Υπερβάλλεις, χάνεις τον στόχο… Ο φίλος και συνάδελφος ήταν ορμητικός στο τηλέφωνο, την περασμένη Δευτέρα. Σχολίαζε το εν θερμώ κυριακάτικό μου κείμενο για το πολιτικό και ηθικό kitsch· διαφωνούσε που απέδιδα ευθύνες και στο πλήθος, για τα παρακμιακά φαινόμενα του δημόσιου βίου, πέρα από τα πρόσωπα της εξουσίας. Σχεδόν με πήρε απ’ τα μούτρα: Το πρωταρχικό πρόβλημα είναι η μη εφαρμογή του νόμου, είπε· η ανομία, η δυσλειτουργία ή η παράλυση των θεσμών. Τι να κάνουν οι πολίτες, αν δεν εφαρμόζεται ο νόμος; Οι πολίτες ξυπνάνε το πρωί, πάνε στη δουλειά τους, ανοίγουν τα μαγαζιά τους, πληρώνουν φόρους και, ανά τετραετία, εκλέγουν αντιπροσώπους, τους οποίους νομιμοποιούν διά της ψήφου τους και προικίζουν με μισθούς, αυτοκίνητα, προσωπικό και εξουσία, για να ασκούν χρηστή διοίκηση και να τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους μαζί με τους εισαγγελείς, τους δικαστές, τους δημόσιους λειτουργούς. Τι φταίνε, λοιπόν, οι πολίτες, ο κόσμος;

Ακουγα με προσοχή τον συνομιλητή μου. Τον εκτιμώ· είναι άνθρωπος με αρχές και πλούσια πολιτική πείρα, συχνά τον έχω συμβουλευτεί. Ταλαντεύτηκα έως τη δική του σκοπιά. Ναι, συμφωνούσα καταρχάς. Πράγματι, αν δεν λειτουργούν οι θεμελιώδεις θεσμοί, αδιατάρακτα και με συνέπεια, πώς να λειτουργήσει η πολιτική κοινωνία, πώς να αναπτυχθεί; Ακούγεται λογικό.

Ομως σκάλωνα. Σκάλωνα στις σκηνές του φιλμ: Αυτή η ανά τετραετία εκχώρηση εξουσίας στους αντιπροσώπους, αυτή η κατά την τετραετία απόσυρση του πολίτη στο καβούκι–δουλειά του, αυτή η μετάπτωση του πολιτικού σώματος σε σώμα παγίως αντιπροσωπευομένων και οιονεί ανευθύνων, μου έφερνε στα μάτια άλλα φιλμ: Απλούς πολίτες, ημικαταπατητές ρεμάτων και δασών, να ουρλιάζουν στις κάμερες της τηλεδημοκρατίας: Πού είναι το κράτος; Απλούς πολίτες να συνωθούνται σε κομματικά γραφεία ζητώντας διορισμό (αγανακτισμένα: δεν ζητάμε δουλειά, κύριε βουλευτά, διορισμό ζητάμε!). Απλούς πολίτες να καυχιούνται πώς έκαναν τη δουλειά τους παρακάμπτοντας την τάξη και χρησιμοποιώντας το Μέσον τους, και ταυτοχρόνως να σιχτιρίζουν για το φακελάκι που αναγκάστηκαν να ρίξουν στον ξεφτίλα εφοριακό, στην πολεοδομία, στα ΚΤΕΟ… Εβλεπα απλούς πολίτες έτοιμους ανά πάσα στιγμή να παρακάμψουν τη νομιμότητα, να λοιδορήσουν τον νομοταγή, να επαινέσουν τον ατσίδα. Κυρίως, έβλεπα απλούς πολίτες έτοιμους από καιρό να εκχωρήσουν κάθε ψιχίο εξουσίας τους, τη γλίσχρα ψήφο τους, τη φωνή τους, την πολιτική τους υπόσταση και την ατομική τους αξιοπρέπεια, έτοιμους να σιωπήσουν, να υποταχθούν, να ασπαστούν τη New Speak, να κάνουν το κορόιδο, για να διαπλεύσουν τον καιρό αδιάβροχοι.

Σε αυτή τη διαρκή βύθιση στην ετερονομία, στην απογύμνωση του πολιτικού, στον μετασχηματισμό του δημόσιου χώρου σε καζίνο και πελατειακότητα, εδώ ακριβώς βλέπω τον «απλό πολίτη» να πρωταγωνιστεί – απλό, γυμνό, υπήκοο, υπόδουλο, και διόλου πολίτη…

Αν τα πολιτικά υποκείμενα έχουν μεταλλαχθεί σε ενεργούμενα ή και ανδράποδα, τότε γιατί και με ποιο τρόπο οι ηγέτες τους θα είναι χρηστοί και ενάρετοι; Αν το οικονομικό έχει κατισχύσει επί του πολιτικού, αν το καυτό Greek Dream (αυτό που προβάλλεται καθημερινά στη μεσημεριανή ζώνη) είναι μεζονέτα και Κομπρέσορας με κάθε τίμημα, αν το όνειρο του 20χρονου είναι μια άθλια θέση στο Δημόσιο, αν οι οικογένειες των «απλών» αποδέχονται αδρανείς και καταφερτζήδες την εκμηδένιση του δικού τους δημόσιου σχολείου, του δικού τους δημόσιου νοσοκομείου, της δικής τους χώρας, τότε πώς να απαλλάξω από τις ευθύνες τους αυτούς τους άβουλους νεοείλωτες; Δεν τους απαλλάσσω. Δεν μας απαλλάσσω.

Ασφαλώς ο απλός πολίτης δεν έχει την ίδια ευθύνη με το βαποράκι δικηγόρο, τον εκβιαστή δημοσιογράφο, με τον επίορκο δικαστή, τον συνήθη διεφθαρμένο αστυνόμο, με την κότα πανεπιστημιακό, με τον διαπλεκόμενο και φαύλο πολιτικό. Ευθύνη του «απλού» όμως υπάρχει: εγκατέλειψε την πολιτική κοινωνία και ξεπούλησε τη φωνή του, ψελλίζοντας στον εαυτό του «δεν βαριέσαι, ας βολευτώ, πάντα έτσι ήταν, εγώ θ’ αλλάξω τον κόσμο;». Τον αλλάζουν τον κόσμο άλλοι για λογαριασμό του – έτσι.

Πηγή: http://vlemma.wordpress.com/2008/01/20/aplos-politis/

Το παραπάνω άρθρο έχει γραφτεί απ' τον Ν. Ξυδάκη και είχε δημοσιευτεί στην εφημέριδα "Καθημερινή" στις 20 Ιανουαρίου 2008.Νομίζω ότι περιγράφει την κατάσταση έτσι όπως είναι.Διαφθορά,αναξιοκρατία,ανομία...τα γνωστά.