Τυλιγμένο το κορμί μου στο σεντόνι

Ναρκωμένο από τον πόνο της ψυχής

Μιμείται πού και πού ένα μπαλόνι

Στις κινήσεις που ζητάς να υψωθείς

Έχει αδειάσει το μυαλό μου στον αιθέρα

Μέσα πια δεν κατοικεί κανένα ίχνος

Κι αν στη θλίψη μου ζητώ λίγο αέρα

Τα όνειρα μου έχουν γίνει πλέον μύθος

Όλα γύρω μου μού μοιάζουν ένα ψέμα

Καλοφτιαγμένο παραμύθι ημερών

Κι αν τα μάτια μου γεμίσανε με αίμα

Ήμουν έπος στη χρονιά των ιπποτών

Εγκλωβισμένη η ψυχή μου σε διαβάσεις

Απαντήσεις με δίχως λάθος και σωστό

Ψάξε τρόπο μπας και βρεις να με διαβάσεις

Είμαι αίνιγμα για λίγους με σκοπό

Έχει γεμίσει η καρδιά μου με μυρμήγκια

Ένας δρόμος σε σπρώχνει στο γκρεμό

Βουβός ο πόνος σε χτυπάει στα μηνίγγια

Δεν έχεις δύναμη να πεις το σ’αγαπώ