Θυμάμαι... Την ευτυχία στην ζωή μου, το χαμόγελο στα χείλη... και την αγάπη στην καρδιά μου.
Θυμάμαι εσένα... γιατί εσύ ήσουν η ευτυχία... εσύ... ήσουν και είσαι η.. ΑΓΑΠΗ!!!
Τα όνειρα που κάναμε μαζί... θυμάμαι... τα είχα ονομάσει πολύχρωμα...
Είχαν τόσα χρώματα πάνω τους και τόσες ελπίδες!!
Μαζί θα χρωματίσουμε τα όνειρα μας... με τα χρώματα της ζωής!!
Πόσο όμορφα αντηχούσαν στ' αυτιά μου τα λόγια σου.. πίστεψα σ'αυτό... σε σένα...

γιατί πίστευα στην αγάπη... πίστευα στην ζωή.. Ίσως γιατί δεν την είχα ζήσει ακόμα.

Ίσως γιατί δεν μου είχε δείξει ακόμα το άλλο της πρόσωπο... έβλεπα την ομορφιά της..... μόνο!!
Σκεφτόμουν πως ήμουν πολύ τυχερή, τα πουλιά είχαν φτερά και πετούσαν,

εγώ μπορούσα να πετάξω ψηλότερα, και μάλιστα χωρίς φτερά!!
Δεν μπορούσα να φανταστώ τότε πως αυτά τα πολύχρωμα όνειρα θα μπορούσαν να γίνουν...

η σημερινή μουντή ζωή μου... δεν θα μπορούσα να φανταστώ τότε, πως εσύ, στην δύσκολη στιγμή...

..θα τα παρατούσες.. δεν πολέμησες όσο έπρεπε... για να αποδείξεις σε κάποιους..

...ποσο άξιζε η αγάπη μας.. έκανες πίσω... κι έφυγες...
Έμεινα πίσω... έμεινα μόνη... και το μόνο χρώμα που βρήκα για να χρωματίσω,

ήταν αυτό το μολυβί απαίσιο χρώμα, με τις μόλις δυο πινελιές ροζ...
Ονειρευόμουν το ουράνιο τόξο της ζωής μου και το μόνο που κατάφερα,

είναι ο συννεφιασμένος ουρανός του σήμερα.
Το μόνο που φωτίζει αυτόν τον ουρανό, είναι δυο μικρά λαμπέρα αστέρια,

δυο μικρές ψυχούλες που μου δίνουν ζωη...

Ίσως...μέσα απ'το δικό τους χαμόγελο,την δική τους ευτυχία,να ζήσω κι εγώ

για μια τελευταία φορα πριν φύγω...το πολύχρωμο ουράνιο τόξο της ζωής!!!