Όσο ψάχνει κανείς το "ψαγμένο", το εξιδανικευμένο, χάνει την ουσία.. τα λεγόμενα standards , και εκθειασμένες μπούρδες το πως πρέπει να είναι το τέλειο σύμφωνα με τις νέες τάσεις της μόδας .. το καλό με τις ΑΤΕΛΕΙΕΣ, καλοί μου άνθρωποι, είναι ότι μπορεί κανείς να τις κατεργαστεί και με την συγκατάθεση του ατέλειου υποκειμένου, να γίνει κάτι πολύ πιό πάνω από τις προσδοκίες μας, αρκεί να σεβαστούμε και την δική του επιθυμία για την ανεύρεση του τέλειου ΠΑΝΩ μας, κοινώς αλληλεπίδραση.. ποιος πιστεύει ότι είναι τέλειος..;; ας χαχανίσω δυνατά..!!! 

Αυτογνωσία (όχι δεν εννοώ να ξέρουμε πως είναι τα αυτιά μας), είναι μια σημαντική συνθήκη ώστε να μπορέσουμε να προσδιορίσουμε το τι θέλουμε και πως το θέλουμε.. αν ξέρεις τον εαυτό σου, ξέρεις και τι θέλεις.. λογικό; Έτσι πιστεύω.. Όταν δεν ξέρουμε τι θέλουμε, σπείρεται ανηλεώς και η αμφιβολία.. αν αμφιβάλλεις για τα δικά σου θέλω τότε θέτεις όρια, απ την στιγμή που θέτεις όρια σε κάτι που πλέονΙΣΩΣ θέλεις, τότε.. μένεις με το ίσως!!!