Με πολλές πιθανότητες αυτό να είναι το τελευταίο μου ποστ για το 2009,ήθελα να είναι "εγώ". Όσο γίνεται. Πέρα από αστεία,χαβαλεδιάσματα και σεξουαλικά υπονοούμενα,που τόσο πολύ τα καταφέρνω σε αυτά είναι η αλήθεια. :)

Φέτος,τα 35α Χριστούγεννα της ζωής μου,θα τα περάσω οικογενειακά. Όπως εξάλλου και τα προηγούμενα 34. Δεν θα πάω στην Βιέννη,ούτε στην Πράγα,ούτε στην Φλωρεντία. Δεν θα περπατάω χέρι-χέρι σε γραφικά δρομάκια με κάποιον,ούτε θα σκύβει γελώντας να με φιλάει όποτε θα λέω καμιά χαζομάρα (και θα με αγαπάει ακριβώς γι' αυτό). Ούτε καν θα πάρω καρτούλα με καρδούλες,που τόσο τις σιχαίνομαι,αλλά γι' αυτόν θα έκανα μια εξαίρεση και θα χαιρόμουν πραγματικά. Θα είμαι περιτριγυρισμένη από ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπώ,θα λέμε αστεία,θα γελάμε,θα χορεύουμε κι εγώ θα είμαι μόνη. Και αχάριστη ίσως? Μπορεί. 

Δεν παλεύεται όμως εύκολα η μοναξιά. Κι αν καταφέρεις και την νικήσεις και σου φαίνεται αδιάφορη,θα είναι για λίγο. Εγώ τα έχω καταφέρει πολλές φορές. Όταν βρίσκομαι με καλή παρέα και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια,όταν βγαίνω έξω με τις φίλες μου και πειράζουμε δύσμοιρα αγοράκια,όταν βλέπω στο σινεμά μία πολυαναμενόμενη τανία με αγαπημένο μου πρωταγωνιστή. Όμως έχω καταλάβει ότι δεν είμαι πιο έξυπνη από αυτή. Βρίσκει πάντα τρόπο να με κάνει να αισθανθώ την παρουσία της. Πετάγεται ξαφνικά μπροστά μου όταν είναι πράγματι το τελευταίο πράγμα που περιμένω. Όταν ψωνίζω κάτι σε ένα μαγαζί και δίπλα μου μια κοπέλα ρωτάει το αγόρι της αν της "πηγαίνει" αυτό που δοκιμάζει,όταν είμαι στο γραφείο μου και ακούω τον συνάδελφό μου να μιλάει στην γυναίκα του για το τί θα κάνουν το βράδυ,όταν περπατάω και σκουντουφλάει πάνω μου ένα ζευγαράκι που,από την χαρά και τον ενθουσιασμό του ο ένας για τον άλλο,δεν βλέπει σχεδόν μπροστά του.   

Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι. Φοβάμαι να μείνω μόνη. Φοβάμαι ότι θα γίνω το κορίτσι κάποιου που δεν είναι για μένα,μόνο και μόνο επειδή θα μου στείλει ένα πρωί "καλημέρα,μου λείπεις" στο κινητό,και θα το 'χω πεθυμήσει τόσο αυτό το μήνυμα ρε γαμώτο! Φοβάμαι μην περάσουν κι άλλα χρόνια μοναξιάς. Φοβάμαι μήπως δεν ξανακάνω ποτέ έρωτα. Φοβάμαι μην πεθάνω με όλους τους χυμούς μου...

Κι όταν ακούω κι αυτό το τραγούδι ερμηνευμένο από την Etta James....

I want a Sunday kind of love,
A love to last, past Saturday night,
I'd like to know it's more than love at first sight,
I want a Sunday kind of love.

I want a love that's on the square,
Can't seem to find somebody to care,
I'm on a lonely road that leads me nowhere,
I need a Sunday kind of love.

I do my Sunday dreaming, and all my Sunday scheming,
Every minute, every hour, every day,
I'm hoping to discover a certain kind of lover,
Who can show me the way.

My arms need someone to enfold,
To keep me warm when Mondays are cold,
A love for all my life to have and to hold,
I want a Sunday kind of love.

...άστα να πάνε.

Τα λέμε του χρόνου μάλλον. Χρόνια Ευτυχισμένα σε όλους. Φιλιά.