Τα αστέρια αδιάκριτα και σήμερα…

Κοιτάνε αδιάκοπα τις κινήσεις μας και μεταξύ τους γελούν γυρνώντας την πλάτη τους στο απέραντο της νύχτας…

Είναι πιο φωτεινά και το ξέρουν. Είναι πιο ψηλά και το νιώθουν. Είναι πιο μικρά και το χαίρονται. Σβήνει στη λάμψη τους το φως της ζωής…

Μένει μονάχα η νοσταλγία και ο πόθος της επόμενης ημέρας. Μήπως τελικά συναντήσει το πάθος για τη χαρά  την λύπη και την τσουγκρίσει με χαμόγελο…

Μήπως… Μήπως με σκέφτεσαι… Μήπως σε δω…