Άκυρο .... Πασχαλινό Τραπέζι

20 Απριλίου 2009, 15:39
Άκυρο .... Πασχαλινό Τραπέζι

Σας έχω ακούσει να διαμαρτύρεστε για το οικογενειακόν του Πασχαλινού τραπεζιού!

Σας έχω νιώσει να εκφράζετε απέχθεια γιατί τέτοιες μέρες η οικογενειακή φύση των γιορτών σας τραβάει στα χωριά και τα νησιά καταγωγής των γονέων, ως υποχρέωση και προσκύνημα, στα ήθη και έθιμα! Στους τόπους των εκτός Αθηνών και αστικών κέντρων.

Σας έχω διαβάσει να παραπονιέστε για την Πασχαλινή μάζωξη γύρω από το τραπέζι για την κατανάλωση του οβελίας, το τσούγκρισμα των αυγών και την πόση του οίνου, που θεωρείτε μπανάλ και εκτός των μοντέρνων σας συνηθειών! Για τα παιδιά της οικογένειας που στριγγλίζουν παίζοντας, φέρνοντας πονοκέφαλο σε όσους ξέχασαν πως κάποτε υπήρξαν και οι ίδιοι παιδιά, και ίσως να στρίγγλιζαν πιότερο στο παιχνίδι με τα αδέλφια, τα ξαδέλφια και τα γειτονόπουλα! Για τις θειες και τους συγγενείς που σας σφιχταγκαλιάζουν με ορμή και ανταλλάσσουν σβουρικτά φιλιά! Για αυτούς που σας εύχονται, εννοώντας το, να σας δουν διπλούς και τριπλούς του χρόνου!

Σας έχω δει να αποστρέφεστε με βδελυγμία όλα αυτά και να αποζητάτε την λύτρωση μακριά, ευελπιστώντας σε ένα πιο ήσυχο και λιγότερο οικογενειακό Πασχαλινό μεσημέρι!

Μα κάποτε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου που, απο τύχη ή απο επιλογή, ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν και άλλα Πασχαλινά τραπέζια, λιγότερο θορυβώδη και στο πιο ελάχιστο πολυπρόσωπα!

Πασχαλινά γεύματα που δεν γίνονται σε τραπέζια!

.........................

Η οικογένεια μικρή και διασκορπισμένη! Ο Πατέρας να έχει μεταναστεύσει εις Κύριον χρόνια τώρα! Η μάνα, που κάποτε περιποιόταν με αγάπη και δεξιοτεχνία τέτοιες μέρες την οικογένεια, φτιάχνοντας πλούσια εδέσματα και λουκούλλειο τραπέζι, κατάκοιτη κτυπημένη από τα γηρατειά που ποτέ δεν έρχονται μόνα!

Κι ο γιος που απέμεινε, με αγορασμένα τα φαγητά της Ανάστασης και με δυο τρία κόκκινα αυγά βαμμένα από τους γείτονες, να προσπαθεί να αναβιώσει όμορφες στιγμές και Πασχαλινές θύμησες στα γόνατα που χρησιμοποιεί ως δίκην τραπεζιού δίπλα στο μητρικό κρεβάτι! Κι όση ώρα κρατάει η μυσταγωγία του Παράδοξου αυτού Πασχαλινού τραπεζιού να μην κοιτάζει την Μάνα στα μάτια, που δακρύζουν γιατί θυμούνται άλλες ηρωικές και ευτυχισμένες εποχές! Εποχές που το σπίτι τέτοια μέρα γέμιζε από θόρυβο, από γέλια, από φίλους και συγγενείς, από παιδιά που έτρεχαν γύρω – γύρω τσιρίζοντας για την διεκδίκηση ενός σοκολατένιου αυγού!

Κι όταν πια περάσει η ώρα, ο Γιος φιλά στοργικά στο μέτωπο την Μάνα που έχει αποκάμει και έχει βυθιστεί στα όνειρα της που την ταξιδεύουν σε παλαιότερες Πασχαλιές, που μύριζαν ανθούς και αγάπη!

Καβαλάει την μηχανή και ανοίγει τα γκάζια του στους δρόμους της έρημης Αθήνας! Ελπίζει ο αέρας που του κτυπά το πρόσωπο να ξεπλύνει για πάντα το δάκρυ και να διώξει τον κόμπο που έχει για χρόνια κάτσει σαν βάρος στον λαιμό! Στην αρχή της Αλεξάνδρας κοντοστέκεται! Μαρσάρει δυο τρεις φορές για να ξελαμπικάρει, μαζί με την μηχανή, το μυαλό του!

Για πού τραβάει;

Οι φίλοι όλοι με τις οικογένειες τους στα τέσσερα σημεία της Ελλάδας! Με συγγενείς και ευωδίες! Μια δυο προσκλήσεις για να συμμετάσχει τις απέρριψε, ίσως από περηφάνια, ίσως πάλι γιατί δεν ήθελε να είναι ο ξένος στο τραπέζι, μα σίγουρα διότι αυτή την Πασχαλιά χρωστούσε ένα φιλί στο μέτωπο της Μάνας, που μέσα στο όνειρο της του χαμογέλασε καθώς έσκυψε στο προσκέφαλο της!

Μάρσαρε άλλες τρεις φορές!

Μπροστά του απλωνόταν άδειος ο δρόμος! Μπορούσε να δει μέχρι το τέρμα! Μια αίσθηση ελευθερίας κίνησης! Μιας ελευθερίας που επέλεξε! Όλο τον κόσμο γύρισε, μα πουθενά δεν έμεινε! Πάντα έφευγε το τέλος πριν να δει! Στο όνομα της ελευθερίας! Ο έρωτας ήταν ζωή μα δεν τον άφηνε ποτέ να φθάσει στην συντροφικότητα!

Κοίταξε τους θάμνους στην νησίδα! Έμοιαζαν με μικρό παιδί που έβαλε τα καλά του για την πασχαλιά! Άνοιξε το γκάζι! Η μηχανή ούρλιαξε κάνοντας τα λάστιχα να γονατίσουν και μετά ξεχύθηκε στην μεγάλη λεωφόρο!

Έφτασε σε χρόνο μηδέν στο γραφείο! Πριν ξεπεζέψει χάιδεψε απαλά το ζεστό ντεπόζιτο! Έσκυψε το κεφάλι στο κατράν και ψιθύρισε, «πάλι με κουβάλησες! Ως πότε;»

Ανέβηκε στον έκτο! Άνοιξε το γραφείο και βυθίστηκε με μιας στην δερμάτινη καρέκλα! Έριξε μια ματιά σε όσα είχαν στοιβαχτεί στο γραφείο! Αλληλογραφία, συμφωνίες που περίμεναν την υπογραφή του, η κατάσταση της μισθοδοσίας για τους υπαλλήλους, λογαριασμοί που περίμεναν να πληρωθούν ….

Έγειρε πίσω! Το βλέμμα καρφώθηκε στην οικογενειακή φωτογραφία στην άκρη του γραφείου! Ψαχούλεψε απαλά τον λαιμό του! Ο κόμπος ήταν ακόμα εκεί! Τουλάχιστον αυτός δεν θα φύγει ποτέ …

Έκλεισε τα μάτια!

Περίεργο σήμερα το γραφείο του μύρισε ξαφνικά ανθούς και οβελίας!

Άνοιξε με τρόμο τα μάτια και κοίταξε την πόρτα ……

Σαν να του φάνηκε ότι άκουσε γέλια παιδιών στον διάδρομο ………

Πέρασε, μάγκα μου, κι αυτή η Πασχαλιά!!!

Έρχονται και πάλι οι πολύβουες καθημερινές …..

6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

pterarhos (20.04.2009)
Πολυτιμη και ανεκτιμητη η υπαρξη της Μανας.

Αν εχουν φυγει χρονια και οι δυο, τοτε μπορεις να εκτιμησεις...

Ερωτας ,η δουναι λαβειν;

Ποσοι αντεχουν , η ξερουν , η μπορουν να

υπερασπιστουν την εννοια;

Κομποι θα υπαρχουν παντα...

Να προσεχεις οταν καβαλας.

Καποιες φορες το λεω και σε μενα.

Οταν το θυμαμαι.

Ο Νουαρ με ρωτησε μετα το Πασχα , τι;

Μια στιγμη οι γιορτες, μετα ενωπιοι , ενωπιω.

Η δικτατορια των φωτογραφιων.

Εχουν κατι σαδιστικο. Παγιδευουν τον χρονο.

Και τις μνημες και την ψυχη την σκεψη.

Αυριο ειναι μια αλλη μερα.

Το λεω και για μενα, το λεω για ολους μας.

Να συγχαρω το θαρρος της εκφρασης, το

de profundis.

Σημαντικο να ζεις, να σκεπτεσαι.

Να δρας.

Τα λεμε, να εισαι καλα!

neerie (20.04.2009)
Δεν έχω κάτι αντάξιο του ποστ να γράψω...

Απλά, θενξ!

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά! :)

DITHEN (21.04.2009)
Ποσοι πραγματι Φιλε Πτεραρχε αντεχουν ή ξερουν ή μπορουν να υπερασπιστουν εννοιες ή εγνοιες; Μετρω και αφουγκραζομαι! Τελικα ο Νουαρ θετει πολλα αμιλεικτα ερωτηματα! "Την ωρα της αληθειας" παιζετε στο σπιτι!!:))

Πολλα ανταξια θα ειχες να γραψεις Neerie, ειμαι σιγουρος! Εγω σε ευχαριστω που αφιερωσες χρονο!:))

Χρονια Πολλα σε αμφοτερους!

chocolat (22.04.2009)

chocolat (22.04.2009)
Καλή σας μέρα Δήθεν και Χρόνια Πολλά! :)

Εξαιρετικό κείμενο. Μας θυμίζει πως πρέπει να γκρινιάζουμε λιγότερο. Η μοναξιά κρύβει πολλά κοφτερά μαχαίρια και ανοίγουν πολλών ειδών πληγές. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε...

ΠΣ: Απολογούμαι για τα άδεια σχόλια. Δεν κρύβουν βαθιά νοήματα, είναι απλά λάθος κλικ!! Μπορείς να τα σβήσεις αν θες.

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen

Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......

Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Φιλικά Blogs

Links