Έτσι συνήθως χάνουμε τα πιο ωραία μας χρόνια...από ένα τίποτα...ένα αύριο που άργησε να έρθει ή ένα λυκόφως που κράτησε πολύ...

Τάσος Λειβαδίτης

Αυτά που κρύβεις κάτω απ' το χαλί όταν σκουπίζεις έχουν μια κακή συνήθεια:συνήθως μένουν εκεί.Έτσι και κάποια συναισθήματα συνεχίζουν να κρύβονται στα βάθη της καρδιάς.Κρύβονται τόσο καλά που ακόμη κι εσύ η ίδια νομίζεις ότι έχουν διαγραφεί πλέον.Κι όμως,μια μικρή αφορμή μπορεί να τα επαναφέρει στην επιφάνεια.Μια ημερομηνία,ένα τραγούδι,μια τυχαία συνάντηση αρκεί για να ξαναπάρει φωτιά η καρδιά σου.Και τότε συνειδητοποιείς ότι είσαι ακόμα εκεί,ότι δεν προχώρησες,ότι δεν "σκούπισες" τόσο καλά κάθε γωνιά του μέσα σου κι ότι κάτω απ' το χαλί της ανάμνησης σε περιμένουν ένα σωρό αναπάντητα ερωτήματα και ανεκπλήρωτα όνειρα.Η σκόνη της ελπίδας...