Και επειδή όλα θα συμβούν σε μένα πάρτε και το παρακάτω. 

Τη δεύτερη μέρα και στην αρχή ενός meeting ένας Ρώσος δύο μέτρα μετά τις χαιρετούρες μου λέει με σπαστά  Ελληνικά...

-          είμαι πολύ χα-ρού-μενη που σας γνωρίζω...

-          Εντάξει κοπελιά...καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολος ο χειμώνας στη τούνδρα...

-          Μαθαίνω Έ-λλη-νικα...

-          Ο Ζαχαράτος σου τα μαθαίνει? Να αλλάξεις δάσκαλο γιατί θα στον σφυρίξει κανείς εκεί που δε το περιμένεις....προκαλείς...

-          Μου αρέσουν τα λα-ι-κα τραγου-δια

-          Ναι ε? Και ποιος τραγουδιστής σου αρέσει πιο πολύ?

-          Ο Πε-τρέλης

Αποσβολωμένος δέχτηκα το μέγεθος της συμφοράς  και ο Andrey νομίζοντας ότι έχω κατουρηθεί από τη φοβερή του έκπληξη συνεχίζει... 

-          Έχω όλα τα τρα-γούδια του στο MP3

-          Μήπως έχεις και το «ευτυχώς που υπάρχει ακόμα θεός?»

-          Ντα!

-          Πλάκα μου κάνεις...

-          Νιέτ...

-          Για βάλτο...   

* To προηγούμενο post με τη Κολέτσα είναι credit στη Mpara καθώς αυτή ήταν που βαριόταν πιο πολύ από εμένα στο γραφείο και μου έστειλε την είδηση για το Χριστινάκι. Το λέω γιατί με πέτυχε κάπου και με στόλισε κανονικά που δεν είχα βάλει το όνομά της στη ταμπέλα!  

** Ρωσίδα στη φώτο γιατί λυσσάξατε....