Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!

Μαζεύονται όλοι στα εμπορικά κέντρα που ξεφυτρώνουν το ένα δίπλα στο άλλο. Η Εκκλησία προγραμματίζει την ανέγερση του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της Κύπρου, σε δήμο της Λευκωσίας. Και στην Θεσσαλονίκη, αν δεν λανθάνομαι, το Μ.Κόσμος σε γη της Εκκλησίας έχει ανεγερθεί. Πανέμορφο εμπορικό κέντρο. Με έξτρα αξεσουάρ το χριστιανικό κτίσμα. Μου είχε θυμίσει πλέιμπομπιλ για να είμαι ειλικρινής, την πρώτη φορά που το είδα. Και όλες τις υπόλοιπες. 

Χριστούγεννα και όλη η πλαστική δουλεύει. Σβουυυυυυυυυυυ τρέχουν τα χρήματα. Τα καταστήματα μας εξακολουθούνε να είναι ανήθικα ακριβά. Εκμεταλλεύονται ΟΙ λίγοι την ανάγκη όλων να εκφράσουμε την αγάπη μας με δώρα. Κι εγώ κουβαλώντας μια βαλίτσα δώρα δεν ήρθα από πάνω; Δώρα δώρα δώρα...

Τίμια Δώρα. Ήρθαν και στην Λευκωσία. Τρέχει κόσμος από όλο το νησί να τα προσκυνήσει. Μπαίνω στον πειρασμό να αμφισβητήσω την γνησιότητά τους. Στοπ. Η ιερότητα των διάφορων αντικειμένων της πίστης δεν βασίζεται στην αυθεντική καταγωγή τους αλλά στην πίστη μας. Στα τάματα που έγιναν από γονατισμένους ανθρώπους.  Η Σμύρνα, το Λιβάνι και ο Χρυσός απέκτησαν Ιερότητα μέσα από την Τιμιότητα των ανθρώπων που ψάχνουν για ελπίδα και φως στα πηγάδια των ζωών τους.Σε πηγάδια που δεν έπεσαν από μόνοι τους. Σύρεται η ψυχή από τους καημούς και στέκεται μόνο όταν πιστέψει στη Νίκη της. Για αυτό αφήνουμε την εκνευριστική ειρωνία στο περιθώριο. Όταν έχεις δώσει τα πάντα, δικαιούσαι την ζητιανειά στην ελπίδα.

Ζητιάνα στη γειτονιά μας. Μια μεσήλικη κοροϊδός. Γυρίζει τις γειτονιές της περιοχής. Βδομάδα παραβδομάδα κτυπάει και την πόρτα μας. Απαιτεί χρήματα. Πηγαίνει και με το αυτοκίνητο λίγο πριν την εκκλησία. Σταματά, περπατά και στο προαύλιο της εκκλησίας κάνει την παράλυτη. Σιχαίνομαι αυτή την κοροϊδία, που στερεί την εμπιστοσύνη των "προνομιούχων" σε όλους τους πραγματικά στερημένων υγείας και ευμάρειας συνανθρώπων μας. 

Κτύπησε τις προάλλες την πόρτα μας. Με το που την είδε η μάμμα μου ξεκάπνισε. Της τύλιξε όμως μερικούς κουραμπιέδες σε αλουμινόχαρτο. Πάνω έβαλε και 2 ευρώ. Η κοροϊδός δεν είδε το δίευρο.

- Τί είναι αυτά;

- Κουραμπιέδες. 

- ΑΑΑΑΑ, όι. Η διατροφολόγος μου είπε να μην τρώω κουραμπιέδες. Παχαίνουν!

Σβουν η μάμμα μου. Αν δεν ήμουν ακριβώς δίπλα από την είσοδο, δεν θα το πίστευα.

Κι όμως...οι κουραμπιέδες παχαίνουν. :Ρ

Ο Χρόνος επίσης. (άσχετο)

Στο Δημαρχείο είχανε γιορτή με το χριστουγεννιάτικο σιντι του Καλλίρη. Κλειστά πορτοπαράθυρα και η μουσική δεν θα ακουγότανε πιο δυνατά αν προερχόταν από το λαπτοπ. Προσπαθώ απενγωσμένα να τελειώσω ένα κείμενο για τον Σκόπα και δεν γίνεται. Ο Φρονιμήτης συνεχίζει το Καράτε πάνω σε ένα νεύρο και  ο σκύλος του Μελεαγρου ονομάζεται Ρούντολφ και έχει μύτη φωτεινή!  Ξεκαπνίζω, ποφυσώ. Θα την παίξω (πυροβολήσω) την Δημάρχαινα (τη γυναίκα του Δημάρχου). Τα σκυλιά της γειτονιάς κλαίνε απελπισμένα. Και δεν είναι λίγα. 

Η μάμμα μου κάτω, τραγουδάει παράφωνα μαζί με τον Θανούλη (Καλλίρη) της Δημάρχαινας. Το ίδιο και τα γειτονόπουλα, που τρέχουν στο Δημαρχείο μαζί με πολλά άλλα παιδάκια. Πολλά πολλά πολλά παιδάκια όμως. Αν ήμασταν στα Τζάμπο εννάχε κι έλεος!

"Θα την παίξω! Θα την παίξω! Θα την παίξω!" σκέψη σε μελωδία Άγιας Νύχτας.

Μια είναι η λύση. Μάζεμα Λαπτοπ. Στο πλησιέστερο καφέ με ησυχία. Το Λαστ Κρίστμας στο μπαγκραουντ είναι όαση.

Ο Μάγκνουμ θα κρατάει μούτρα για πολλές μέρες που τον άφησα μόνο του σε αυτό το πανηγύρι. Δεν θα έχει άδικο...