Φυλακή. Ένα κοινωνικό περιθώριο με κάγκελα και βασανιστήρια της κολάσεως για τους κακούς της κοινωνίας. Σκοτάδι. Ξύλο. Απομόνωση. Καθόλου γλυκά. Καθόλου χαρά. Ένας χώρος μεταξύ Κόλασης και Στοιχειωμένου  Υπόνομου. Παγωμένο τσιμέντο που ξεχειλίζει από τερατώδεις φάτσες και αιμοβόρους εγκληματίες. Καθόλου Μουσική.

Κάπως έτσι φανταζόμουνα μικρή την Φυλακή, όπου στέλλει το Κράτος Μας και η Κοινωνία Μας όλους τους κακούς. Για Φόνο και Κλοπή αγαθών. 

Πριν ακόμα τελειώσουμε το Δημοτικό, στις Ειδήσεις, η φυλάκιση μιας γλυκειάς γυναίκας που βλέπαμε κάθε, μα κάθε μέρα στο σχολείο. Πανύψηλη, νταρντάνα, μελαχροινότατη, με μακριά μαλλιά σε κοτσίδα,αιωνίως ντυμένη φτωχά, να έρχεται στο σχολείο ώστε να προσέχεις τις δίδυμες κόρες της. Το ένα κορίτσι στριμωγμένο στο αναπηρικό καροτσάκι, το άλλο να σέρνει με δύναμη κι επιμονή τα βήματά του.Είχαν ακόμα 2 ή 3 αδέρφια, δεν θυμάμαι ακριβώς.

Αυτήν ακριβώς τη μητέρα είχε φροντίσει το Κράτος Μας να φυλακίσει για χρέη. Θυμάμαι να  φωνάζω τον μπαμπά μου να έρθει να δει την κυρία Ε. Να στριγγλίζω όπως πάμε ΤΩΡΑ να την βγάλουμε από την φυλακή. "Μα δεν ντρέπουνται τίποτε πλέον!Δεν έχουν τον Θεό τους! Εβάλαν φτωχή γυναίκα με άρρωστα μωρά στην φυλακή;Για ένα τόσο μικρό ποσό! Οι ξεφτιλισμένοι!" Πριν τελειώσει την κουβέντα του, είχε πάρει κιόλας τα κλειδιά για να φύγει. Δεν ήταν μόνος του ευτυχώς. Υπήρχαν ακόμη πολλοί άνθρωποι τότε στην περιοχή μας.  Μέχρι το τέλος της βδομάδας ήταν πάλι στο σχολείο με τα κοριτσάκια της. 

Εκείνη την βδομάδα, έχοντας χάσει τον ύπνο μου με την Ανακάλυψη/Αποκάλυψη επέλλανα τον παπά μου στις ερωτήσεις. Γιατί πάει ένας καλός άνθρωπος φυλακή; Γιατί να μπεις στη φυλακή λόγω οικονομικού χρέους και όχι λόγω ηθικού χρέους όπως στην περίπτωση να απαιτείς χρήματα από έναν γονατισμένο άνθρωπο;

Ανακαλύπτεις ότι εκτός από τους ανθρώπους που καταδικάζονται σε φυλάκιση λόγω λάθους, υπάρχουν πολύ περισσότεροι, που φυλακίζονται διότι το Σύστημα μας έχει ανάγει το Χρήμα στον Υπέρτατο Θεό. Ο φόνος παραγράφεται. Ο βιασμός, επίσης. Το οικονομικό "έγκλημα" όμως;Ακόμα και "Στο Παρά Πέντε" το έδειξε υπέροχα ο Καπουντζίδης. Μπορείς να καταδικαστείς 15 χρόνια για Φόνο και για Κλοπή 20. Θυμάστε την υπόθεση στην Αμερική όπου ένας απλός πολίτης καταδικάστηκε για κλοπή ... πίτσας;

Φυσικά ένα παιχνίδι είναι κι αυτό. Ρίσκο. Αν κερδίσεις, θα ανέβεις στα πιο ψηλά στρώματα της Κοινωνίας. Αν χάσεις, θα μπεις φυλακή για πάρα πολλά χρόνια. Αν φοβάσαι τους όρους, αναγκαστικά μένεις πίσω αλλά ...ενώ σίγουρα ΔΕΝ θα γίνεις Πολιτικός ή Μεγαλοεπιχειρηματίας, σίγουρα θα είσαι υπόλογος σε κάποια Τράπεζα για τουλάχιστον μια περίοδο χρονικά γενναιόδωρη.Μπορείς βέβαια, να παίξεις με κάποιο υποπροϊόν, όπως τα ναρκωτικά ή τα όπλα, τα έργα τέχνης ανθρώπων και σαρκός. Πολλές διαφορετικές πίστες για τους τολμηρούς. 

Και για τους μη τολμηρούς,είχαν εφεύρει τις πιστωτικές. Να ζεις τις στιγμές τώρα και να τις πληρώνεις αργότερα. Φυσικά, οι Μεγαλοεγκληματίες που φτιάχνουνε τους Κανόνες των Παιχνιδιών, φρόντισαν όπως ο μέσος πολίτης να έχει ανάγκη την Πίστωση. Όχι για εγωιστικές πολυτέλειες και στιγμές μαγικές. Αλλά για βασικά είδη ανάγκης και λεπτά επιβίωσης. Κι ενώ οι που φτιάχνουνε τους Κανόνες, ξεζουμίζουν τόσο τα Κράτη όσο και τον μέσο θνητό, ο τελευταίος είναι που έχει περισσότερες πιθανότητες να καταλήξει στην απόγνωση. Τουλάχιστον σε αυτή τη Ζωή, σε αυτή την Κοινωνία. Κι ενώ την Κρίση την φτιάξανε οι "στόριτέλλερς", υποφέρουν οι πολίτες του μεσαίου στρώματος. Παντού, οι τράπεζες απέκτησαν σε μια νύχτα τα χρήματα των Κρατών αλλά συνεχίζουνε τις κατασχέσεις ακινήτων και τη φυλάκιση ανθρώπων, που αφού απολύθηκαν δεν μπορούνε να ξοφλήσουν το χρέος τους.

Και τα Κράτη τί κάνουνε για αυτό; Οι Λόμέικερς; Οι Στόριτέλλερς; Πετάνε τους λαθρομετανάστες στις γειτονικές περιοχές για να "βοηθήσουνε" τους πολίτες τους, επιστρέφουνε πρόσφυγες σε εμπόλεμες περιοχές-τραγικό ότι αυτοί φτιάξανε τους εκεί πολέμους;-, πουλάνε Φόβο για το Μέλλον και υπόσχονται Ελπίδα. Ιδιώτικοποίηση όλων των κρατικών πόρων-στη Γαλλία έχουνε αυτοκτονήσει δεκάδες υπάλληλοι μετά την ιδιωτικοποίηση της france telecom- η έννοια ξεφεύγει από την τραγωδία. Αποχαύνωση. Ντροπή μας που τα δεχόμαστε. Φτου μου και σας!

Που Σου:

Χθες είδαμε το Πελχαμ123 (βασισμένο σε μυθιστόρημα όμως ...βασικά, ριμέικ της ταινίας του 1974) με τους Ντ.Γουάσινγκτον και Τζ.Τραβόλτα. Στο τέλος φυσικά και νίκησε Το Κράτος (αμερικανιά, χαλλόου!) αλλά πολύ θα ήθελα να είχε κερδίσει ο Τραβόλτα (παρά τα όσα είχε κάνει στο έργο). Κι έμεινα με την απορία: Τα χρήματα τα παίρνει (ΚΑΙ αυτά ) το Κράτος;

Που Σου αντίλαλος:

Απλά θα ήθελα να ξαναφτιάχναμε τους Κανόνες εμείς οι απλοί πολίτες παρά να καθόμαστε να μας σκοτώνουν κάθε μέρα και από λίγο διάφοροι Νομικοί, Δικηγόροι,Μάνατζερς, Λογιστές, Πολιτικοί,Δημοσιογράφοι (αυτές οι ιδιότητες μου έρχονται, συμπληρώστε όσες θέλετε),που σκέφτονται μόνο την Πραγματοποίηση των ...Παθών τους!