Ευτυχώς που μέσα στην καθημερινότητα της εργασίας,υπάρχουν και περιστατικά σαν το παρακάτω:

Είμαι στο δωμάτιο της μάσα-μπούκας όταν ακούω να με φωνάζουν από το dealing room (πςςςςς…ποια είσαι τέλος πάντων?) Αφήνω την βοσκή μου (πολύ σαλατικό ρε παιδιά) στην μέση και οδεύω προς το γραφείο που μοιράζομαι με άλλους 11 άντρες (ποδοσφαιρική ομάδα κανονικά). Μου λέει λοιπόν ένας εξ’ αυτών: «Σε ζητάνε…κάποιος από την Κύπρο.»

-  Παρακαλώ

-  Ναι,γεια σας,η δεσποινίς Μαρία Παναγούλια?

-  Μάλιστα

-  Καλημέραν Μαρία 

-  Καλημέρα,ποιος είναι?

-  Με λένε Χριστόδουλον και σε παίρνω από την Κύπρον (ποιος μαύρος και κουραφέξαλα,εδώ μιλάμε για πελλά* προσόντα…)

-  Μάλιστα,τι μπορώ να κάνω για σας Χριστόδουλε?

-  Μαρία σε πήρα (άντε πάλι) για να σου ευχηθώ καλήν εβδομάδαν.

-  Επίσης  Χριστόδουλε. Σας γνωρίζω από κάπου?

-  Μας έχουν συστήσει στο γραφείον σας.

-  Μμμμ,ναι,ε? Εγώ δεν σας θυμάμαι.

-  Τι να πω…τέλος πάντων το τηλεφώνημαν όπως θα κατάλαβες είναι προσωπικόν. Ήθελα απλά να σου πω μιαν καλημέραν και να σου ευχηθώ καλήν εβδομάδαν.

(Εάν μου είχε αφήσει κι ένα χαμογελάκι θα ήταν υποψήφιος blogger στο MH…)

-  Ευχαριστώ και πάλι.

-  Γεια σου Μαρία,θα σε πάρω να τα πούμε κάποιαν άλλην στιγμήν.

-  Όπως θέλετε Χριστόδουλε. 

Μετά από καμιά δεκαριά μέρες με ξαναπαίρνει (μην λέμε τα ίδια)

-  Αυτή,ναι

-  Γεια σου Μαρία σε είχα πάρει και την περασμένην εβδομάδαν.

-  Θυμάμαι (Πάντα θυμάμαι αυτούς που με παίρνουν)

-  Ήθελα να σου ευχηθώ καλόν Σαββατοκύριακον.

-  Ευχαριστώ,επίσης. Βρε Χριστόδουλε,μπορείς να μου θυμίσεις πότε γνωριστήκαμε?

-  Πέρσι,όταν είχα έρθει στην εταιρείαν σου για να ανοίξω λογαριασμόν. Και επίσης..εεε...ήθελα να σου πω ότι με είχες εντυπωσιάσει Μαρία. Είσαι πολύ όμορφην κοπέλα και με πολύ ωραίαν προσωπικότητα.

-  Μάλιστα. Ότι εσύ τώρα με έχεις δει και είμαι και όμορφη…

-  Ναι Μαρία. Γιατί? Υπάρχει πρόβλημαν?

-  Ναι,επιμένω πως δεν σε θυμάμαι.

-  Μα σου είπα… με εξυπηρέτησες όταν ήρθα στην εταιρείαν σου για να ανοίξω λογαριασμόν.

-  Αααααα!!!! Έτσι πες μου. Στην εξυπηρέτηση με γνώρισες.

-  Ναι.

-  Μα δεν είναι εκεί το πόστο μου.

-  Τέλος πάντων Μαρία, εγώ ήθελα να σου ευχηθώ καλήν συνέχειαν και να περάσεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο. Κατεβαίνεις καθόλου στην Κύπρον?

-  (Κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο...)Όχι Χριστόδουλε,δεν έχω έρθει ποτέ.

-  Μπορεί να ανέβω εγώ στην Αθήνα. Αν είναι,θα σου τηλεφωνήσω να βρεθούμε.

-  Οπωσδήποτε…

Σήμερα το πρωί με ξαναπαίρνει (πλέον η σχέση μας έχει προχωρήσει).

-  Καλημέρα Μαρία.

-  Έλα βρε Χριστόδουλε…πού είσαι εσύ?

-  Με θυμήθηκες,ε?

-  Με προσβάλλεις! Πώς είσαι?

-  Πολύν καλάν. Πήρα για να σου ευχηθώ καλόν μήναν.

-  Αααα…είσαι πολύ ευγενικός. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

-  Θα έρθεις καθόλου στην Κύπρον?

-  Μπααα…όχι δεν έχει κανονιστεί κάτι. Εσύ,θα ανέβεις στην Αθήνα?

-  Δεν ξέρω ακόμα. Πάντως αν έρθω θα σου τηλεφωνήσω οπωσδήποτε. Στην Αθήνα μένεις?

-  Όχι,στον Πειραιά.

-  Δουλεύεις πολλά χρόνια στην Αγροτική?

-  Αρκετά

-  Και έχεις σπουδάσει οικονομικά αν θυμάμαι καλά.

-   Όχι,δεν θυμάσαι καλά.

-  Τι έχεις σπουδάσει τότε?

-  Τίποτα σχετικό με την δουλειά μου.

-  Αααα…μάλιστα,λοιπόν και πάλι καλημέραν και καλόν μήναν.

-  Επίσης Χριστόδουλε. Αντίο

-  Γεια σου.

*πελλά=τρελλά (σωστά,κόρες εκ Κύπρου?)

Υ.Γ Επιμένω πως δεν τον ξέρω. Πώς να του το πω χωρίς να τον πληγώσω?