Απόψε θα σας καληνυχτίσω με μια ... επιτυχία. Ένα τραγούδι, που όταν κυκλοφόρησε, έκανε μπαμ στις παρέες των παιδιών του λυκείου.Μπορεί και στους μεγαλύτερους, δεν ξέρω.

Για τους περισσότερους της ηλικίας μου, όμως, είναι ένα τραγούδι, γεμάτο αναμνήσεις. Ίσως άσχετες με το στίχο. Αλλά ήταν εκεί μαζί μας πολλές φορές στα τελευταία 2-3 χρόνια του σχολείου, συνοδεία πολλών σταθμών της ηλικίας.

Τιτλοφορεί ως " Σαν να μην πέρασε μια μέρα", σε μουσική του Γ.Δημητριάδη και στίχους του Κ.Λειβαδά.

 Σαν να μη πέρασε μια μέρα

Σε είδα ξανά, ήσουν στα μαύρα ντυμένη
Πλατεία Μαβίλη, τεσσερις παρά
Μαζί μ' ένα ψώνιο κι οι δύο χαμένοι
Τρώγατε σάντουιτς, θολή ματια

Περίμενα λίγο πίσω απο μια στάση
Φόβόμουνα βλέπεις μη μ' αντιληφθείς
Αν κι ήσουν χλωμή, ξενυχτισμένη
θεε μου είχες μια λάμψη μαγική

Σ' ένιωσα μέσα μου παντου
Σαν να μη πέρασε μια μέρα
Από το ναι του χωρισμου
Σαν να μη πέρασε μια μέρα

Σε είδα ξανά του κρατούσες το χέρι σφιχτά
Κι όμως έμοιαζες να ψάχνεις κάτι για να πιαστείς
Θυμήθηκά τότε που μου έδειχνες ένα αστέρι
Και μου 'λεγες φέρ' το εδώ κάτω αν μπορείς

Και ξέρεις εγώ προσπάθησα, ξέρεις
Να το φέρω κοντά να τ' αγγίξεις κι εσύ
Μα τρόμαξες τόσο απ' το φως και τη σκόνη
Κι έτρεξες γρήγορα κάπου να κρυφτείς

Πέρίμενα ακόμα πίσω απο τη στάση
Μου φάνηκαν χρόνια μα ήταν μια στιγμή
Πετώ το τσιγάρο, τελευταίο πλάνο
Θεε μου είχες μια λάμψη μαγική

Σ' ένιωσα μέσα μου...

Σ' ένιωσα μέσα μου...

Σ' ένιωσα μέσα μου...
... κι είδα το φως του γυρισμού
Σαν να μη πέρασε μια μέρα

Τα ρα τα τα τα τα ...

Καληνύχτα σας.

Μάκια!