Περίπου τρεις το μεσημέρι και η βαρεμάρα στο γραφείο έχει χτυπήσει κόκκινα! Κοιτάω την οθόνη αλλά στην πραγματικότητα σκέφτομαι μια γραμματέα που έφυγε πριν από κανένα 6μηνό... η σκέψη μου μάλιστα είναι τόσο έντονη και εστιασμένη που έχουν αρχίσει να λυγίζουν τα κουταλάκια στο κουζινάκι του ορόφου...

Από αυτή την τόσο upper level κατάσταση με έβγαλε το κινητό... η μάνα μου μεσημεριάτικα...

-          Τί έγινε? Πήρατε φωτιά?

-          Έγινες θείος...

-          Μπα?

-          Ναι...ο ξάδερφός σου ο τάδε...( τον ξάδερφό μου τον τάδε είχα να τον δω από τότε που ο μόνος του φίλος ήταν το clearasil...)

-          Να του ζήσει...

-          Αύριο στις 7 στο Μητέρα...θα βρεθούμε εκεί...ναι?

-          Δε μπορώ...έχω να κόψω τα νύχια μου....

-          Να έρθεις μετά...

-          Μετά έχω να ποτίσω τα λουλούδια...

-          Μετά!

-          Μετά έχω να βάλω πλυντήριο....

-          Άστα αυτά που ξέρεις...ξάδερφός σου είναι...

-          Καλά...

Κλείσαμε... και αν σας έκανε εντύπωση που δε ρώτησα αν ήταν αγόρι ή κορίτσι να εξηγηθώ....

Το Κεϊτιτζέικο εδώ και γενιές (τουλάχιστον όσο έχουμε στοιχεία κτλ...) κάνει μόνο αγόρια... τουτέστιν είμαστε μόνο ξαδέρφια και όταν μαζευόμαστε σε γιορτές κτλ... θυμίζουμε διμοιρία! Μοιραία και στα ονόματα δεν υπάρχει και μεγάλη ποικιλία αφού οι μεγαλύτεροι από κάθε οικογένεια είμαστε Νικολάκιδες!

Θεώρησα τουλάχιστον περιττή αν όχι προσβλητική την ερώτηση «αγόρι ή κορίτσι» όταν από το 1938 κάθε Κεϊτιτζίδης κάνει τουλάχιστον άλλον ένα ίδιο...

Την επόμενη μέρα το πρωί μάλιστα πληροφόρησα και ένα – δύο φίλους που μίλησα ότι έχω ανιψιό...

Το απόγευμα στις 7 φτάνω στο Μητέρα με δύο μπλε μπαλονάκια... τα βλέπει η μάνα μου !

-          που πας παιδί μου με τα μπλέ?

-          Στον ανιψιό μου...μέριασε να περάσω!

-          Κορίτσι έκανε η κοπέλα...

-          Πλάκα κάνεις...και ζει η άτιμη?

-          Αυτό που σου λέω...

-          Μάνα τί λες???

-          Όπως σου το λέω...ας δούμε και ένα κοριτσάκι στο σόι που έχουμε τρελαθεί με του λόγου σας!

-          Πατέρα πες κάτι!!!

Με κοίταξε με ένα βλέμμα που θύμιζε Πρέκα και δε μου έδινε καμία ελπίδα....

Ένιωσα να βυθίζομαι στα πλακάκια...άνοιξα το χέρι μου και τα μπαλονάκια με τη φάτσα του Μίκυ χάθηκαν στον ουρανό...

Μπαίνουμε στο δωμάτιο και μετά τις χαιρετούρες και τα συχαρίκια παίρνω τον ξάδερφο παράμερα...

-          τι έγινε ρε?

-          Δεν ξέρω...?

-          Πως ρε μαλάκα?

-          Δεν ξέρω σου λέω ...

-          Το ήξερες ότι ήταν κορίτσι?

-          Το ήξερα...

-          Γιατί δεν είπες τίποτα?

-          Ήλπιζα ρε ...μέχρι το τέλος ...τί να κανω?

-          Να κάνεις DNA….

-          Είσαι τρελός?

-          Ο παππούς το ξέρει?

-          Όχι...η γιαγιά είπε να μη του το πούμε ακόμα...δεν είναι καλά τώρα τελευταία....

-          Καλά μιλάμε τα έκανες πουτάνα... θα τον πεθάνετε ρε!

-          Τι φταίω εγώ ρε...

Στο δρόμο για το σπίτι ένιωσα ότι ο ακρογωνιαίος λίθος των Κεϊτιτζαίων είχε πια μια τεράστια ρωγμή η οποία δε θα έκλεινε ποτέ...αν αυτό είχε και συνέχεια, τότε κατά πάσα πιθανότητα η «Iερή Κιβωτός» που περνούσε από ξάδερφο σε ξάδερφο και από εκεί στον επόμενο ξάδερφο μόλις αυτός γινόταν 16...θα έπεφτε σε λάθος χέρια...

Το περιεχόμενο της ... δηλαδή...οι τσόντες, τα playboy, τα video clip της Samantha fox κτλ... θα ήταν απροστάτευτα σε ένα σπίτι με μια περίεργη έφηβο...

Τα πάντα έδειχναν ότι ήταν μονόδρομος... τα παιδιά μας θα έχουν και ξαδέρφες πια... ας λέμε ότι είμαστε τυχεροί που δε το ζήσαμε...

Παρεμπιπτόντως...έχω τη πιο όμορφη ανιψιά όλου του κόσμου λέμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!