Στο μηδέν μου έχω φτάσει - θα μου περάσει... Και θα πιάσω ουρανό

Προδοσία - πόνος - δάκρυ - λύπη - <<γιατί>>

Εμπειρία - ωριμότητα

Πόσες φορές δεν μας πόνεσαν άνθρωποι που ποτέ δεν είχαμε σκοπό να πονέσουμε;

Πόσες φορές δεν μας είπαν ψέματα άνθρωποι που όποτε μιλούσαμε μαζί τους τους λέγαμε πάντα τις πιο μεγάλες αλήθειες μας;

Πόσες φορές δεν μας υποσχέθηκαν πράγματα που τελικά δεν έκαναν για εμάς ενώ εμείς αντίθετα θα πέφταμε και στη φωτιά για ένα τους χαμόγελο;

Όμως ακόμη και τότε... Εμείς θα πρέπει να λέμε με χαμόγελο ευχαριστώ που με έκανες πιο ώριμο, ανοίγοντας μου τα μάτια... Τα ίδια μάτια που κάποτε πότιζες με στάχτες για να μην διακρίνουν την αλήθεια... Τα ίδια μάτια που κάποτε σε φύλαγαν από κάθε κακό... Τα ίδια μάτια που όταν σε κοίταζαν έκαναν όνειρα... Τα ίδια μάτια που ήθελαν η ζωή σου να μοιάζει με όνειρο.... Αυτή είναι η ζωή.... Και αφού η ζωή γενικά είναι σκληρή, η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ζωή τουλάχιστον χαίρομαι που ξεχυλίζει από ειλικρίνεια και αγάπη και δεν θέλησε να συναντήσει η μοίρα τη ζωή μου με τη ζωή σου για μεγάλο διάστημα.... Και πάλι σε ευχαριστώ