Το Σάββατο στης θείας μου με την τετράχρονη πλέον ξαδερφούλα κολλημένη πάνω μου να της δείχνω το παιχνιδάκι με τις κάρτες εκμάθησης αντίθετων λέξεων-εννοιών. Φοβερό παιχνιδάκι. Μια κάρτα, μοιρασμένη σε δύο εικόνες που όταν τις τραβάς πάνω και κάτω, πετάγονται στη μέση τους οι λέξεις ώστε το παιδάκι να μαθαίνει και τις έννοιες αλλά και ανάγνωση.

- Ποιό είναι το αντίθετο του "κρυώνω" αγγελάκι μου;

- Πυρώννω! (το είπε με μια περηφάνεια κι ένα καμάρι το μωρό μας!)

- Εμ...ναι. Αλλά μόνο στην Κύπρο θα πούμε "πυρώννω". Στην Ελλάδα θα πούμε "ζεσταίνομαι".  Έτσι είναι. Σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας μιλάει ο κόσμος διαλέκτους. Αλλά όλοι μιλάμε την ελληνική γλώσσα.

- Διάλεκτος; Κόρη μου, μιλούμεν ελληνικά στο σπίτι μας! 

(τώρα πάει νηπιαγωγείο το μωρό, την έννοια της διαλέκτου έλειπε να μάθει )

Στο δωμάτιο υπάρχει ένας γιγάντιος χάρτης της Ελλάδας όμως κανένας δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει στο μωρό -αφού είναι μωρό- τί ακριβώς δείχνει ο χάρτης. Αν και στην Κύρπο ξέρει να σου δείξει την Λευκωσία και την Λεμεσό. Μαθαίνουμε την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Κρήτη και  την Πελοπόννησο. Δεν κατάλαβε τί ακριβώς είναι ο χάρτης. Προσπαθώ να την βοηθήσω.  "Στην Αθήνα μένει η νονά σου. Στην Θεσσαλονίκη η Κ. Στην Κρήτη ο θείος μας. Στην Πελοπόννησο ο Α." 

Παίρνω και την Υδρόγειο. Και σε μισή ώρα έχει μάθει τις Ηπείρους, ξέρει που είναι η Κύπρος (μα εν έτσι μιτσιά η Κύπρος;!!! γούρλωμα ματιών) και πού είναι  η Ελλάδα. Θέλει να δει την Γερμανία αλλά και την Αγγλία για να ξέρει πού λείπουμε όλοι στα γενέθλεια της. Μετά θέλει να δει την ΣριΛάνκα που πήγε η Μ. Την βλέπει και αρχίζει να γυρίζει επίμονα την Υδρόγειο με τα δακτυλάκια της. Σταματά.

Σκέφτεται λίγο. 

- Ο ουρανός που επήεν ο παππούς πού είναι;

- Παντού αγάπη μου.Η Γη είναι μέσα στον Ουρανό.

- Τίποτε εν ξέρετε. Δείξε μου το πάνω στην μπάλα.(=Υδρόγειο)

- Άμαν θέλεις να δεις τον παππού, απλά θα κλείεις τα ματάκια σου και θα έρχεται να σου δίνει φιλί στο μέτωπο. Εντάξει αγάπη μου;

- Νναι! 

Και πριν προλάβω να απορήσω πώς και θυμάται ακόμα τον παππού, μου δείχνει τα παπούτσια της.

- Είναι λιλά σαν τα δικά σου. Κοίτα! Αλλά τα δικά μου εν πιο ωραία γιατί έχουν και λουλούδια πάνω. Χαχα!

- Α, ναι. Εν πολλά ωραία! Όμως τα δικά μου έχουν τακούνια!Χα!

- Στον γάμο μου θα φορέσω  κι εγώ τακούνια! Άσπρα. Και άσπρο νυφικό μακρύ. Και θα πάω με μαύρο αυτοκίνητο στην Εκκλησία.

- Γιατί μαύρο αυτοκίνητο;

- Όλες οι νύφες πάνε με μαυρό αυτοκίνητο στον γάμο τους. Μα εν το ξέρεις;

- ε όχι.

- Για αυτό είσαι τόσο μεγάλη κι ακόμα εν έγινες νύφη;

- Σημασία έχει να βρεις τον σωστό γαμπρό όι το σωστό αυτοκίνητο.

- Ε, ναι. Εγώ ήβρα τον. Εν ο Γιώργος που το την προδημοτική.

Να μάθω να μιλώ σοβαρά με τα 4χρονα. 

Σαν ξημερώσει η Κυριακή όμως, μετά από 10ωρο επιτραπέζιων σε παρέα νέων 25-32 με κύρια θεματικά διαλείμματα του γάμου τα σωστά αυτοκίνητα, ρούχα , τη σωστή εκκλησία και το σωστό ξενοδοχείο  και μάσκες ομορφιάς...συνειδητοποιείς ότι εκείνη η παροιμία, που σου λέει ότι  την αλήθεια την μαθαίνεις είτε από τρελλούς είτε από μικρούς, δεν είχε και τόσο άδικο τελικά...ακόμα ένας λόγος που, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν κολλάς στο νησί.Ή ότι ένα 4χρονο έχει περισσότερο νου από σένα. 

As simple as that.