Είχα πει δεν θα ξανάρθω
μέτραγα κάθε φορά τα σκαλιά την ώρα που έφευγα
και σε κάθε ένα,
ένα ποτέ …..
Μα τα ποτέ, ποτέ δεν κράταγαν
τις νύκτες που στο αίμα μου κύλαγες σαν ανάγκη και σαν εξάρτηση!
Το πάλευα, μα κάθε φορά η ίδια διαδρομή
το χάδι, η αίσθηση που γύρναγε και με έπαιρνε
η μυρωδιά, η αφή, η γεύση ….
Κι εκείνη η βροχή που γυρνάει πάντα το νου
σ’ ονειροδρόμια! Δεν το παλεύω πια, αφήνομαι ….
μα κάθε φορά το ταξίδι δυσκολεύει,
τα σκαλιά γίνονται όλο και πιο λίγα
και τα ποτέ μου τελειώνουν,
όπως τις αντοχές …..
- Μ’ αγαπάς;
- Δεν ξέρω …
- Τότε γιατί;
- Ίσως η μοναξιά, ίσως πάλι το άρωμα…
- Έλα πες!
- Γιατί ρωτάς;
- Θέλω να ξέρω!
- Κι αν μάθεις, τι;
- Θα αφεθώ …
- Δεν μπορείς!
- Δοκίμασε!
- Δεν θέλω!
- Άγγιξε με τότε …
- Μα σ’ έχω αγκαλιά!
- Μέσα μου …..
- Φοβάμαι!
- Μείνε ακίνητος, να κοιμηθώ και να ξυπνήσω …
- Με τρομάζει η βροχή!
- Τι;
- Ίδια τα μάτια σου!
Είχα πει δεν θα ξανάρθω
μα τα ποτέ γίνονταν πέτρες
κάθε φορά που κοίταγα πίσω ….
Είχες πει πως θα ξανάρθω
μα δεν σε πίστεψα …
Ποτέ!
10 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |