Σκηνή πρώτη

Είμαι στο μετρό και περιμένω. Δίπλα μου μια κοπέλα μικρότερη από μένα. Μας πλησιάζει ένας νεαρός από την μαύρη φυλή κοιτάζοντας την κοπέλα που ήταν πιο κοντά του. Πάει να την ρωτήσει κάτι κι αυτή γυρνάει απότομα κι επιδεικτικά το κεφάλι της από την άλλη μεριά. Τον κοιτάω,με κοιτάει. Καταλαβαίνω,καταλαβαίνει. Του χαμογελάω,μου χαμογελάει. Με ρωτάει πώς θα πάει στον τάδε σταθμό,του απαντάω,με ευχαριστεί και φεύγει. 

Σκηνή δεύτερη

Είμαι στο τρόλλεϋ. Μέσα  σ’ αυτό υπάρχουν αρκετοί μετανάστες. Ένας από αυτούς μιλάει στο τηλέφωνο (λίγο δυνατά είναι η αλήθεια) και ο σχολιασμός δεν αργεί να ξεκινήσει. Ένας κύριος από πίσω κάνει την εξής παρατήρηση: “Ορίστε!Κοιτάχτε την Ελλάδα της Ευρώπης”. Μια κυρία δίπλα του συμπληρώνει: “Και δεν μπορούμε να μιλήσουμε κιόλας. Μας λένε ρατσιστές. Δεν είμαστε ρατσιστές,πατριώτες είμαστε. Δεν καταλαβαίνω πού είναι το κακό να είσαι υπέρ της πατρίδας σου και κατά των ξένων”.(!!!!!!!!!!!!!)Ακολουθούν κι άλλα σχόλια. “Μόνο εδώ συμβαίνουν αυτά. Στο εξωτερικό δεν υπάρχει αυτό το χάλι.” και “Ορίστε,αυτός τώρα,πώς κυκλοφορεί έτσι έξω,ελεύθερος?Ποιός ξέρει τί «κουβαλάει». Μπορεί να είναι μολυσμένος”… “Και  οι Έλληνες πήγαμε έξω ως μετανάστες,αλλά δεν κάναμε αυτά που κάνουν αυτοί” …“Χα! Καμαρώστε την Ελλάδα της Ευρώπης!Κοιτάχτε τα χάλια μας!” … “Γιατί παρατάνε την χώρα τους και έρχονται εδώ? Εδώ είναι καλύτερα?” 

Σκηνή τρίτη

Ο Βαγγέλης,αλβανικής εθνικότητας και κάτοικος της Ελλάδας επί 10 συναπτά έτη, βοηθάει τον πατέρα μου σε χειρωνακτικές εργασίες στο εξοχικό μας. Η μαμά μου κατεβαίνει τις σκάλες για να του πάει φαί και στα τελευταία τρία σκαλιά παραπατάει,πέφτει και χτυπάει σοβαρά το γόνατό της. Την πάει ο μπαμπάς μου στο νοσοκομείο και παρατάει τον Βαγγέλη στην αυλή μας. Αυτός  συνεχίζει την δουλειά. Μέρες αργότερα ο πατέρας μου συναντάει τον Βαγγέλη για να τον πληρώσει. Ο Βαγγέλης αρνείται να πάρει τα χρήματα λέγοντας πως «τώρα θα τα χρειαστείς τα λεφτά για την εγχείρηση της γυναίκας σου». Ο πατέρας μου του εξηγεί πως η μητέρα μου είναι ασφαλισμένη και δεν θα δώσει καθόλου χρήματα από την τσέπη του. Ο Βαγγέλης εξακολουθεί να αρνείται πεισματικά να πάρει τα λεφτά. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια από τον πατέρα μου και αρκετός καιρός για να δεχτεί να πληρωθεί. 

Σκέψεις δικές μου

Καταρχήν ντράπηκα απεριόριστα για λογαριασμό της κοπέλας που γύρισε την μούρη της στον τυπάκο στο μετρό.Ντράπηκα περισσότερο,που δεν τόλμησα να πω την γνώμη μου μέσα στο τρόλλεϋ,αλλά αντιθέτως έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου και άκουσα μουσική. 

Αισθάνομαι άσχημα για πολλούς συμπολίτες μας οι οποίοι πιστεύουν πως όλα τα δεινά αυτής της χώρας προέρχονται από τους μετανάστες. Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο κύριος Λαζόπουλος στην εκπομπή του «δεν κοιτάμε αυτούς που μας κατακλέβουν,κυβέρνηση,αντιπολίτευση και όλους τους έχοντες εξουσία,αλλά μόνο τους μετανάστες.»

Η λογική μου είναι πολύ απλή. Εγώ είμαι η Μάρα,35 χρονών,ζω στην Αθήνα ,έχω γεννηθεί από πολύ καλούς γονείς,έχω πολύ καλή δουλειά,έχω δικό μου σπίτι,έχω πολλούς φίλους και ανθρώπους που με αγαπάνε και με σέβονται. Αυτό όμως έτυχε!Απλά έτυχε να γεννηθώ εδώ,υπό αυτές τις συνθήκες,και όχι π.χ  στην Σομαλία,όπου το πιθανότερο θα ήταν να μου είχαν κάνει κλειτοριδεκτομή στα 12 και  στην καλύτερη περίπτωση να ζούσα «ανάπηρη» για μια ζωή με έναν άντρα που δεν θέλω και διανύοντας χιλιόμετρα καθημερινώς για να κουβαλήσω νερό στο χωριό μου.Έτυχε!!!!

Σε αυτό το σημείο να προτείνω,σε όσους έχουν την άποψη ότι οι μετανάστες έρχονται στην χώρα μας απλά για να μας ταλαιπωρήσουν και να πάρουν τις δουλειές μας,να ρωτήσουν έναν από αυτούς πώς ήταν η ζωή του στην χώρα του και τί ήταν αυτό που τον έκανε να φύγει (εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά πολλές φορές),για να έρθει να δουλέψει εδώ,ανασφάλιστος! Μπορεί και να εκπλαγούν. 

Μιλώντας με τον αδερφό μου,ο οποίος ζει στην Αγγλία από το 2001,έμαθα ότι εκεί οι «ξένοι» ασφαλίζονται αυτόματα από την πρώτη φορά που θα πιάσουν δουλειά,έστω κι αν είναι part-time ή για λίγο διάστημα. Επίσης,όλοι ανεξαιρέτως μπορούν να διεκδικήσουν μια θέση και να την πάρουν,όσο υψηλή κι αν είναι αυτή,εφόσον έχουν τα προσόντα κι εφόσον ζουν σύμφωνα με τους κανόνες και την νομοθεσία  της συγκεκριμένης χώρας. (Πράγμα που φαντάζει δύσκολο να συμβεί σε μια χώρα που οι νόμοι έχουν δημιουργηθεί κυρίως για να καταπατώνται.) Έτσι ,το κράτος τους εντάσσει στο κοινωνικό σύστημα,τους φορολογεί και αυτοί αισθάνονται μέρος του συνόλου. Να είστε σίγουροι ότι η οικονομία της Μεγάλης Βρετανίας,αλλά κι άλλων μεγάλων χωρών δεν θα ήταν η ίδια χωρίς τους μετανάστες. 

Τέλος να πω ότι καταλαβαίνω πως κάποιοι θα συμφωνήσουν,κάποιοι άλλοι θα διαφωνήσουν εν μέρει ή επί του συνόλου του κειμένου. Απλά τελευταία δεν μπορώ να σταματήσω να γράφω την γνώμη μου. Να με συμπαθάτε… 

Υ.Γ  Εννοείται πως το κείμενο είναι ελλιπές.Γι' αυτό είστε εσείς εδώ. :)))