Ήτανε μια φορά και ένα καιρό ένα καράβι σοκολάτας...Αγκυροβολημένο με γλάσο κάπου βαθιά μέσα στα όρια της φαντασίας...Κάθε φορά που νύχτωνε, εκείνο ταξίδευε κρυφά σε νησιά και σε πελάγη που ήταν γεμάτα γευστικές απολαύσεις και μυθικά κουζινικά σκεύη...Το αγαπημένο του μέρος ήταν το νησί των γεμιστών. Εκεί άραζε τον τελευταίο μήνα. Ήταν λάτρης της πιπεριάς και του αυγολέμονου και πολύ ευχαριστημένο από την γρήγορη εξυπηρέτηση που του παρείχαν τα ταψιά και τα δέντρα-κουτάλια της σούπας. Πολλές φορές το έβρισκε το πρωί κάπου στα μεσοπέλαγα του σπέτσι γιατί δεν μπορούσε να πάρει τα... κουπιά του από το πολύ φαϊ. Μία από αυτές τις φορές γνώρισε τον νέο του φίλο,έναν γλάρο που τον έλεγαν Νέζα. Η οικογένεια του, αποφάσισε να τον βγάλει έτσι, μιας και σε εκείνο το νησί ήταν όλα διαφορετικά.Τόσο διαφορετικά, που αντί για κουτσουλιές...Είχαν απλικατέρ για μαγιονέζα,για μουστάρδα,για κέτσαπ και σως χωριάτικων μυρωδικών. Για να τον ευχαριστήσει που έγιναν φίλοι, το καραβάκι μας, έριχνε τα δίχτυα του από βραδίς και σαν ξημέρωνε πήγαινε στον φίλο του τον γλάρο να τον ξυπνήσει με μια φρέσκια τσιπούρα. Άλλωστε, η καλή μέρα...Ξεκινάει πάντα με ένα καλό πρωϊνό. Έτσι περνούσαν εκεί οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια... Συνέχεια έκαναν βόλτες πάνω στην καραμελωμένη αμμουδιά και στα ανθρακούχα κύματα, λέγοντας διάφορες ιστορίες, χαιρετώντας περαστικούς και ψάχνοντας ναυαγούς για λίγο παραπάνω καλαμπούρι. Ώσπου ξαφνικά, κάτι ένιωσαν πως αντίκρισαν με την άκρη του ματιού τους...Και ναι... Το είχαν κάνει... Ένα άλλο καραβάκι, ο Τίνης ο Γκοφρετίνης, μόλις είχε ξεφορτώσει τις βαλίτσες ενός ζευγαριού που είχε βαρεθεί την ρουτίνα της πραγματικότητας και ταξίδεψε ως εκεί με σκοπό να δραπετεύσει και να ελευθερώσει τα θέλω του... Καθώς τους ζύγωσαν και ρώτησαν για αυτούς, έμαθαν ότι αγαπάνε την μουσική, τον έρωτα, την θάλασσα, την ελευθερία, τις νεράϊδες, όλων των ειδών τα παραμύθια και φυσικά, τα γεμιστά... Τα ταψιά του νησιού χάρηκαν τόσο πολύ που έστρωσαν αμέσως τραπέζι για να καλοσωρίσουν τους νέους κατοίκους του νησιού και διέταξαν, μάλιστα, τους κοκοφοίνικες να στρώσουν τα καλά τους σκεπάσματα για να αναπαυτούν ύστερα στην αγκαλιά των αστεριών...(Συνεχίζεται...)