Στο καφενείο, σε μια ανδροπαρέα συζητούν .

Κώστα τι έμαθα πλένεις ρούχα απλώνεις, σιδερώνεις?

Εργένης  είμαι τι να κάνω αλλά και, εσύ  γείτονα που, είσαι παντρεμένος, δεν πας πίσω,  σε βλέπω  να πηγαινοέρχεσαι,  στο κιόσκι  γιατί?

Εμ’  μπορείς να κάνεις κι’ αλλιώς… άμα έχεις άρρωστη γυναίκα… εκ’ των πραγμάτων,  αναγκάζεσαι .

Έτσι  ο ένας μετά τον άλλον, για διάφορους λόγους και, δικαιολογίες αποδεικνύεται να  κάνουν το ίδιο ώσπου,  μην  αντέχοντας το γεγονός πετάγεται ο μάγκας της παρέας.

Δεν μπορώ ν’ ακούω βλακείες!  Το παίζετε και, άντρες μαμμόθρεπτα…

 Εντάξει, για τον εργένη να το αποδεχτώ μα οι υπόλοιποι?  Κρίμα τον ανδρισμό σας ρεντίκολα!

Πάνω στην αγανάκτηση του που, αναφέρει αυτά και, άλλα κοσμητικά επίθετα να σου έτερος πελάτης  να καταφθάνει, με την ομπρέλα του λέγοντας… 

Ο  …κολόκαιρος πάλι ψιχαλίζει κι’ όχι τίποτε άλλο, ρίχνει απ’ αυτή την λασποβροχή, με την Αφρικάνικη σκόνη.

Στο  άκουσμα τους  ο μάγκας της παρέας πετάγεται όρθιος φωνάζοντας έντρομος..

Τι  είπες?  Άρχισε λασποβροχή?

Ναι γιατί?

Αμάν πρέπει  να πεταχτώ μέχρι το σπίτι.

Τι έπαθες μωρέ,  αναρωτιούνται όλοι στην παρέα.

Τι να πάθω, έχω τα ρούχα στην ταράτσα και, ποιος ακούει την κυρά, άμα λερώσουν..

Κι’ ενώ το γέλιο έπεφτε σύννεφο ο …μάγκας, έτρεχε αλαφιασμένος να προλάβει τα χειρότερα…