Φταίει το μυαλό μας!Με την πρώτη αφορμή απαρνιέται τη λογική προσέγγιση των γεγονότων και επιτρέπει στη φαντασία μας να οργιάσει!Με την πρώτη όμως αφορμή!Ούτε δεύτερη σκέψη!Μόλις αντιληφθεί κάτι ασυνήθιστο (και συνεπώς μυστήριο,απαγορευμένο,ελκυστικό) χάνει τον έλεγχο!Δημιουργεί αυταπάτες,ψευδαισθήσεις της στιγμής,ελπίδες!!

Αλλά δεν κατηγορώ μόνο το μυαλό (πολλές φορές τα θέλει κι η καρδούλα μας!).Κι η μοίρα όμως...Κι ατυχία που μας κυνηγάει μερικούς από μας...Αλλάζεις δρόμο για να πετύχεις κάποιον στο δρόμο σου κι αυτός τελικά δεν ακολουθεί την αναμενόμενη διαδρομή.

Όταν κυνηγάς κάτι, λένε, δε θα το πιάσεις ποτέ.Όλο και περισσότερο θα απομακρύνεται.Απ' την άλλη όμως όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ,όλο το σύμπαν συνομοτεί για να το πετύχεις.Δυο "νόμοι" που υποστηρίζουν το αντίθετο και να ισχύουν ταυτόχρονα?Στη φυσική πάντως αυτό δεν υπάρχει.Άρα ούτε και στη φύση.Άρα κάτι απ' τα δύο είναι λάθος!Αλλά ποιο?Σύμφωνα με την προσωπική μου εμπειρία,ο Coehlo κάνει λάθος.Αλλά και πάλι πώς να σταματήσεις να ελπίζεις και να αγωνίζεσαι?

Κι αυτό το παντοτινό ανεξήγητο μυστήριο...Μου μίλησε.Άρα ενδιαφέρεται.Αλλά γιατί δεν παίρνει τηλέφωνο?Ή, δε μου μίλησε.Άρα δεν ενδιαφέρεται.Αλλά γιατί παίρνει τηλέφωνο?

Και μετά το χάνεις το παχνίδι!Μήπως μου μίλησε γιατί δεν ενδιαφέρεται?Γιατί αν ενδιαφερόταν θα δυσκολευόταν να μου μιλήσει...

Δύο είναι τα πιθανά συμπεράσματα: ή νομίζεις ότι ενδιαφέρεται και τελικά αυτό δεν ισχύει ή νομίζεις ότι δεν ενδιαφέρεται και τελικά ισχύει το αντίθετο.Εσύ πάντως σταματάς να βρίσκεις ενδιαφέρον στην αναζήτηση του έρωτα.Κι όταν βέβαια δεν κάνεις τίποτα,πάλι δυσαρεστημένη είσαι!

Θα με ενδιέφεραν πολύ οι απόψεις,πάντως!