Είμασταν, λέει, σε μία πολύ γκλαμουράτη εκδήλωση και είχαμε ήδη δώσει το πρώτο μας λάιβ! Κόσμος πολύς, αυτόγραφα, χαμός...
Μέχρι την στιγμή που με πλησίασε η Μαίρη και μπήκαμε στο αμάξι, ήθελε να μου ανακοινώσει κάτι πολύ σημαντικό....Θυμάσαι;
Τον Τάσο καλέ, της κυρά Σούλας τον γιο; Α,να μπράβο! Κατάλαβες ποιον λέω! Εε, μου είπε ότι ήταν έγκυος από αυτόν! Και ξαφνικά...
Ξύπνησα από τα κλάματα! Ήταν δεν ήταν μόλις εφτά! Όχι, δεν έκλαιγα εγώ! ( Είπα να πάρω ρεπό για λίγο διάστημα :Ρ)
Ήταν το μωρό της διπλανής μας! Μέρες τώρα μας λέει ότι βγάζει δόντια, το καημένο, και πονάει...Άχου το!
Τριγυρνούσα σαν την τρελή με το μαλλί ανάκατο και την τσίμπλα στο μάτι μπας και κουραστώ,
Να μου ρθει το χασμουρητό για να πέσω να κοιμηθώ να συνεχίσω και το όνειρο μου! Να δω και το παρακάτω!
Φυσικά και άμα κάνεις το λάθος και με ξυπνήσεις, έχε υπόψην σου ότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να ξανακοιμηθώ!
Έφτιαξα καφέ με μισή καρδιά και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι, μύριζε ωραία ο άτιμος...Μα πού ήταν τα μπισκοτάκια;
Αφού έφαγα και γέμισα την κοιλίτσα μου, πήρα την μεγάλη απόφαση να κάτσω να διαβάσω! Δεν είχα πυρετό, με έλεγξα!
Απλά θέλω να γράψω καλά τη Δευτέρα στο διαγώνισμα για να μην έχει να λέει μετά κανείς από εκεί μέσα το οτιδήποτε...
Άσε που είναι και τελευταία χρονιά και όσο να πεις, θα κάνω και το εφέ μου στα τελικά εάν γράψω καλά, αξίζει λέμε! :)
Οι δικοί μου είχαν ήδη φύγει, θα πήγαιναν με τον μικρό στην εκκλησία. Έχω καιρό να πάω εγώ, κανονικά θα έπρεπε, αλλά πάντα κάτι βρίσκω και δεν πάω! Δε ξέρω γιατί.
Πήρα το τηλέφωνο στα χέρια, θα καλούσα την Στέλλα! Περνάει ο μήνας και ο Σάκης δεν έχει λεφτά για τον σέρβερ, ποιος θα τα δώσει;
Μάλλον θα κατεβάσει απλά την σελίδα του, είναι πολύ δύσκολο να την συντηρεί, αν και την ιδέα του την βρίσκω σούπερ και τον θαυμάζω!
Έπειτα έκανα ένα μπανάκι, ήθελα τόσο πολύ να πάω για μια βόλτα έξω στα μαγαζιά και ας είναι και κλειστά απλά και μόνο επειδή μπούχτησα να μένω στο σπίτι!
Αλλά τα σχέδια μου άλλαξαν αστραπιαία, έπρεπε να βοηθήσω την γιαγιά με τα κεφτεδάκια ''χιονόμπαλες'' γιατί ήταν πολλά και έπρεπε και να βιαστούμε...

Είμαι ακόμη στο σπίτι. Νιώθω το ''εκείνο'' να μαλλώνει με το ''υπερ εγώ'' μου για το αν θα βγω ή αν θα παραμείνω στο σπίτι σαν καλό παιδάκι...
Τελικά, τι να κάνω; Δεν είναι και τόσο άσχημο να βγω να πάρω λίγο αέρα, αλλά θα χάσω πολύτιμο χρόνο από το διάβασμα μου για τη Δευτέρα...
Aν όμως βγωωωω, θα βάλω πάνω μου και το καινούριο κασκολάκι που μου έκανε δώρο η κυρία Άννα, να μη δω πόσο μου πάει; Να μην το κυκλοφορήσω;
Από την άλλη, αύριο αν κολλήσω και δε θυμάμαι τίποτα, ποιος θα μου γράψει τα θέματα; Το καινούριο μου κασκόλ που θα έχει κάνει και τη βόλτα του;!;
Ουφ....