Όνειρα ξεχασμένα μιας ζωής

που δεν τα θυμάμαι πια

ελπίδες ρημαγμένες της ψυχής

μια καρδιά, μια ερημιά.

Σκόρπια χαμόγελα,δάκρυα πόνου

μάταια λόγια χαμένου χρόνου

ένας κόσμος,μια παγίδα

και η ζωή μου,μια καταιγίδα.

Μαύρο σκοτάδι δίχως μια αχτίδα

για να φωτίσει κάποια ελπίδα

κανένας λόγος για να υπάρχω..

ξέρω θα φύγω,δεν θα ξανάρθω...