Δεν τα πάμε καλά με το άγχος. Καθόλου καλά!

Αυτό έχει καθίσει προ πολλού στο στήθος μου. Δύσκολη εισπνοή. αοοοοααααοοοεεεοοοαααχ (ήχος δύσκολης εισπνοής). Εκπνοή ακόμα πιο δύσκολη.Φουουουουουουουουου! Προχτές ξεφύσησα τόσο δυνατά, που ο μπροστινός στο λεωφορείο κρύωσε προς στιγμή...:DDDDDDDDDDDDDDD

Δεν του φτάνει που είναι βαρύ, έχει και λαιμαργία. Σκοπός της ζωής του να ισοπεδώσει το ψυγείο. Καλύτερα λοιπόν, να το αφήνω άδειο-το ψυγείο.

Κι άμαν δει ότι δεν πιάνει κανένα κολπάκι, χτυπάει εκεί που πονάει περισσότερο. Στο δέρμα! Ένα σπυράκι εδώ, ένα εκεί, ένα πάρακεί, πουά φλουά μας έκανε! Έβγαλε κι ένα στην κορφή/βαση της μύτης, ανάμεσα στα μάτια. Προσπάθησα να το σπάσω, τίποτα. Χειρότερα! Είπα να το διώξω με διάλογο (όπως νομίζουν οι Κυπραίοι ότι θα φύγουνε οι έποικοι):

- Παιδάκι μου φύγε, έχω ραντεβού!

- Τσου και πρίίίίίτς!

- Ρε είπα ξούούούτ!!!

- Τσού!

Τίποτα. Μεγάλωσε, κοκκίνησε κι εκεί ανάμεσα στα μάτια, έμοιαζα σαν Ινδή που της έπεσε η κόκκινη ελιά! 

- Δεν μπορούσες τουλάχιστον να βλαστήσεις λίγο πιο πάνω για να σε βάψω ινδικά;

Ξέρετε τί έγινε; Δέχτηκε!

Τώρα έχω δυο κόκκινες ινδικές ελιές! Μια πάνω μια κάτω.Και δεν καλύπτονται με τίποτα! Σκέφτομαι να πάρω κι ένα σάρι μωβασημί, και να βγω χορεύοντας με τα μάτια! (χάλια, δεν πειράζει!-ΈΧΟΥΝΕ ΓΙΝΕΙ ΔΥΟ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;)

Το άγχος βολεύτηκε για τα καλά και δεν δείχνει καμιά διάθεση να ξεκουμπιστεί. Αν του προτείνω να πάει διακοπές; Χμ...

μπλαμπλαμπλαμπλα με ένα φίλο:

- Αύθονο σεξ! Αυτό λείπει από τις ζωές μας! Εκεί να δεις αν φύγει το άγχος ή όχι!

- Δεν νομίζω, δεν νομίζω!

μπλουμπλουμπλουμπλου μεμια φίλη

- shopping therapy και γυμναστική!!! 

- Πιστωτική δεν έχω και ο τρεχούμενος κάνει κάμψεις, το σόππινγκ θέραπι δεν σώζει, θάβει! Γυμναστική όμως, θα ξαναρχίσω! (σήμερα ήρθε η Δευτέρα κιόλας...)

Απέεεεεεεεραντη αφηρημάδα μ' ένα δέντρο. Το τελευταίο, που είναι σοφό από τα όσα έχει ακούσει αποφάνθηκε:

- βρες το μέτρο! Να έχεις μέτρο σε όλα και θα βρεις την γεια σου! (ναι, την γεια είπε!)

- Θα προσπαθήσω να το βρω. Αλλά πώς μοιάζει; Κι αν καθίσει, πόσο θα χρειαστεί για να το διώξουμε το άλλο μια και καλή;

- χαχαχαχαχαχα!

(Το δέντρο ακόμα γελάει...)

Μάλλον το άγχος δεν εξαφανίζεται ποτέ, από μια ηλικία και μετά!