Ο Θεός,  ο Μωυσής , οι δέκα εντολές και η/οι  πολιτική/οι.

Μια φορά κι’ ένα καιρό  που ο μεγαλοδύναμος  έπαιρνε τον καφέ του ψηλά στο θεϊκό κονάκι και αγνάντευε με το γερακίσιο του μάτι,  ένα τσούρμο  καταϊδρωμένων ιουδαίων να περιφέρετε  στις κατάξερες ερημιές αναζητώντας γη και ύδωρ, αποφάσισε  για άλλη μια φορά να δράσει!

Πάτησε το μπουτόν ανοιχτής ακρόασης  και,  με τη στεντόρεια  φωνή του  κάλεσε το Μωυσή…..

Εκείνος, σαν άκουσε το όνομα του πετάχτηκε  τρομαγμένος λέγοντας  ψιθυριστά στη γυναίκα  του  προτού πέσει στα γόνατα.  Μη βγάλεις άχνα!  Είναι ο μεγάλος!  Και, απάντησε λαχανιασμένος.   Κύριε  μου!  Σας ακούω.

Μασκαρά!  Που ήσουν και καθυστέρησες να  απαντήσεις?

Χίλια συγνώμη παντογνώστη!   Ήμουν στο… απόπατο  και, έκανα ξέρετε, … χοντράδες!

Μωυσή!  Ξανακούστηκε θυμωμένος  ο κύριος.

Θυμάσαι πόσες φορές σου είπα ότι,  πρέπει να ανεβάσεις το επίπεδο του λαού.

Δηλαδή κύριε,  τι εννοείτε?

Δεν είπαμε θα λέμε,  εξυπηρετούσα  βασική μου ανάγκη στη τουαλέτα!  Άκου έκανα χοντράδες!  Αίσχος Μωυσή!

«Ο Μωυσής που γνώριζε  πως ο μεγαλοδύναμος  στο μόνο σημείο που δεν του άρεσε να …ελέγχει  ήταν ο απόπατος, απάντησε  γεμάτος ικεσία».

Μεγάθυμε!  Έχετε δίκιο!  Είμαι ασυγχώρητος.  Σας υπόσχομαι πως δε  θα ξανασυμβεί!

Τέλος πάντων  πρώτη και  τελευταία φορά που σε συγχωρώ!

Γέμισε τώρα  το τρουβά σου, πάρε το γάιδαρο σου  και, ανηφόρισε κατά δω μεριά  που έχω κάποιες σημειώσεις να σου δώσω.

Μάλιστα κύριε!  Ξεκινώ τάχιστα,  είπε ο Μωυσής και ξεσήκωσε τη  κυρά του.

Εκείνη γεμάτη γκρίνια  φόρτωσε  στο γάιδαρο  μερικά  μανασάντουιτς,  λίγες κριθαρόμπυρες,  κάτι φιστίκια Αιγίνης, κάμποσο  λιναρόσπορο και τον ξεπροβόδισε  στη πόρτα κουνώντας, ένα δακρυσμένο μαντήλι.

Στο καλό στο καλό και  χαιρετισμούς  στο  αφεντικό!

Μέρες  πήγαινε, νύχτες πήγαινε  ο Μωυσής  ώσπου έφτασε  εμπρός  στη κεντρική  είσοδο της  θεϊκής  σουίτας!

Ξεπέζεψε απ’ το ζωντανό  και προχώρησε να μπει φουριόζος.

Ε ‘ μπρ…. που πάς,  ακούστηκε η φωνή του κυρίου.

Παντοδύναμε !  Ήρθα  όσο ποιο γρήγορα μπορούσα,  να μπω?

Τι λες βρε καημένε  που θα μπεις  από  κει να μου γεμίσεις  προβατογιδίλα  τη μαρμάρινη  είσοδο!  Πίσω, από  τη σκάλα υπηρεσίας!

Ο Μωυσής  αμίλητος  χωρίς  δεύτερη  κουβέντα, έκανε το γύρο  του ατέλειωτου τετραγώνου και  έφτασε  στη μισοσκότεινη στενή  σκάλα.

Μα  και εκεί, σαν προσπάθησε να μπει  δυο κατάξανθα χερουβείμ του έκλεισαν το δρόμο ρωτώντας  αυστηρά.

Ρε τσοπάνη!  Για πού το βαλες. Έχεις κλείσει ραντεβού?  Ανάφερε όνομα .

Είμαι ο Μωυσής.  Ο κύριος με κάλεσε να παρουσιαστώ, απάντησε τρέμοντας.

Α’  εσύ είσαι ο πρώην  τσανακογλείφτης  του Φαραώ.  Εντάξει.  Αλλά για να εισέλθεις  χρειάζεται  να καταβάλεις διόδια.

Διόδια?  Τι είναι αυτά?  Ρώτησε ανήσυχος ο Μωυσής.

Είσοδο ρε μπαστουνόβλαχε, πως το λέτε στο χωριό σου.

Εντάξει αλλά, δε  ξέρω, τι πρέπει  να δώσω?

Κάπα, σαντάλια  και  γκλίτσα  στο πάτωμα γρήγορα.

Και, πώς θα εμφανιστώ στο κύριο τσίτσιδος?  Απόρησε ο Μωυσής!

Αυτό μη σε ανησυχεί  η γυμνή αλήθεια, αρέσει στο αφεντικό!

Είδε και απόειδε  ο Μωυσής  πέταξε το καποτέλι, έριξε  τη γκλίτσα,  έβγαλε τα σαντάλια του και απόμεινε ολόγυμνος!

Τα ξανθά χερουβείμ, « πριν του επιτρέψουν την είσοδο»  αντάλλαξαν …πονηρές ματιές τώρα, μπορείς να περάσεις, ελεύθερα!

Τελικά ο  Μωυσής  έφτασε στα ιδιαίτερα  στούντιο  του κυρίου που ρέμβαζε στη βεράντα.

Α’  ήρθες, έκανε βαριεστημένα εκείνος.

Όπως με διατάξατε είπε ο Μωυσής ξαπλωμένος μπρούμυτα δίχως να μπορεί να αντικρύσει το εκτυφλωτικό πρόσωπο του Θεού!

Λοιπόν Μωυσή είχα κάτι δισκέτες για σένα, μα εσείς για να τις καταλάβετε θα χρειαστείτε  μερικές  χιλιάδες χρόνια ακόμη. Ως εκ’ τούτου  της αντέγραψα σε εκείνες τις μαρμάρινες πλάκες.  Βούτα τες και κόψε ρόδα μυρωμένα.  Άντε στους δικούς σου να τους πεις τις εντολές μου και,  πού σαι.  Από αυτές, μη τολμήσετε  και  παρεκκλίνετε ούτε ρούπι, συνεννοηθήκαμε?

Απόλυτα κύριε! Είπε και  ζαλικώθηκε στον ώμο  τις δύο ασήκωτες πλάκες!

Ασθμαίνοντας  από το βάρος πλησίασε  στην έξοδο όπου οι φύλακες  χερουβείμ τον σταμάτησαν πάλι για έλεγχο!

Μπρρρ..  αγροτσόμπανε!   Για πού το έβαλες?

Ο κύριος μου είπε να πάρω αυτές και να του δίνω!

Διόδια!

Πάλι?  Τώρα τι να σας δώσω, δεν έχω τίποτε!

Μη το λες αυτό,  είπαν  τα πονηρά  χερουβείμ  καλοβλέποντας την …ευμεγέθη  ακμή του!

Έτσι ο καημένος ο Μωυσής  έδωσε τα …ρέστα του,  πήρε τα φτωχά ιμάτια  και τη γκλίτσα και ροβόλησε,  με το γάιδαρο στις επικίνδυνες πλαγιές της επιστροφής.

Στην τραχιά όμως  κατηφορική διαδρομή καραδοκούσε ο διάβολος, που μεταμφιέστηκε σε μεγάλο φίδι και κατατρόμαξε το γάιδαρο κάνοντας το ζωντανό,  να τρέχει δώθε, κείθε  γκαρίζοντας  φοβισμένα  ώσπου, καταγράφει  το ιστορικό ατύχημα.   Οι μαρμάρινες πλάκες λύθηκαν έπεσαν  σε ένα βράχο και …απόμειναν  σωρός από κομμάτια!

Τώρα?  Μέσα στη κακοτυχιά του ο Μωυσής και μετά από μεγάλη περισυλλογή αναγκάστηκε, με όλα τα …συνακόλουθα  να επιστρέψει και να ομολογήσει  τα καθέκαστα  στο Θεό!

Θυμωμένος  εκείνος του έκοψε το βήχα.  Να κόψεις το λαιμό σου! Εδώ δε υπάρχει εφεδρικό προσωπικό  να αντιγράψει τα ίδια …χειροκίνητα. Πήγαινε πίσω να τις κολλήσεις. Και, άμα δεις εσύ γη της επαγγελίας, να μου τρυπήσεις τη μύτη!

Έτσι ο Μωυσής αδυνατώντας  να κάνει οτιδήποτε γύρισε ζοχαδιασμένος  στο χωριό.  Διάλεξε μερικούς …παραμορφωμένους που ήξεραν μερικά κολλυβογράμματα και παίρνοντας  μπόλικο αλεύρι και νερό  για να παρασκευάσουν  τη  κόλλα έσπευσαν  όλοι μαζί  να τις  επανακτήσουν!

Ρε παιδιά ακούστηκε ο πρώτος. Βρίσκω πολλά ου που θα μπουν αυτά?

Ξέρω και γω, απάντησε ο δεύτερος.

Άραγε πάνε μπροστά η πίσω?  Ρώτησε, ένας τρίτος.

Όχου,  φώναξε ο Μωυσής!  Βρείτε πρώτα  τις λέξεις να τις διαβάσουμε και μετά… όλοι  μας έχουμε   εμπειρία, θα δούμε που πάνε τα ου!

Να εδώ μια  λέξη λέει.  Μοιχεύσεις!  Ακούστηκε κάποιος.

Ου!!!!  Απάντησε ο …έμπειρος  διπλανός του.

Και, εδώ γράφει.  Κλέψεις!  είπε κάποιος άλλος

Ου!!!!  Πετάχτηκε  ο επόμενος… έμπειρος!

Εγώ βρήκα μια που γράφει. Ψευδομαρτυρήσεις!

Ου!!!!  Αντέτεινε κάποιος άλλος …εμπειρότερος.

Εδώ μια μεγάλη λέει.  Τιμάς το πατέρα σου και τη μητέρα σου!  Που θα πάει το ου?

Προφανώς μπροστά καημένε, φώναξε ο εμπειρότερος.

Για να μη τα πολυλογούμε λοιπόν, όλα τα ου, μπήκαν εκεί που έπρεπε και έκτοτε οι δέκα εντολές παρέμειναν μέχρι σήμερα  ως έχουν  τροποποιημένες.

Φονεύσεις?  Ου!!!!

Ψευδομαρτυρήσεις?  Ου!!!!

Κλέψεις? Ου!!!!

Επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου? Ου!!!!

Ου!!!! Τιμάς το πατέρα και τη μητέρα σου!!

Γι’ αυτό  και εις  μακαρίτης πολιτικός έλεγε απόλυτα δικαιολογημένος  ο καημένος.  Στ…  δε …θέλω ου!

Γιατί αναρωτιόνταν.  Άντε  και καλά φωνάζεις το  ου  που κολλάει  όμως στο  στ…  μπροστά η πίσω?