Ειναι μερες που δεν φευγουνε ποτε απ'το μυαλο μου..Που θυμαμαι καθε τους μυρωδια, καθε σκεψη, καθε παραπανω χτυπο της καρδιας..

Μερες που δεν κυλησαν, μα ξαπλωσαν πανω στην ψυχη μου σαν σφραγιδες, με καθε τους στιγμη ατοφια και κρυσταλλινη να περναει μπροστα απ"τα ματια μου, να τρεχει κατευθειαν στην καρδια μου,να βουτιεται στην σκεψη μου.....Να γινεται εγω....Να γινομαι αυτη....

Για εκεινη τη μικρη και φευγαλεα αιωνιοτητα της διαρκειας της..Εχουν ολη τη δυναμη να σε ρουφηξουν και να χαθεις για παντα μεσα τους..Και ομως...Ποτε δεν καθονται αρκετα για να προλαβεις...Βουτουν ενα κομματι σου και τρεχουν στα εγκατα σου να κρυφτουν...Και εκει ματωνουν,στα σκοτεινα της ψυχης εκει ανθιζουν,εκει σιγα.. Και αθορυβα σε πλαθουν..

Τα εμποδια προς το ονειρο σου ειναι εκει και θα ειναι παντα εκει,οσα και να πιστευεις οτι εχεις κατακτησει...Ομως αν καθε φορα που ορθωνονται μπροστα σου θεορατα και αμετακινητα, πιστευεις πως μπορεις να τα διαβεις και να τα προσπερασεις και να τα κοιταξεις μονο με οσο φοβο χρειαζεται ωστε να μην σε καταβαλει υπεροψια,Τοτε οι αγγελοι ξυπνουν..Γιατι μοναχα η ελπιδα σου μπορει να τους ξυπνησει...

Και κανουν τα εμποδια διαφανα και απο κει πισω βλεπεις ν'απλωνεται υπερλαμπρο το ονειρο της καρδιας σου...Και τοτε πια δεν μπορεις να σταθεις δειλος και στασιμος...

Χιλιες φορες θα πεσεις και χιλιες θα ξανασηκωθεις..Και καθε φορα θα σηκωνεσαι και λιγο πιο ψηλα, θα νιωθεις λιγο πιο αδυναμος,θα κανεις ενα βημα και θα βλεπεις πως εγινες λιγο πιο δυνατος...

Μην με ρωτας ποτε αυτο τελειωνει....ισως ποτε.. Γιατι μια ανθρωπινη ζωη δεν φτανει μονη της για να αγγιξει τα ουρανια...Μαθε να στερεωνεις τα φτερα στην πλατη σου και ασε μετα τον εαυτο σου να σου πει ποσο ψηλα θελεις να φτασεις... Και αν τωρα νιωθεις αλυσοδεμενος και κολλημενος σε μια σταση με χιλια "πρεπει" να σε κρατουν ακινητο, ξεχασε για λιγο το κορμι σου...Ψαξε να βρεις την ψυχη σου και αφησε την να πεταξει...

Σιγα σιγα θα την ακολουθησεις, μοναχα μην δειλιασεις...Να λες συνεχεια πως, αν υπαρχει εστω και ενας ανθρωπος σ'αυτη τη γη που τα καταφερε, τοτε μπορεις και εσυ...

Στησε τον εαυτο σου διπλα στο μεγαλυτερο αναστημα και λεγε του "ερχομαι ..μεσα απο την δικη μου πορεια ερχομαι"....

Οσο ψηλα και αν στεκεται ...

οσο χαμηλα και αν βρισκεσαι εσυ.....

"Χριστινα χονδρογιαννη"