεν την θαύμασε ως πολίτικο και μπροστάρισσα αγωνίστρια σε διαδηλώσεις και αγώνες για τα δίκαια του Ελληνισμού και τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού;

Ποιος αντιστάθηκε να ταξιδέψει στη βαθιά μελαγχολική φωνή της, όταν μίλαγε για την ζωή, την τέχνη και την Ελλάδα;

Η Μελίνα της Ελλάδας! Η Μελίνα του Ελληνισμού! Η Μερκούρη του Πολιτισμού!

Η Μαρία Αμαλία Μερκούρη (Μέλινα) γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920.

Ήταν κόρη του Βουλευτή της ΕΔΑ και υπουργού Σταμάτη Μερκούρη και εγγονή του πιο, ίσως, επιτυχημένου Δημάρχου Αθηναίων, Σπύρου Μερκούρη.

Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή το 1944. Ο ρόλος της Μπλανς στο «Λεωφορείον ο Πόθος» του Τεννεσί Ουίλιαμ το 1949 την καθιέρωσε ως πρωταγωνίστρια.

Η πρώτη της κινηματογραφική δουλειά ήταν η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). Με το ρόλο, όμως, της Ίλια στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960) και την θεατρική μεταφορά του έργου στη Νέα Υόρκη, η Μελίνα έσπασε τα στενά σύνορα της τέχνης στην Ελλάδα και κέρδισε διεθνή καταξίωση και παγκόσμια φήμη.

Το 1965 παντρεύτηκε τον Αμερικανό σκηνοθέτη του «Ποτέ την Κυριακή», Ζυλ Ντασέν. Ο Ντασέν τη σκηνοθέτησε αργότερα και στις ταινίες «Φαίδρα» (1962), «Τοπκαπί» (1964) και «A dream of Passion» (1978).

Βρισκόμενη σε αυτό-εξορια κατά τα χρόνια της Δικτατορίας, η Μελίνα πάλεψε σκληρά για την ανατροπή της χούντας στην Ελλάδα. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας γύρισε στην Ελλάδα και πολιτεύτηκε στις τάξεις του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος του Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου.

Όραμα της υπήρξε η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα από το Βρετανικό Μουσείο. Για τον σκοπό αυτό πάλεψε με ιδιαίτερο πάθος μέχρι και το θάνατο της. Ως υπουργός Πολιτισμού δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα με στόχο το θέατρο να φτάσει στην επαρχία. Δική της έμπνευση ήταν και η δημιουργία του θεσμού της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης».

Η Μαρία Αμαλία Μερκούρη έφυγε στις 6 Μαρτίου του 1994!

Το Άστρο της Μελίνας όμως δεν έσβησε ποτέ!

Η Μελίνα της Ελλάδας είχε ως ηθοποιός, ως πολίτικος και ως Άνθρωπος, δώσει νόημα στον όρο «ΕΛΛΗΝΙΔΑ»!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Oraclas (06.03.2009)
Καλημέρα Δήθεν,
όμορφο το Post, για μία λαμπρη παρουσία στο Θέατρο, στον Κινηματογράφο και στην πολιτική. Από την Μελίνα θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο πράγματα. Πρώτον είχε τα πιο εκφραστικά μάτια που έχω δεί ποτέ. Δεύτερον είχε μία αυθεντική 'μαγκιά'. Οπως είχε και πεί και ο Χαριτόπουλος ήταν μία από τις δύο γυναίκεςμ που παραδέχοταν, που χόρευαν ζεϊμπέκικο. Αληθινός άνθρωπος, αυθεντικός, αντράκι.. Όπως είπες και εσύ το άστρο της λάμπει ακόμα!

MPara (06.03.2009)
Είμαι από τους τυχερούς που την έχουν συναντήσει.Της πήρα συνέντευξη όταν ήμουν στην Πέμπτη Δημοτικού,τότε που διηρρύγνυα τα ιμάτιά μου,ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω δημοσιογράφος...

Δημοσιογράφος μπορεί να μην έγινα,αλλά η συνέντευξη έμεινε,καθώς και η πολλή ζωντανή ανάμνηση από αυτή την συνάντηση μας.
:))))

sven (06.03.2009)

Απαντώ καταφατικά σε όλα τα ρητορικά ερωτήματά σου, φίλε μου, και υποκλίνομαι βαθειά μπρος στην προσωπικότητα, στο μεγαλείο και στο δυναμισμό αυτής της γυναίκας. Έχει δίκιο η MPara, πως ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία η προσωπική συνάντηση με τη Μελίνα. Η παρουσία της και μόνο πλημμύριζε το χώρο, η ατμόσφαιρα πάλλονταν από τη θετική της ενέργεια. Θα ζει πάντα στις καρδιές μας.

pterarhos (06.03.2009)
Γεια χαρα φιλε DITHEN.
Απο τις μεγαλυτερες προσωπικοτητες,της
συγχρονης Ελλαδας.
Ανθρωπος ,καλλιτεχνης πολιτικος.
Τοτε που το ΥΠΠΟ ηταν πραγματι τετοιο.
Τοτε τα ΔΗΠΕΘΕ με δικη της φροντιδα
εκαναν παραστασεις που χαζευε το Κεντρο.
Τοτε που τα ΔΗΠΕΘΕ ηταν αιμοδοτης των υπολοιπων Σκηνων σε καλλιτεχνικο δυναμικο.
Λατρευε παθιασμενα το καπνισμα, σημα κατατεθεν του Θεατρου Τεχνης.
Την ειχα συναντησει σε διαδηλωση και
καπνιζε το θηριο,ενω επεφταν δακρυγονα.
Η μεγαλυτερη θεατρικη στιγμη της η "Μπλανς".
Δυστυχως λειπει αφορητα...

chocolat (06.03.2009)
Καλησπέρα Δήθεν και υπόλοιποι παρόντες! :)

Εγώ δεν είδα τη Μελίνα Μερκούρη ποτέ ζωντανά κι από τις ταινίες που αναφέρετε, είδα μόνο 1.5! (ή μπορεί μόνο μισή, δε θυμάμαι)! Έτσι δεν έχω τίποτα βαθυστόχαστο να προσθέσω.

Όμως ξέρω καλα, πως ο δρόμος που περπατάμε σήμερα τόσο προοδευτικά και βιαστικά, φτιάχτηκε και στρώθηκε από τις γυναίκες σαν τη Μελίνα!

Βόλτα στο μαυρόασπρο γι' απόψε λοιπόν με τον κατάλληλο ξεναγό! Όμορφη σύνθεση, καλέ μου Δήθεν, και υπέροχο τραγούδι!

Καλό σαββατοκύριακο σε όλους και καλή ξεκούραση!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen

Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......

Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Φιλικά Blogs

Links