Έχω φθάσει στα 17 μου χρόνια...Σε λιγότερο απο δύο μήνες δίνω εξετάσεις για να μπω και εγώ σε κάποιο πανεπιστήμιο,να λέω πως δεν πήγε τσάμπα τόσο διάβασμα...Όμως αναρωτιέμαι-τώρα στο τέλος της σχολικής μου θητείας-τι μου έχει προσφέρει το σχολείο....Καταλήγω οτι μου έχει προσφέρει ευκαιρίες να γνωρίσω άτομα,να γνωρίσω κανόνες..Αλλά με τη γνώση τι γίνεται;;Η παπαγαλία που μου επιβάλλεται μπορεί να θεωρηθεί γνώση;;Ψάχνοντας λοιπόν βρήκα ένα πολύ όμορφο άρθρο της Τζούλιας Γκολφομήτσου το οποίο θα ήθελα να διαβάσετε..

Οι ώρες μελέτης είναι πολλές, οι απαιτήσεις και οι υποχρεώσεις είναι ακόμα περισσότερες, η ύλη μεγάλη, ώστε να είναι αδύνατον να αφομοιωθεί από ένα ανθρώπινο νου, με ευκολία.
Έτσι ,οι μαθητές δεν αποκτούν ουσιαστική γνώση  παπαγαλίζοντας ότι βλέπουν, γνώσεις που όπως είναι λογικό δεν θα τις έχουν μετά από λίγο καιρό..

Και όλα αυτά γιατί στις πανελλαδικές εξετάσεις που θα μπουν  στη διαδικασία να δώσουν οι μαθητές ζητούνται αυτολεξεί απαντήσεις.(άντε να σε συγχωρήσουν που ξέχασες την τελεία ή το κόμμα).
Είναι θεωρώ απολύτως λογικό , η γνώση να μην γίνεται κτήμα του μαθητή, και να μην έχει καμία ουσιαστική επίδραση στον μαθητή. γιατί που να προλάβεις να κάνεις κτήμα σου , τόσες πολλές γνώσεις, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα?

Και τα βιβλία .? Πολλά είναι κακογραμμένα.άλλα πάλι με ελλείψεις.
Και άλλα με πολλά λάθη. Δυσνόητα. όπου και να ήθελες να κάνεις αυτή τη ριμάδα την παπαγαλία, δεν μπορείς.γιατί σε κάθε σελίδα αναρωτιέσαι.<<τι θέλει άραγε να πει ο ποιητής.?>>και άντε να στο εξηγήσει κάποιος καθηγητής.
Και αν πέσεις σε καθηγητή που να έχει την διάθεση να στο εξηγήσει.και είναι σωστός στη δουλεία του, έχει καλώς..
Γιατί αλλιώς, στο διαβάζει όπως το λέει ακριβώς μέσα στο βιβλίο. και ότι κατάλαβες.κατάλαβες. και άντε μετά να μάθεις κάτι που δεν το κατάλαβες.

Το μόνο που θέλεις λοιπόν, είναι να πετύχεις στην δοκιμασία σου, όπως είναι και φυσικό.
Αφήνοντας όλα τα άλλα πίσω σου.
Ποιος νοιάζεται.ας περάσουμε με το καλό σε κάποιο ΑΕΙ, ή ΤΕΙ
Και έχει ο θεός.
Με αυτό το σκεπτικό μορφώνεται σήμερα η πλειοψηφία των μαθητών.η πλειοψηφία των Ελλήνων που θα αποτελούν την αυριανή Ελλάδα.
Τα πανεπιστήμια γεμίζουν κάθε χρόνο από καινούργιους φοιτητές..
Και πραγματικά οι περισσότεροι καθηγητές πανεπιστημίων απλά απελπίζονται βλέποντας απόφοιτους λυκείου, να έχουν δυσκολία κατανόησης πραγμάτων, αδυναμία κρίσης.


Αν πάρουμε υπόψη μας και την λειτουργία των δημόσιων σχολείων ,εκεί είναι  που είμαστε για κλάματα.
Καθηγητές δημοσίου. ,που μπαίνουν στην τάξη με βαριά καρδιά και λιγότερη όρεξη για μάθημα  και από τους μαθητές.
Καθηγητές ανίκανοι πολλοί να διδάξουν ( καθώς πολλοί ξεχνούν , πως για να διδάξεις , πρέπει συνεχώς να μελετάς, να εξελίσσεσαι ,για να μπορείς να προσφέρεις περισσότερα στους μαθητές).αλλά ποιος νοιάζεται.?
(βλέπεις δημόσιο. σίγουρη δουλειά)
Ενισχυτικές. που αρχίζουν τέλη οκτώβη.
Είναι δυνατόν να ζητούν πολλοί λογαριασμό από τους μαθητές , να τους κράζουν επειδή δεν στηρίζουν την δημόσια εκπαίδευση, να τους κατηγορούν λέγοντας πως οδηγούν και ενισχύουν φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης, από την στιγμή που η δωρεάν παιδεία που με τόσο κόπο αγωνιζόμαστε να έχουμε, δεν μας στηρίζει. και με την πλήρη ανευθυνότητα μας αφήνει στο έλεος του θεού?

Και φυσικά θα βάλουμε βαθιά το χέρι μας στην τσέπη, αρκεί το παιδί μας να μορφωθεί λένε πια εντελώς φυσιολογικά οι περισσότεροι γονείς.γιατί δεν περιμένουν πια αλλάξουν και πολλά.



Τελικά αναρωτιέμαι.. Αυτό το κράτος , όντως αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του λαού.?
Όντως δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο? Και αν ναι, δεχτούμε πως δεν μπορεί.
Γιατί πάντα με το πρόσχημα ότι θα καλυτερεύσει την παιδεία ουσιαστικά την χειροτερεύει όλο και περισσότερο.?
μήπως τελικά απλά η μάζα χειραγωγείται καλύτερα, όταν κυριαρχεί η άγνοια.αλλά και η παντελή άγνοια μας για την άγνοια που μας καταβάλει.?


*Θέλω προσθέσω πως υπάρχουν και εξαιρέσεις . υπάρχουν καθηγητές δημοσίου που είναι αξιόλογοι και που κάθε μέρα αγωνίζονται ,για να μας προσφέρουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Υπάρχουν εξαίσια και αναλυτικά βοηθήματα που προσφέρουν στον μαθητή γνώσεις.
Σε όλα  όσα προανέφερα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. έτσι θέλω να πιστεύω.

Αυτό λοιπόν είναι το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα...Ακούγεται πως το ''νέο σχολείο'' όπως το αποκαλούν,θα είναι καλύτερο και θα λύσει όλα τα προβλήματα....Όμως αφήστε με να πιστεύω οτι το σύστημα έχει πολύ βαθύτερα εσωτερικά αίτια κρίσης και οτι δεν θα αλλάξει με νέες υποδομές και ολοήμερα λύκεια...Είναι και αυτό,ωστόσο, ένα βήμα προς τη βελτίωση....Ελπίζω να πετύχει και ο μικρός μου αδερφός να μεγαλώσει σε ένα σύστημα που νοιάζεται να του προσφέρει γνώσεις και όχι να το κάνει ένα άκριτο ον,που δε θα είναι σε θέση να αποφασίσει μόνο του για τον εαυτό του...

Η παιδεία είναι σε κάθε κράτος ο πυρήνας της ανάπτυξης του....Η Ελλάδα έχει ανάγκη απο ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ....Μόνο όταν υπάρξει αυτή η παιδεία θα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική παιδεία...'Ολα τα άλλα είναι ρητορικά πυροτεχνήματα για να φανεί οτι υπάρχει πρόοδος...Αλλά,όπως όλοι γνωρίζουμε το φαίνεσθαι διαφέρει πολύ απο το είναι...

Λοιπόν σας κούρασα...Πάω να διαβάσω την παπαγαλία μου..Ιστορία κατεύθυνσης...Παρευξείνιος ελληνισμός...Μόνο έτσι θα περάσω εκεί που θέλω,είτε μου αρέσει είτε όχι..Καλό απόγευμα σε όλους!