«Τελείωσαν πια τα ψέματα – δικά μας και ξένα

Τι ησυχία ……. 

Τι ησυχία ……. 

Κι αφού αφήσαμε τα πάντα να γίνουν στάχτη ξεγυμνώνοντας γι άλλη μια φορά το πέπλο του ευνομούμενου και καταδεικνύοντας ξανά το μέγεθος της ανικανότητας, της ανοργανωσιάς, της προχειρότητας και του «ωχ αδελφισμού» που μας κατατρύχουν, φωνάξαμε και ήρθαν οι Κύπριοι (ευτυχώς)! Αυτοί που όταν μια φορά στην ιστορία τους μας χρειάστηκαν και μας φώναξαν, καθυστερήσαμε τόσο να προστρέξουμε για βοήθεια, όσο χρειάστηκε για να μοιραστεί το νησί τους, και αυτή τους την έκκληση την πληρώνουν μέχρι σήμερα σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα! Αυτοί που όταν εμείς τους χρειαζόμαστε τρέχουν έγκαιρα για να σβήνουν τις φωτιές μας και να μας σώζουν από τα χειρότερα! 

Και τότε οι φλόγες καταλάγιασαν αφήνοντας πίσω τους ένα ανατριχιαστικό τοπίο και μια θλίψη στο βλέμμα, μαζί με ένα «γιατί» που προστέθηκε στα άπειρα «γιατί» της ιστορίας μας. 

Θεέ μου, εδώ, σε τούτη τη βραχονησίδα της απαξίωσης των πάντων και της προχειρότητας των πρακτέων που ζω, αξίωσε με να γίνω …. ΤΙΠΟΤΑ!! 

Τι ησυχία ……..  

Έτσι μάθαμε να ζούμε! Ξεχνάμε για να επιβιώνουμε και επιβιώνουμε για να μας θυμίζουν οι «ηλίθιοι» τι ξεχάσαμε όταν τους ψηφίζαμε!