1

Τελευταία στο μυαλό μου
μια ιδέα είχε μπει.
Να καθίσω και να γράψω
μια ωδή για την πορδή!
Γιατί άραγε ως τώρα
όλοι οι μύστες της γραφής,
συγγραφείς και πεζογράφοι,
ποιητές κάθε λογής,
να μην αναφέρουν λέξη,
διόλου να μη λεν γι’ αυτή?
2
Τόσο παρεξηγημένη
είναι πλέον η κλανιά,
που όλων των σοφών η πένα
δεν τη γράφει πουθενά!
Καταντά …συνωμοσία
η σιωπή τους προς αυτό.
Φράση να μη λεν’ καμία,
κρατικό λες μυστικό!
Δεν μιλούνε αλλά κλάνουν
και, θαρρούνε κάτι κάνουν!
3
Ευτυχώς η εκκλησία,
δίχως να το διαβάλει
απ’ τα ιερά βιβλία
εξ’ ανέκαθεν το ψάλλει.
Έκλασον Χριστός τον άρτο
του Θεού, να φάνε…δούλοι!
Ω! Ατέρμονη σοφία
Θεϊκή ευλογία πόση!
Εύγευστη…αρτοκλασία!
μια πορδή μπορεί να δώσει!!
4
Όσοι πάλι τ’ αποκρύπτουν
διακριτικά τις ρίχνουν!
Δήθεν, για να μη προσβάλουν
τη, κοινωνική…αιδώ!
Μα, κλανιά σαν…απελάσουν,
κουτοπόνηρα μειδιούνε
τάχα, αδιάφορα ρωτούνε
καλέ, τι μυρίζει εδώ?
Κι’ ας ξετάπωσαν οι ίδιοι
το δικό τους οχετό!
5
Άλλοι λένε δεν αξίζεις
και βρωμοκοπάς τριγύρω.
Όταν όμως κατεβάζουν
σκορδαλιά ,τζατζίκι, γύρο,
με ποιο ήθος παν’ να ρίξουν
το ανάθεμα σε σένα?
Τα ‘αρώματα’ τους βγάζεις,
κι’ άμα είναι χαλασμένα,
η ντροπή είναι δική τους
τι τους φταίει η πορδή τους!
6
Ως και του θερμοκηπίου
το φαινόμενο, λεν φταίει
που όλοι στον πλανήτη κλάνουν
και κανένας δεν το λέει!
Ε, λοιπόν εγώ για τούτους
σπουδαγμένους ,μορφωμένους,
και κρυφοκλανιομένους
έγραψα αυτό το ποίημα
να μην είσαι πλέον θύμα
για όλους τους αλλοπαρμένους!
7
Όσοι πάλι εφευρίσκουν
τρόπους να, προσθέτουν φόρους,
ενισχύσεις θα καλέσω
όλους τους κλανιοφόρους!
Έτσι, για να μη ξεχνάνε
για κακό αν μελετάνε.
Σαν θα φτάσει αυτή η ώρα
και ξεσπάσει πορδομπόρα,
με κλανό ομοβροντίες
θα τους πορδοτουφεκάμε!
8
Αν νομίζουνε τα…χέλια…
…ισοβίτες του λαθραίου
στο φινάλε τη μαγκιά τους
τη κρατάνε πισινή,
φαίνεται ξεχνούν τα βόλια
που σκορπούν οι πισινοί!
Θα σφαλίσουν παραθύρια,
και θα αμπαρωθούνε πόρτες!
Για ρεσάλτο σαν το πάνε,
κλανοσκάσιμο, θα φάνε!
9
Ο λαός, σοφά το λέει
άμα θέλεις να το μάθεις.
Με πορδές χειρίστου είδους,
τα αυγά σου δεν τα βάφεις!
Έτσι όλους τους εχθρού σου
που σε λένε σιχαμένη,
πορδοκλάστους για να μάθουν
τι θα πάθουν οι καημένοι
από τις φωτοκολίδες,
οι κλανιδό- φυσαλίδες!
10
Αχ πορδή μου ευεργετούσα
κολοδιαπασών μου μούσα.
Των εντέρων μου ανάσα,
γιατρειά μου εσύ πάσα!
Πως και πώς το περιμένω
ν’ είμαστε οι δύο μας μόνοι.
Πάνω κει που χαλαρώνω,
κι’ αρχινάς το κλανοβόλι,
κάθε αύρα σου να σπέρνω
να γεμίζει η πλάση όλη!
11
Τώρα που σε εκθειάζω
μοσχομύριστη ετοιμάζω!
Γυριστή θα σ’ αμολήσω
την οσμή σου να ρουφήξω!
Τι απόλαυση η ορμή σου
λες και πέφτει αστροπελέκι!
Κράου! Βγήκες οργισμένη,
κουρδισμένη ,τεντωμένη
σαν και σε δεν βρίσκω άλλη
βρε πορδή μου παινεμένη!
12
Από σήμερα πορδή μου
σοβαρά σου το δηλώνω,
με ετούτη την Ωδή μου
σαν γιορτή καθιερώνω!
Δέκα Μάη πέρα ως πέρα
ΤΗΣ ΠΟΡΔΟΚΛΑΝΙΑΣ ΤΗ ΜΕΡΑ!
Να βγουν όλοι στα μπαλκόνια
κι’ οι σημαίες ν’ ανεμίζουν!
με πορδές και με κλανίδι
τον αέρα να γεμίζουν!
13
Και σε όλα τα σχολεία
επί γης, άκρη ως άκρη.
Δίχως πρόσκαιρη ειρωνεία,
θα μπει μάθημα ωραίο
να διδάσκονται οι νέοι!
Το κλανίδι? Είναι υγεία!
Η πορδή? Κάτι σπουδαίο!
Έτσι, απώτερο τους στόχο
στη ζωή πρώτο θα βάλουν,
το ελεύθερο να κλάνουν!
14
Και, ανά τετραετία,
με αρχή απ’ την Ελλάδα!
Οικουμενικός θεσμός να γίνει
Η ΚΛΑΝΙΔΟΠΟΡΔΙΑΔΑ!!!
Αθλητές που συμμετέχουν
καθαρά κι’ όχι δολίως,
Πρώτος, Δεύτερος και Τρίτος
στο κλανίδι άμα έρθουν,
θα κερδίζουν αντιστοίχως
σκόρδα και πατσά ισοβίως!
15
Τώρα που η Ωδή τελειώνει
από σε, ζητώ μια χάρη!
Αρματώσου βρε πορδή μου
βροντερή, ξεχύσου πάλι!
Άστραψε λοιπόν και βίρα
του πρωκτού σπρώξε τη θύρα,
ρίξε τη κραυγή που βγάζεις
στο βρακί, χρώμα κι’ αλλάζεις
μ’ έστω και ολίγον τι χεσμένος,
θα σε υποστώ ασμένως!!!