Τρεις παρά το πρωί. Στο τραπέζι της κουζίνας. Με το μέικαπ λίγο εκτός τόπου στο πρόσωπο, το φόρεμα κατά παράξενο τρόπο εντός τόπου κι ατσαλάκωτο. Μόνο τα δεκάποντα βγήκαν στην είσοδο. Το γλέντι ακόμα τρέχει στο γάμο της φίλης. Μα δεν γινότανε να καθίσω περισσότερο. -Άσε που πέρασα κι από το στέκι της άλλης παρέας για ένα ακόμα ποτό. - Στο γάμο περάσαμε ΤΕΛΕΙΑ! Ήταν η πιο όμορφη νύμφη έβερ, και η ιδέα να έχεις το τραπέζι άλλη μέρα από τον γάμο και τα χαιρετίσματα (δεξίωση συγχαρητηρίων) είναι καταπληκτική! Περισσότερα μια άλλη στιγμή, ένα διαφορετικό ποστ, κι ας είμαστε ακόμα μεταξύ γέλιου (από το πολύ πίξι πάξι) και κλάματος (είναι η πρώτη από την παρέα που γνώρισε και το ταγκό του Ησαϊα!)...μπιρλιμπορλαμπόμπαμπιμα σνιιιιιιιιιφ!

Σήμερα,χθες δηλαδή, το Σάββατο ψήφισε η Κύπρος τους Ευρωβουλευτές της. Δύο άτομα και το κόμμα που εκπροσωπούν. Τίκι τίκι τικ. 3 στο σύνολο.

Είχαν πολύ γέλιο οι ευρωεκλογές τελικά! Καταρχάς, δεν περίμενα ούτε μισή ώρα ούτε καν πέντε λεπτά. Πετάχτηκα στις 6 το απόγευμα στο δημοτικό μας και μάλιστα ψήφισα στην αίθουσα που μας φιλοξενούσε στην Ε΄τάξη. Στα θρανιάκια κάθονταν 4 στο σύνολο άνθρωποι. Στην έδρα άλλος. Ένας στεκότανε δίπλα από την τενέκκα (την κάλπη). Τέτοιες αποκλειστικότητες ούτε στου Ασλάνη! Φωνάζουν όνομα και αριθμό ταυτότητας. Αυτό πάντα με φέρνει σε αμηχανία. Ας πούμε στις προεδρικές, ήταν στην αίθουσα ο πατέρας κάποιου συμμαθητή μου από το δημοτικό, και μου μιλούσε 30 λεπτά, διαφημίζοντας μου τον γιο του! Δεν γίνεται να το λέτε πιο χαμηλόφωνα; ή έστω, Να μην το κράζετε! Στείλτε το με sms ο ένας στον άλλο. Ή σημειώστε το σε ένα κομπιούτερ, μια οθόνη, κάτι! Γίνεται να είστε πιο διακριτικοί;

Μπαίνω στο καμαρινάκι, ανοίγω το ψηφοδέλτιο. Ακελ-χαρλαμαράκ κεμπάμπ, ΔΗΣΥ-καρκασαλίκ μεζέ...Ένα μικρο σοκ, το έπαθα. Βγαίνω έξω, αφήνοντας τα πράγματα στο καμαρίνι με την κουρτινούλα του μισού μέτρου.

- ΕΕΕΕΕμ.....να ρωτήσω κάτι;

- Βεβαίως! Μπορείς να βάλεις τικ ή χ !

- Δικαιούμαι να ρωτήσω κάτι άλλο;

- Καλό (σίγουρα)!

- Γιατί τα ψηφοδέλτια είναι γραμμένα και στα τούρκικα;

- Τί πράμα;

- Εν γραμμένα και στα τούρκικα! Καλό,καλό! Καρσκασαλίκ καντεϊφ για την Εδέκ, βουρουβουρχανουμέ για το ΔΗΚΟ...

- Μα σοβαρομιλάς;

-Ωχ, εννα ακυρωθεί τωρά;

- Όχι! Απλά γράφουμέν τα και στα τούρκικα για να εξυπηρετηθούν οι τουρκοκύπριοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

- Βεβαίως βεβαίως....

Είχα την φωτογραφική στην τσάντα. Μπήκα σε πειρασμό να το βγάλω μια φώτο, το πρώτο σουβενίρ από το νέο ενιαίο κυπριακό κράτος. Αλλά φοβήθηκα και μετάνιωσα. Κακώς.

Τρέχοντας έφτασα στο Zara. Έψαχνα μια καλοκαιρινή σάρπα για το φόρεμα. Και οι 3 πωλήτριες μιλούσαν τούρκικα.Τους μίλησα στα ελληνικά. Παλάβωσαν. Δεν είχα μπει στον κόπο να τους μιλήσω καν στα αγγλικά. Γενικά, αποφεύγω να μιλώ αγγλικά στο νησί. Το βρίσκω παράλογο να παραγγέλω καφέ στη Λευκωσία και να πρέπει να το κάνω στα αγγλικά. Τώρα, αν δεν γίνεται αλλιώς, άντε...(Και ο πρόεδρος των ξενοδόχων λέει πως υπάρχει έλλειψη προσωπικού για αυτό εισάγονται αλλοδαποί υπάλληλοι...ασχολίαστο).

Επέμενα λίγο με την ελληνική. Τελικά η μια μου απάντησε σε μάλλον άπταιστα ελληνικά.

Αργήσαμε πολύ αλλά η επόμενη γλώσσα η τούρκικη. Που μπορώ να την κάνω και πράκτις στην Γερμανία...Ταμάμ ταμάμ κιοφτέ πολιτίκ.

Η Κύπρος είναι θεά!

Εντ οφ στόρι.