Το γράψιμο γεννιέται μέσα από μια βαθιά ανάγκη.Το θεωρώ εμπειρία,λυτρωτική εξομολόγηση,πνευματική άσκηση που οδηγεί στην εσωτερική απελευθέρωση.

Η λευκή κόλλα με προκαλεί.Παγιδεύομαι σ' ένα παιχνίδι χωρίς τέλος.Γράφω γιατί μου αρέσει να ονειρεύομαι,να χτίζω χαρακτήρες,να παίζω με την πραγματικότητα και την φαντασία.Τη βρίσκω,όπως θα έλεγαν οι ροκάδες.

Νιώθω δυνατός γιατί είμαι δημιουργός κι όχι πηλός.Νοσταλγώ χαμένους παραδείσους,προσεύχομαι στο κενό,συζητώ με την απουσία.Τρέφομαι,τροφή καταραμένη.Αισθάνομαι σβηστό ηφαίστειο που αρχίζες να τραντάζεται.Τα συναισθήματά μου ξεχύνονται σαν πυρακτωμένη λάβα.Ζωντανεύω νεκρά κύτταρα του εαυτού μου,ανασκαλεύω μνήμες,ρωτώ το υποσυνείδητό μου τίμια,χωρίς υποκρισία.Οι γεύσεις μου απ' τη ζωή βιβλία φυλαγμένα σε μια εσωτερική βιβλιοθήκη απ' όπου τα δανείζομαι τώρα ένα ένα.Ψάχνω τα ερεθίσματα ανάμεσα στους ανθρώπους.Ψάχνω τον ομφάλιο λώρο που θα μας ενώσει.Ψάχνω την έμπνευση,ψάχνω τον άνθρωπο,ψάχνομαι.

Η έμπνευση είναι σαν την ερωτική μαγεία που έρχεται σιγά σιγά,λέξη με τη λέξη.Όπως το πρώτο χάδι φέρνει το δεύτερο και κείνο με τη σειρά του την ερωτική ηδονή.[...]

Το πρωί με βρίσκει να κοιμάμαι πάνω στα γραπτά μου.Δε ξέρω τι έγραψα,δε ξέρω αν η έμπνευση ήταν δημιουργική.Ξέρω όμως πως περιμένοντας έρχεται.

Απόσπασμα απ' το βιβλίο του Σταύρου Εκλεμέ "Πλέγμα,Σύμπλεγμα,Συρματόπλεγμα"

Ναι...Είναι λυτρωτική εμπειρία το γράψιμο.Χαρίζει την εσωτερική απελευθέρωση που είναι απαραίτητη σε κάθε άνθρωπο.

Νομίζω πως ανήκω κι εγώ στην κατηγορία ανθρώπων που απελευθερώνονται με το γράψιμο.Κάθε φορά που γράφω νιώθω πιο ανάλαφρη απ' τα θέματα που με απασχολούν,πλημμυρίζω με αισιοδοξία ή έστω ξεσπάω,δείχνω ποια πραγματικά είμαι και τι θέλω.Είναι ένας τρόπος να ανακαλύψεις τον εαυτό σου χωρίς φόβο και χωρίς ψέματα.

Νομίζω αρχίζω να λατρεύω το γράψιμο...