Έχοντας στο μυαλό μου να βάλω στο blog το "Στην Κόλαση Βαθιά" των Διάφανων Κρίνων έπεσα πάνω σε μια καταπληκτική ανακάλυψη!!Στο απόσπασμα από το ποίημα του Charles Bukowski "Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας" από το βιβλίο "Να περιφέρεσαι στη τρέλα".Και μόνο ο τίτλος ήταν αρκετός για να διαβάσω το συγκεκριμένο απόσπασμα.Όχι ότι θέλω να γίνω συγγραφέας,αλλά γοητεύομαι τόσο πολύ απ' το γράψιμο,που πλέον νομίζω έχει αρχίσει να μου γίνεται συνήθεια.Και σε μεγάλο βαθμό νομίζω ότι με έχει βοηθήσει,γιατί πλέον δεν κρατάω όλα τα βάρη μέσα μου,αλλά εκφράζομαι στον εαυτό μου και προσπαθώ να τα ξεκαθαρίσω!Είναι ένα είδος ατομικής ψυχανάλυσης.

Απολαύστε λοιπόν αυτό το τόσο ξεχωριστό για μένα ποίημα!

Αν δεν βγει από μέσα σου με ορμή
σε πείσμα όλων,
μην το κάνεις.
Αν δεν έρθει απρόσκλητο
απ' την καρδιά
κι απ' το μυαλό
κι από το στόμα
κι από τα σωθικά σου,
μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι μπρος στην οθόνη
του υπολογιστή σου
και την κοιτάζεις με τις ώρες
και γέρνεις σαν καμπούρης
πάνω από τη γραφομηχανή σου,
γυρεύοντας με κόπο
τις λέξεις που δεν έρχονται,
μην το κάνεις.
Αν το κάνεις για τα λεφτά
ή
για τη δόξα,
άσ' το καλύτερα.
Αν το κάνεις
γιατί νομίζεις πως θα ρίξεις
γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου,
μην το κάνεις.
Αν κάθεσαι εκεί πέρα
και γράφεις
τα ίδια και τα ίδια,
μην το κάνεις.
Αν ζορίζεσαι
όταν σκέφτεσαι να το κάνεις,
τότε να μην το κάνεις.
Αν προσπαθείς να γράψεις
όπως κάποιος άλλος,
ξέχνα το.
Ασ' το καλύτερα.

Αν μπορείς να περιμένεις
να βγει από μέσα σου
μουγκρίζοντας,
τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει μ' έναν βαθύ βρυχηθμό,
κάνε κάτι άλλο.
Αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις
στη γυναίκα,
στην γκόμενα
στον γκόμενο,
στους γονείς σου
ή σε οποιονδήποτε άλλο,
δεν είσαι έτοιμος να γίνεις συγγραφέας.

Μη γίνεις σαν όλους αυτούς τους γραφιάδες,
μη γίνεις σαν τόσους και τόσους
που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς,
μη γίνεις γελοίος, πληκτικός,
φαντασμένος, μην αφήσεις
την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.

Οι βιβλιοθήκες του κόσμου
έχουν τρελαθεί
στο χασμουρητό
με το σινάφι σου.
Μην προστεθείς κι εσύ σ' αυτούς.
Μην το κάνεις!
Αν δεν πετάγεται απ' την ψυχή σου
σαν πύραυλος,
άσ' το καλύτερα.

Κάν' το μονάχα όταν νιώσεις
πως αν δεν το κάνεις
θα τρελαθείς,
θ' αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις.
Αλλιώς, μην το κάνεις.
Αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος
σου καίει μέσα σου
τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.

Όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα,
κι αν έχεις το χάρισμα,
θα γίνει
από μόνο του
και θα συνεχίσει να γίνεται
ώσπου να σβήσει ή να σβήσει.

Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.

Δεν υπάρχει.

Δεν υπήρξε ποτέ.

Και ας απολαύσουμε και τα Κρίνα!

Γιατί ό,τι βρέθηκε είναι τέρμα κι ό,τι χάθηκε είναι πληγή...