Σκέψεις της Κυριακής που μόλις χασμουρήθηκε:

Ξύλινο τραπέζι και σε πιάτα χρονισμένα,μετρημένα φασόλια ή κουκκιά,ανάλογα τη μέρα, ανάλογα την ηλικία και τις δουλειές.Ψωμί κι ελιές μεγάλωσαν γενιές.Ριζωμένα στο χώμα κορμιά, με μάτια που  για να κερδίσουν το μάννα σκάβαν ουρανό. Μας μάθανε να τον βλέπουμε κι εμάς αλλά ξεχάσαμε το σκάψιμο. Περιμένουμε να πέσει αμβροσία και νέκταρ απ΄τον ήλιο και το φεγγάρι, ανάλογα τα ωράριά μας.Και κάναμε τη γη από γόνιμη φωλιά, κλουβί.

 13 Μαίου 2010.

Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας στην Κική Δημουλά.  Νομίζω πρώτος ο Νίκος Δήμου την είχε αποκαλέσει "η σημαντικότερη Ελληνίδα Ποιήτρια". Δεν ξέρω αν ισχύει, πάντως οι Γάλλοι συμφωνούν καθώς φαίνεται. 

 Κάποιοι στίχοι της που γίνηκαν τραγούδι αγαπημένο...

Για σένα στις επιθυμίες μου

λόγος δεν γίνεται ποτέ.
Δεν σε προέβλεψαν ποτέ
τα όνειρά μου
Οι προαισθήσεις μου
ποτέ δεν σε συνάντησαν.
Ούτε η φαντασία μου.
Κι όμως μια ανεξακρίβωτη στιγμή
σ`εξακριβώνω μέσα μου
ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα.

13 Μαρτίου. 13 Μαρτίου. 13 Μαρτίου...

Ξέρεις τί μέρα ήταν;

Τ0 1957, την ώρα που έσμιγε η 13η μέρα του Μάρτη με την 14η απαγχονίστηκε ο τελευταίος και νεαρότερος των ηρώων της ΕΟΚΑ. Ο έφηβος ποιητής της Μεγαλονήσου, Ευαγόρας Παλλικαρίδης.

Για τα ποιήματα του Ευαγόρα, που τα χαρακτηρίζει προφητικά, ιστορία της ζωής του και εθνικές διαθήκες που θα μείνουν σύμβολα της νέας γενιάς των Ελλήνων της Κύπρου, ο τομεάρχης του,Σάββας Παπαευσταθίου διηγείται:
«Διαπίστωσα ότι πολλές φορές εξαφανιζόταν από το κρησφύγετο για ώρες. Από περιέργεια ήθελα να δω πού πηγαίνει, τι κάνει. Με μεγάλη μου έκπληξη τον βρήκα να κρατά ένα βιβλιαράκι και να γράφει. Αιφνιδιάστηκε όταν τον πλησίασα. Έγραφε, είχε έμπνευση εκείνη τη στιγμή και ο ποιητικός οίστρος τον κρατούσε προσηλωμένο στο γράψιμο. «Τι κάνεις, ρε Βαγορή;», τον ρώτησα. «Τίποτε», μου είπε, κι έκλεισε το βιβλιαράκι του. «Πες μου ρε τι γράφεις και μη φοβάσαι», του ξανάπα. «Γράφω ποιήματα», μου είπε, και πρόσθεσε: «Μην το πεις στους άλλους γιατί θα με κοροϊδεύουν. Θα μου λένε ειρωνικά ότι δεν συμβαδίζει η ποίηση με τη ζωή του αντάρτη». Μου έδωσε το βιβλιαράκι του να διαβάσω τα ποιήματά του και να του πω τη γνώμη μου. Με παρότρυνε, μάλιστα, να γράφω κι εγώ ποιήματα. Του απάντησα ότι εγώ δεν έχω το ταλέντο και του υποσχέθηκα ότι δεν θα έλεγα σε κανέναν ότι γράφει ποιήματα. Και κράτησα το μυστικό μας. Μετά τη σύλληψή του είπα στους άλλους συναγωνιστές μας ότι ο Ευαγόρας ήταν ποιητής

.Ένα πρόβλημα, όμως, βασανιστικό παραμένει για εμένα που διάβαζα τα ποιήματά του. Ένα αίνιγμα που μέχρι σήμερα με προβληματίζει. Πώς αυτός ο άνθρωπος έγραψε αυτά τα ποιήματα, τα οποία στο τέλος καθόρισαν την ιστορία της ζωής του; Τα περισσότερα ποιήματά του, τα λόγια του, είναι όλη η διαδρομή της ζωής του μέχρι το μαρτυρικό θάνατό του. Γιατί; Πώς ο Βαγορής προαισθάνθηκε όλα αυτά; Είναι δυνατόν; Εγώ που τον γνώρισα από τόσο κοντά, δεν μπόρεσα να δώσω εξήγηση.
Τα περισσότερα ποιήματά του τα έγραψε στα βουνά, στα κρησφύγετα και ειδικά αυτά που έπρεπε να χαράξουν την ιστορία του. Ποιήματα με σύμβολα ή με προφητείες. Ποιήματα με ιστορικές διαθήκες που θα μείνουν για να γίνουν σύμβολα της νέας γενιάς μας.
Όταν συνελήφθη, ο μόνος που γνώριζε την κρυψώνα που φύλαγε τα ποιήματά του ήμουν εγώ. Νιώθω τυχερός και περήφανος που έζησα για να μπορέσουν και αυτά τα ιστορικά ποιήματα να σωθούν και να γίνουν η εθνική σημαία κάθε Κύπριου νέου...».

Αν ζούσε σήμερα, θα ήταν αρκετά χρόνια μικρότερος από την αγαπημένη Δημουλά. Όχι πως έχει σημασία, απλά ένα βέλος σκέψης που πέρασε από το μυαλό.

Είχα από μικρή την πεποίθηση ότι ο Βαγορής μεγαλώνοντας θα γινόταν σπουδαίος ποιητής ή συγγραφέας. Ίσως και βραβευμένος. Σε καμιά περίπτωση δεν θα γινότανε πολιτικός ή ιδιώτης. 

Αυτό δεν αποδυκνύει η θυσία του εξάλλου;

Αντί για ποίημα του εδώ καλύτερα, μισής ώρας αφιέρωμα...

http://www.edutv.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1039&Itemid=100