Γιατί φοβάσαι να με νιώσεις;

Γιατί φοβάσαι να αγγίξεις τα θέλω σου;

Γιατί έβαλες τα πρέπει καπετάνιο

στα όνειρα σου;

Κοίτα με...υπάρχω και είμαι εδώ..

κοντά σου..μίλα μου..ν' ακούσω

την φωνή σου...κι ας με πονέσουν

τα λόγια σου..μπορώ να ζήσω

με τον πόνο..

την μοναξιά της απουσίας σου..

αυτήν δεν αντέχω...

Την μοναξιά της ψυχής...

που μακριά σου έγινε...

τρόπος ζωής..

κι έγινα πια λαθρεπιβάτης

στα δικά μου όνειρα..

γιατί χωρίς εσένα..

δεν υπάρχουν πια όνειρα..

Κοίτα με..να δω την φλόγα

των ματιών σου...

χαμογέλα μου..μ' αυτό τον τρόπο 

που πάντα με γοήτευε.. 

δείξε μου..τον άνθρωπο που λάτρεψα..

αυτόν που λατρεύω..

αυτόν..που ήσουν στην αρχή..

αυτόν που έκανε τα πρέπει...θέλω..

που δεν φοβήθηκε...

Γίνε ξανά εσυ...

και..δώσε μου...λόγο να ονειρεύομαι..

δώσε μου λόγο να υπάρχω..κοντά σου..

Μόνο εσύ μπορείς...