Μόλις επέστρεψα από Βερολίνο.

3 και κάτι μέρες κόμπακτ σε ένα ατελείωτο στασίδι εντός του Μουσειακού Νησιού στο κέντρο της αρχιτεκτονικά πιο πολυμορφικής Μητρόπολης της Ευρώπης.

Οι Βερολινέζοι είναι Αγαπούληδες. 

Όπου πλατεία και Χριστουγεννιάτικο Πανηγύρι. Τους έλειπε ο ρομαντισμός και η γραφικότητα  που έχει το φημισμένο χριστουγεννιάτικο πανηγύρι της πόλης μας όμως το 1 από τα ζεστά κρασόμελα που δοκιμάσαμε ήταν το καλύτερο έβερ!

Είχε ήλιο τις 3 μέρες που ήμασταν εντός των Μουσείων και παγωνιά με χιονόνερο τη μισή που είχαμε ελεύθερο χρόνο.

Το να παρουσιάζεις (και) το τελευταίο αντικείμενο του 3ημέρου σε μια παιγμένη ομάδα νεαρών αρχαιολόγων και να καταφέρνεις να τους ξυπνάς το ενδιαφέρον σε σημείο να σκάνε στα γέλια όταν το απαιτεί το κείμενο σου αλλά και να δημιουργείται συζήτηση με το αίμα να χορεύει στο κεφάλι για τους περισσότερους είναι χασμουρητόστορρυ. Για μένα ήταν εμπειρία ζωής. Και ήταν μπρούντζινος έφηβος του Λυσίππου. Όχι ρωμαϊκό αντίγραφο, όχι μάρμαρα κι αλώνια. Αυθεντικό. Υστερης Κλασσικής Εποχής με Ιστορία Ταξιδιών κι Επεξεργασιών, που θα ζήλευαν ο Φιλέας Φογκ κι ο Κύρος Γρανάζης αντίστοιχα.

Ο έρωτας με την ζωντανή αρχιτεκτονική του Νέου Μουσείου ήταν ακαριαίος. 

Η Νεφερτίτη είναι έτοιμη να σου πει με βασιλικό υφάκι "θα σταματήσεις επιτέλους να με κοιτάζεις τόσο επίμονα;"- Μόνα Λίζα τρώει σκόνη από το χειλάκι της Νεφερτίτης...αν και... μπορεί η Νεφερτίτη να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος ενός ιδεώδους που σπρώχνει τα κορίτσια της εποχής μας στον θάνατο από ανορεξία.

Η γερμανική πρωτεύουσα  είναι ατελείωτη! Και δεν κοιμάται ποτέ ενώ τα Δημόσια Μέσα Μεταφοράς πηγαινοέρχονται όλο το 24ωρο. Ανέφερα ότι είναι πάμφθηνη;

Αν επιμένεις, κερδίζεις. Θέλαμε να βρούμε ορίτζιναλ μέρος για ένα ποτό και βρήκαμε. Όταν όλοι οι άλλοι εγκατέλειψαν λόγω παγωνιάς το περπάτημα, η  Α κι εγώ συνεχίσαμε απτόητες. Με αυτό που αποκαλώ Ψυχολόγηση Περιοχής και Κίνησης δλδ Αρχιτεκτονικής Ατμόσφαιρας κι Ανθρώπων.

...

Λόγω πτμτεξ φωτογραφίες σε λίγο.

ΥΓ: Στα Μουσεία οι κλισέ Ελληνίδες τουρίστριες της ηλικίας μας φαίνονται από το χιλιόμετρο. Νομίζουν ότι βρίσκονται στο Κατσαρίδα Fashion Week, φοράνε υπερβολικά βαρύ μέικαπ και σε πατάνε με τα δεκάποντα τακούνια τους. Κρατάνε μαζί με την θορυβώδη γυναικεία τσάντα τον τουριστικό οδηγό στα ελληνικά και δεν σε σώζει τίποτα. Δεν έμεινε συνάδελφος που να μην τις σχολιάσει σήμερα. Ήταν και γκρουπ βλέπετε...Οι Όρνιθες του Καπουτζίδη ένα πράμα...(Κάνουμε κι εμείς χαρές ότι ξεφύγαμε από την μάζα. Μεταξύ μας; Το μόνο που διαφέρει μάλλον είναι τα 3 στρώματα σουβά και τα τακούνια μέρα μεσημέρι.)

ΓΥΓ: Η Καίτη Γαρμπή είναι δημοφιλής κι εκτός Ελλάδας...

ΥΓΥΓ: Θα ξαναγράψω για το Νέο Μουσείο του Βερολίνου. Ναι, είναι απειλή! :Ρ  Θέλω εκεί μετακομίσω...Δεν γράφω "να" για να μην γίνει "αν"...

Μητρόπολη με θάλασσα υπάρχει;

Ποστμόρταλ ΥΓ: Στο μπλογκ δεν έκρυψα ποτέ την αντιπάθειά μου προς τον Τάσσο και την βιτρίνα του. Μόλις διάβασα την εφημερίδα για να μπερδευτώ και να πιστέψω ότι ήρθε η Πρωταπριλιά πριν την ώρα της. Όχι. Όντως κλάπηκε. Τελικά υπάρχουν μακάβρια ανήθικοι υποάνθρωποι. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι γίνονται τέτοια πράγματα! ΗΜΑΡΤΟΝ!!!