Η Σοφία της Ζεστής Σοκολάτας

22 Μαΐου 2009, 15:38
Η Σοφία της Ζεστής Σοκολάτας

Ταξίδια πολλά …….

Από το Παρίσι στη Μόσχα κι από εκεί στην Αγία (και παντοτινή) Πετρούπολη …. στο τρέξιμο μετά για να προλάβεις την πτήση με τελικό προορισμό το Ντουπαϊ ….. ένα μικρό σταθμό στην Αθήνα (όσο για να προλάβεις να δεις το χαρτομάνι που μαζεύτηκε στο γραφείο, να κάνεις ένα μπάνιο να ξεβρομίσεις από τις πολλές χειραψίες και την υποκρισία, να πεταχτείς για ένα φιλί στην Μάνα) και μετά τανάπαλιν για Παρίσι, να τελειώσεις ότι άρχισες!

Που καιρός να σκεφτείς τα τζετ-λακ, πολυτέλεια και οι φίλοι, ενώ ο καφές των αεροδρομίων πάντα νερόβραστος και άοσμος στα πλαστικά ποτήρια!

Κι όσο γέρνεις πίσω στις διαφορές αναπαυτικές καρέκλες των meeting rooms ευχαριστημένος για όσα πέτυχες, μετά από επίπονες διαδικασίες και συζητήσεις, παρακολουθώντας πως με μια υπογραφή, από τις MontBlanc που αιωρούνται απειλητικά στον αέρα σαν ξίφη μέχρι να προσγειωθούν και να χαρακώσουν ανεξίτηλα το λευκό άψυχο χαρτί, αλλάζουν χέρια (μπροστά στα μάτια σου) εκατομμύρια ευρώπουλα, ρούβλια, δολάρια και Γεν, εσύ σκέφτεσαι την ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΕΣΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ !!!!!

Ναι, την σοφία της …. ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ! Και πολύ περισσότερο την κούπα που την περιέχει!

Όχι, δεν τα έχω «παίξει» από τα πολλά και συνεχόμενα ταξίδια, ούτε είμαι ζαλισμένος από το στερητικό σύνδρομο ενός μυρωδάτου και πραγματικά γλυκού καφέ!

Απλά κάποτε μερικοί απόφοιτοι ενός γνωστού Πανεπιστημίου, με καλές δουλείες πλέον, συζητούσαν για τις ζωές τους σε ένα reunion παλιών συμφοιτητών. Καθώς συζητούσαν, κάποιος έριξε την ιδέα και οι υπόλοιποι συμφώνησαν, να κάνουν μια επίσκεψη σε έναν παλιό τους καθηγητή, ο οποίος όλα τα χρόνια της φοίτησης τους, υπήρξε πηγή έμπνευσης γι αυτούς (κάτι σαν το Dead Poet Society, ένα πράγμα).

Όση ώρα λοιπόν βρίσκονταν στο σπίτι τους καθηγητή τους και συνέχιζαν την συζήτηση τους για τα παράπονα τους για την δουλειά, την ζωή τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους, ο Καθηγητής τους για να τους τρατάρει, έφτιαξε ζεστή σοκολάτα και την σέρβιρε σε μια μεγάλη γαβάθα, φέρνοντας και διάφορες κούπες (από αυτές που παίρνει ο Παναθηναϊκός κάθε χρόνο στο ποδόσφαιρο) για να πιουν την σοκολάτα. Οι κούπες ήταν διαφόρων ειδών και υλικών. Ακριβές, φτηνές, όμορφες και άσχημες. Αφού όλοι διάλεξαν προσεκτικά και πήραν από μια κούπα, ο Καθηγητής τους, τους είπε:

«Πρόσεξα ότι όλοι προτιμήσατε τις όμορφες και ακριβές κούπες απαξιώνοντας τις φτηνές και τις άσχημες. Ενώ για εσάς είναι φυσικό να θέλετε να αποκτάτε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αυτό ακριβώς είναι και η αιτία των προβλημάτων σας.

Η κούπα δεν προσθέτει τίποτα στην ποιότητα της σοκολάτας, ούτε στην γεύση της. Συνήθως η κούπα είναι απλά πιο ακριβή και πολλές φορές κρύβει αυτό που πίνετε. Αυτό που πραγματικά θέλατε ήταν η ζεστή σοκολάτα. Δεν θέλατε την κούπα. Αλλά συνειδητά διαλέξατε αυτήν που πιστεύατε ως την πιο καλή κούπα και πολύ σύντομα αρχίσατε να κοιτάτε ο ένας την κούπα του άλλου.

Σκεφτείτε όμως φίλοι μου, η ζωή σας είναι σαν την ζεστή σοκολάτα. Η δουλειά, το χρήμα και οι θέσεις εργασίας σας, είναι σαν τις κούπες που κρατάτε στα χέρια σας, μα δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από εργαλεία για να κρατήσετε την ζωή σας.

Η κούπα που κρατάτε δεν χαρακτηρίζει ούτε αλλάζει την ποιότητα της ζωής σας. Με το να επικεντρώνεστε στην κούπα και την αξία της, δεν απολαμβάνετε την ζεστή σοκολάτα που σας πρόσφερα. Ο Θεός φτιάχνει τη ζωή, όπως εγώ σας έφτιαξα την ζεστή σοκολάτα. Δεν διαλέγει το περίβλημα της, όπως ούτε κι εγώ διάλεξα σε ποια κούπα θα σέρβιρα του κάθε ενός την σοκολάτα του.

Να θυμάστε, οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που έχουν τα καλύτερα πράγματα, αλλά εκείνοι που φτιάχνουν το καλύτερο με αυτά που έχουν. Γι αυτό αγαπητοί μου παλιοί μαθητές ζήστε απλά, αγαπάτε γενναιόδωρα, ενδιαφερθείτε βαθιά και μιλάτε ευγενικά και να θυμάστε ακόμα ότι, οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο δεν είναι εκείνοι που έχουν τα περισσότερα, αλλά εκείνοι που χρειάζονται τα λιγότερα!!!»

Ξέροντας λοιπόν την σοφία της ζεστής σοκολάτας, καθισμένος εκεί στην γωνιά και παρακολουθώντας τις φιλοφρονήσεις που ανταλλάσουν όλοι αυτοί που μόλις υπόγραψαν και απέκτησαν κάποια εκατομμύρια περισσότερα, ξάφνου διακρίνεις μια σκληρότητα στο χαμόγελο τους …. μια ανεξίτηλη ρυτίδα δυστυχίας στο μέτωπο τους, χαραγμένη τόσο βαθιά σαν πως και έγινε από την μύτη μιας MontBlanc, της ίδιας που μόλις πριν λίγο τους χάρισε περισσότερα πλούτη (κι εσένα ένα πολύ γενναιόδωρο commission)!

Μάλλον αυτή την φορά στο Παρίσι, δεν θα μείνω για τις υπογραφές! Θα πάω μια βόλτα με το ποταμόπλοιο μέχρι την Παναγία των Παρισίων, να βρω τον φίλο μου τον Κουασιμόδο! Να τον δω πάλι να παρακολουθεί με πάθος και αγάπη την Εσμεράλδα την ώρα που πετά προκλητικά τα πέπλα της στον κόσμο χορεύοντας!

Και ξέρεις Καρδιά μου, άμα δεις τον Κουασιμόδο από κοντά, έχουν μια περίεργη γλύκα οι ρυτίδες του προσώπου του …….. Σε βάζουν σε ένα γλυκό και εξωπραγματικό παραμύθι!

Πόσο μου έχει λείψει ένα τέτοιο παραμύθι ....... που να θυμίζει αγάπη ……:))

9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

movflower (22.05.2009)
Μου θύμισε Ιντιάνα Τζόουνς με την επιλογή του δισκοπότηρου. :))))))))))))))))))

Η ζεστή σοκολάτα έχει κάτι το μαγικό, στο Παρίσι την τίμησαν πρώτα στο καφέ των φιλοσόφων, σα να ήταν το ποτό της έμπνευσης. Μάλλον σα την ίδια τη ζωή...
Περιεχόμενο και όχι βιτρίνα, τρε μπανάλ σαν ρήση μα τόσο δύσκολο να το κατακτήσεις στην πραγματικότητα.

Όμορφο ποστ! :)

MPara (22.05.2009)
Η σοκολάτα είτε ζεστή,είτε κρύα,είναι σοφή....

(να διορθώσεις το τζετ-λακ....ή μάλλον να μην το διορθώσεις,έχει πλάκα)
(:

pterarhos (22.05.2009)
Μια MontBlanc,δωρο που δεν επρεπε να εχει γινει...
Η Παναγια των Παρισιων, που ξαναδιαβαστηκε προσφατα.
Η κατακλειδα του ομορφου σου ποστ.
Τελικα καποια πραγματα σε κυνηγουν, η ολως τυχαιως,προβαλλουν σε ανυποπτο χωρο και χρονο...
Σοφος ο καθηγητης.
Σοφοτερο να εντρυφεις στις ρυτιδες
του Κουασιμοδου...
Πολυ ομορφο φιλε!
Την καλησπερα μου.

thank (22.05.2009)
Ειχες τέτοιους δασκάλους ε ? ζηλεύω.
Παρίσι - Μόσχα. Ζηλεύω επίσης. (πολύ).
Εξαιρετικό πόστ. Εξαιρετικό. (δεν ζηλεύω το χάρηκα).

Εμενα που αρεσουν και οι κούπες και οι σοκολάτες (αν και ο εσπρεσσο έχει την τιμητική του αυτη την περιοδο). ξέρεις τι γίνεται καλέ μου δήθεν ? οτι - με λίγες εξαιρέσεις - όσοι πίνουν ωραία σοκολάτα σε ουδέτερο φλιτζάνι, θέλουν να αλλάξουν φλυτζάνι. Και όσοι βαρέθηκαν τα άνοστα ροφήματα σε ωραία φλιτζάνια, θέλουν να αλλάξουν ρόφημα. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι περισσοτεροι. Στη δεύτερη οι λιγότεροι.

Αν μεινεις Παρίσι, κάνε τα παπούτσια σου να λιώσουν στο quartier latin. Και ρώτα για τους 21 love hotel. Αν παιζουν πουθενά, πηγαινε δες τους. Και στειλε ρεπορτάζ !!!!!

Latte (22.05.2009)
Πολύ όμορφη αίσθηση μού δημιουργήθηκε, διαβάζοντάς σε, Dithen. Και διδακτικό και με ενδιαφέροντα τρόπο δοσμένο το ποστ. Θα συμφωνήσω, λοιπόν, με το thank ότι είναι με μια λέξη εξαιρετικό! Και θα σ' ευχαριστήσω για αυτήν την υπέροχη γεύση σοκολάτας...
:)

chocolat (22.05.2009)
Μια σοκολάτα που αξίζει να διαβάσετε! :)

Δεν έχω κάτι άλλο να πω, με προλάβανε οι προλαλήσαντες.

Αν και έχω κι εγώ να ζηλέψω κάτι. Και δεν είναι το Παρίσι, ούτε η Μόσχα, και σίγουρα όχι τα αεροδρόμια. Ζηλεύω την απόδραση από το παρόν.

Φαντασία - πραγματικότητα, ένα ταξίδι...

Oraclas (23.05.2009)
Πολύ όμορφο το κειμενό σου Δήθεν, πρωινό Σαββάτου κοιτάω τον παγωμένο καφέ μου υποτιμητικά και αναρωτιέμαι πόσο εύκολα θα φτιάξω μία σοκολάτα, ώστε να απολαύσω το αναγνωσμά σου καλύτερα..
Οι παλιοί καθηγητές πάντα έχουν να μας διδάξουν κάτι και το κάνουν πάντα με τον πιο 'γλυκό' τρόπο.

nevitelle (24.05.2009)
Υπέροχο ξεδίπλωμα…
Θα αφήσω το άρωμα της σοκολάτας να με ταξιδέψει και να μου θυμίσει πως ανάμεσα στο τρέξιμο, την συνεχή αναζήτηση και το άγχος των γρήγορων ρυθμών δεν πρέπει να σπρώχνουμε στην ακρούλα τις μικρές χαρές που μας χαλαρώνουν. Μια βόλτα, μια γλυκιά κουβέντα, ένα χάδι…
Η ευτυχία βρίσκεται στα πιο απλά πράγματα και δεν είναι στολισμένη με glitter…έχει την δική της λάμψη…

sven (24.05.2009)

Φίλε DITHEN,

πάρα πολύ όμορφο και ταξιδιάρικο το κείμενό σου. Εκείνο όμως για τον Παναθηναϊκό πως σου ήρθε μέσα σε μια τόσο γοητευτική ατμόσφαιρα...;

Πολύ σοφή και σωστή η διδαχή του καθηγητή γενικά, αλλά πιστεύω πως ΚΑΙ το περίβλημα παίζει ρόλο, αρκεί να μη δίνεται βάση ΜΟΝΟ σ' αυτό. Μπορείς, για παράδειγμα, να χαρείς το ίδιο ένα πολύ καλό παλαιωμένο κρασί σε ένα πλαστικό κι αδιαφανές ποτήρι; Να μη δεις το χρώμα του, να μην έχεις τη δυνατότητα να ξεδιπλώσεις, αναδεύοντάς το, τα υπέροχα αρώματά του μπουκέτου του...;

Νάσαι καλά, καλή σου μέρα!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
dithen
Προσωπικά Δεδομένα
Να ζώ, να παθιάζομαι και να Φεύγω το τέλος πριν να δώ......
από Οδός Ονείρων

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/dithen

Τα λόγια δεν ήταν ποτέ αρκετά θέλει δουλεία για να γυρίσει ο Ήλιος......

Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Φιλικά Blogs

Links