Ξημερώνει Σάββατο. Οι άλλοι την έκαναν για Βερολίνο. Όχι όλοι δηλαδή. Οι υπόλοιποι όμως κλειστήκαμε ο καθένας στο σπίτι του. 

Είναι από τις νύχτες που χτυπάνε τις πόρτες οι προηγούμενοι μήνες.Οι τελευταίες αποφάσεις. Ο πόθος. Τα σχέδια. Οι δείλιες και τα θάρρη. Ζητάνε επειγόντως ανακατάταξη.

Ένα ποτήρι με ημίγλυκο πρώτα. Μακάρι να κάπνιζα, ωραίος θα ήταν ο καπνός τέτοιες στιγμές. Περίεργο κόλλημα κι αυτό. Μαυρόασπρες φωτογραφίες, με γυμνό πόδι και τσιγάρο στο χέρι. Και χαρτιά, στίβες από χαρτιά...Σιχαίνομαι όμως τη μυρωδιά, στεγνώνει και το στόμα.Ένα πουράκι, ευχαρίστως .Τέτοια ώρα όμως όλα κλειστά.

Χθες - η Πέμπτη δηλαδή-ήταν μέρα κλάματος. Και χαράς και θλίψης.Ακόμα μια υπενθύμιση πόσο λίγος μπορεί να είναι τελικά ο χρόνος...Όμως ευτυχώς για κάθε ψυχή που ταξιδεύει πέρα, έρχεται μια ψυχούλα μπουμπούκι στη θέση της...συνέχεια συνέχεια συνέχεια...συνέχεια!

Έφυγε για αλλού, μια οικογενειακή φίλη. Πάλεψε με τη γνωστή ασθένεια. 14 χρόνια την κέρδιζε, σιωπηλά. Φέτος, κάτι άλλαξε φαίνεται στη δομή της αντίπαλης ομάδας,δεν ξέρω. Σαν όλους που δημιουργούν και φέρουνε γλυκύτητα, έφυγε πιο νωρίς από ότι έπρεπε...

Ήρθε όμως ένα κοριτσάκι, που το αγαπήσαμε 6 κιόλας μήνες πριν γεννηθεί, μόλις επιβεβαιώθηκε η υγειής ύπαρξη του. Προσευχές και αϋπνίες. Τάμα στην Αγιά Μαρίνα, και η μικρή ήρθε με χαμόγελα που καίνε καρδιές και ματιές! Είναι το μωράκι της πιο παλιάς μου φίλης, της οποίας την ευτυχία ξεπερνάει μόνο η χαζομπαμπαμπίαση του άνδρα της! Αγόρια, έτσι παθαίνετε με τις κόρες!!! Για αυτό να κάνετε κόρες, είμαστε το καλύτερο φάρμακο!!! :))))))))))

Η Γ είναι τελικά η πιο προσγειωμένη μου φίλη. Αυτή που μου θυμίζει ότι δεν τρέχει κάτι αν θέλεις να γίνεις σύζυγος ή μητέρα και να αφοσιωθείς στην οικογένεια. Ήταν πάντα η πιο γλυκειά και όμορφη. Τώρα,εχει και το στέμμα της μάνας! Λίγο είναι αυτό;

Απογείωση.

Πάω Κύπρο για μια βδομάδα. Να δούμε πόσα θα χωρέσουν: θα δω το μωρουλίνι μας, θα έχουμε τον πρώτο γάμο της παρέας, θα κουβαλήσω βιβλία βιβλία βιβλία!-θα πάμε θάλασσα!Μια μέρα μόνο φωτογραφίες στη Λευκωσία, πριν την αλλοιώσουν κι άλλο. Είχαν οι παλιές, μυστικές γειτονιές της, κάτι μαγικό.

Ο έρωτας κοιμάται βαθειά. Συνειδητοποίησα ότι από τη στιγμή που μου ελκύουνε μόνο ακατάλληλοι για το "πάντα", πάει να πει ότι φοράω τα αεροδυναμικά σανδάλια του Ερμή. Ένα φουουου και παααφ! Άρα, η δέμευση απέχει πολύ από τα πλάνα. Κι αφού η κατάσταση είναι αυτή, οφείλω να μάθω να ζω μαζί της μέχρι ν' αλλάξει ριζικά ή έστω, να βγαλουν ρίζες τα αεροδυναμικά σανδάλια.Δύσκολο.Η έστω να κάνει πολύ δυνατό πεταλούρ πεταλούρ πεταλούρ αυτός ο μοχλός, που λέγεται καρδιά. Προς το παρόν, απλά υπάρχει, δεν ζει. Ααφάλεια.

Πόσος χρόνος μένει για το τέλος του παιχνιδιού; άγνωστο στους παίκτες.

Μικρή η ανακατάταξη λοιπόν. Μικρή και τριανταφυλλένια... και μικρήήή...κόλλησε το τραγούδι! :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))