Ψάχνω να βρω την παιδική μου γαλήνη
Η ψυχή μου ξερνάει πόνο και λύπη φτύνει
Τα μυαλό μου αδειανό χωρίς κανένα στόχο
Παλεύει μες το σπίτι με τα τούβλα και το στόκο
Θέλω να πάω να βρω τα παλιά μου λιμέρια
Εκεί που πηγαίναμε νύχτα και μας βρισκαν μεσημέρια
Θέλω να πάρω ένα πατίνι να χαθώ να φύγω
Στα όνειρα που σαν παιδί έθαψα και ας πονάω ακόμη
Το τέλος είναι αργό μα γλυκό για την πόλη


Και αγαπώ κάθε τέλος και μισώ κάθε αρχή
Γιατί με διώχνει μακριά από την χαρά μου
Γιατί με σπρώχνει μακριά από αυτά που ζήτησα
Ταξιδιάρα ψυχή, μια ψυχή αλήτισσα