Όλοι μεγαλώσαμε με κάθε λογής παραμύθια.. Ο βάτραχος που γίνεται πρίγκιπας, η φτωχή κοπέλα που η νεραϊδονονά της φροντίζει για να πάει στη γιορτή του βασιλόπουλου (και μετά τις 00.00 η άμαξα ξανάγινε κολοκύθα), μια άλλη κοπέλα που κατέληξε με 7 νάνους και πολλά άλλα.

Τα περισσότερα έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς.. το πως ξεπερνάει ο άνθρωπος την υλική του φτώχεια, μα πουθενά δεν αναφέρεται η πνευματική και η ψυχική.. Έτσι μεγαλώνουν γενιές παιδιών, έχοντας σαν ιδανικό την υλική ευμάρεια. Βέβαια το όλο θέμα έχει και άλλες προεκτάσεις αλλά θα σταθώ στην πνευματική και ψυχική φτώχεια που βιάζει την ανθρώπινη υπόσταση στις θεμελιώδεις δομές της..

ο συνεχής αγώνας για επιβίωση δεν αφήνει σε πολλές κατηγορίες ανθρώπων περιθώρια να ασχοληθούν σύμμετρα με την ολοκλήρωση της προσωπικότητας τους με αποτέλεσμα την αλλοτρίωση της ανθρώπινης ΝΟΗΣΗΣ, καθώς ακόμα και η μόρφωση που λαμβάνεται από τα ισχύοντα συστήματα εκπαίδευσης θέτουν ως βασικότερο στόχο την εισαγωγή σε ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα άρα ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

Η σωστή δομή της κοινωνίας θα έπρεπε να βασίζεται εξίσου στην (ας μου επιτραπεί ο όρος) Γνωστική Μόρφωση, Συναισθηματική Μόρφωση, Ψυχική Μόρφωση. Πιστεύω ότι μόνον έτσι θα μπορούσαν να ξεπεραστούν  τα έμποδια που τείθενται από το σύνολο των ανθρώπων (κοινωνία) προς τον άνθρωπο. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ, πέρα από ξερές λέξεις, πέρα από ανούσιους στόχους, πέρα από την ανθρώπινη ματαιοδοξία! ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!