Διαδρομή Νίκαια – Αθήνα και τούμπαλιν με το τρόλλεϋ κάθε μέρα.Τα ακουστικά στα αυτιά,αλλάζω σταθμό και ψάχνω να βρω το τραγούδι που θα με κάνει να πάρω το χέρι μου από τα κουμπιά του κινητού μου. Και το βρίσκω. Ανεβάζω την ένταση και αφήνω την μουσική να με παρασύρει. Τραγούδι όμως δεν είναι μόνο η μουσική αλλά και οι στίχοι. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ή πώς γράφτηκε ένα τραγούδι? Τί συναισθήματα ή τί εμπειρία είχε βιώσει ο δημιουργός του πριν αποτυπώσει το συναίσθημα ή την κατάσταση πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί? Αναρωτήθηκα εγώ για σας. Ακολουθούν κάποια αγαπημένα μου κομμάτια και οι ιστορίες τους. 

My way

Το γνωστό τοις πάσι τραγούδι πρωτογράφτηκε στα γαλλικά με τίτλο “Comme d’ habitude” που σημαίνει «Ως συνήθως» από τον Claude Francois. Αυτή η εκτέλεση μιλάει για την ιστορία ενός άντρα που ζει το τέλος του γάμου του και περιγράφει πώς η συνήθεια, η ρουτίνα της  καθημερινής ζωής,σκότωσε την αγάπη του για την γυναίκα του. Σε μια επίσκεψή του στην Γαλλία ο Paul Anka ανακάλυψε το τραγούδι και έγραψε το My way αλλάζοντας τελείως το νόημα του, το οποίο πλέον μιλούσε για έναν άντρα ο οποίος αναπολούσε το παρελθόν του,λέγοντας ότι έζησε την ζωή του με τους δικούς του όρους. 

Me and Mrs. Jones

Το συγκεκριμένο τραγούδι μιλάει για την συζυγική απιστία ειπωμένη μάλιστα από τους πρωταγωνιστές της. Ο Kenny Gamble και ο Leon Huff εμπνεύστηκαν τους στίχους τον καιρό που σύχναζαν σε ένα bar το οποίο βρισκόταν κοντά στην δισκογραφική εταιρεία που δούλευαν. Στο ίδιο bar ερχόταν κάθε μέρα την ίδια ώρα ένας τυπάκος που μάλιστα,όπως είχαν οι ίδιοι πει,έμοιαζε με δικαστή. 10 με 15 λεπτά αργότερα έκανε την εμφάνισή της μια γυναίκα, καθόταν μαζί του στο ίδιο τραπέζι και αργότερα έβαζαν και άκουγαν στο jukebox κάθε φορά τα ίδια τραγούδια. Βγαίνοντας από το bar  οι δρόμοι τους χωρίζονταν. Me and Mrs. Jones , "αυτοί είναι",σκέφτηκαν και οι δύο.

The winner takes it all

Το αγαπημένο τραγούδι των ABBA εμπνεύστηκε το μέλος του,Bjorn Ulvaeus,μετά τον χωρισμό του από την σύζυγο και τραγουδίστρια του συγκροτήματος Agnetha. Μιλάει από την πλευρά του προσώπου που δεν θέλει τον χωρισμό και για το πώς αυτό αισθάνεται ο «χαμένος» της υπόθεσης. Ο Bjorn είχε πει ότι,ενώ δεν συνήθιζε να είναι υπό την επήρεια ναρκωτικών ή αλκοόλ όταν  δημιουργούσε,εντούτοις το συγκεκριμένο κομμάτι το έγραψε με ένα μπουκάλι brandy δίπλα του. Φανταστείτε μόνο τα συναισθήματα της Agnetha όταν το τραγουδούσε ή του Bjorn όταν το άκουγε από την φωνή της. 

Careless whisper

Αντίθετα με την γενική  πίστη ότι αυτό το τραγούδι βασιζόταν σε μια πραγματική ιστορία από την ζωή του George Michael, ωστόσο πρόκειται για μια φανταστική ιστορία που επινόησε το τότε μέλος των Wham!. Ο 17χρονος τότε George εμπνεύστηκε το τραγούδι μέσα στο λεωφορείο πηγαίνοντας στην δουλειά του ως ταξιθέτης στο σινεμά. Από εκεί ήρθε και η αναφορά στην «ασημί οθόνη» (την οθόνη του σινεμά) - «The silver screen» που ακούμε στην πρώτη στροφή. 

(Sittin’ on) the dock of  the bay

O Otis Redding έγραψε αυτό το τραγούδι μαζί με τον κιθαρίστα Steve Cropper. Το διάστημα εκείνο ο Otis έμενε σε ένα σκάφος στην περιοχή Sausalito απέναντι από τον κόλπο του San Francisco. Εμπνεύστηκε τους στίχους βλέποντας τα πλοία που έμπαιναν κι έβγαιναν από το λιμάνι. Ο Redding πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα στις 10 Δεκεμβρίου 1967, 6 εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του τραγουδιού και 3 ημέρες αφού το είχε ηχογραφήσει. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι οι δύο δημιουργοί ηχογράφησαν το τραγούδι παρόλο που δεν είχαν γράψει την τελευταία στροφή κι έτσι αποφάσισαν να «σφυρίξουν» σε εκείνο το σημείο. Ο Redding είχε σκοπό να επιστρέψει στο Memphis και να ολοκληρώσει το τραγούδι,αλλά δεν πρόλαβε. Έτσι αυτό κυκλοφόρησε με το «σφύριγμα» αντί για την τελευταία στροφή,κάτι το οποίο έδεσε απόλυτα με το ύφος του. Πρόκειται ίσως για το διασημότερο σφύριγμα σε τραγούδι. 

Υ.Γ 1 Δεξιά μπορείτε να ακούσετε την αξεπέραστα (για μένα) αισθαντική φωνή του Otis Redding στο παραπάνω τραγούδι.