Ακούω το ντουέτο της Ζωής Παπαδοπούλου με τη Χαρούλα, διαβάζω το ποστ της Κατερίνας, σκέφτομαι αν βρήκε δουλειά μια φίλη μου, τι κάνει το ξαδερφάκι μου...

Σήμερα είχα συνάντηση με κάποια άλλα παιδιά από την AIESEC για το επερχόμενο συνέδριο στις 20-22 Απριλίου. Μαζί με το μέλος sagra και τον άλλο μου γιο τον Αναν, θα κάνουμε ένα session σχετικά με φιλοσοφία διαφορετικότητας (αποδοχή-εξοικείωση με την έννοια-εφαρμογή της φιλοσοφίας στην καθημερινότητα) και τις αλλαγές.

Μέσα από την AIESEC βγαίνεις ένας change agent, δηλαδή, κάποιος που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ξενκινώντας πρώτα από τον εαυτό του. Πώς θα φέρω την αλλαγή αν δεν μπορώ εγώ ο ίδιος να αλλάξω; Αν πάνω απ' όλα δεν θέλω;

Τα μέλη που θα παρακολουθήσουν το συνέδριο θα κληθούν να πάρουν μια απόφαση. Για το αν θα δεχτουν την επίδραση της AIESEC στη ζωή τους. Κατά πόσο θα επιτρέψουν τις αλλαγές και τις εμπειρίες να κατακλύσουν την ζωή τους...

Είδα το ποστ της Κατερίνας σήμερα και σκέφτηκα πόσο καιρό έχω να δω μια πολύ καλή μου φίλη. Όλες δουλεύουμε θα μου πεις (πλέον) και ο χρόνος είναι πολύτιμος...

Θυμάμαι τα λογια μιας φίλης το Σάββατο. Πόσο έχω αλλάξει σε κάποιο θέμα προς το χειρότερο. Βλέπω την καθημερινότητα μου. Διαφορετική πια. Αφήνω τις αλλαγές να έρθουν. Αλλά αν δεν μου αρέσουν δεν θα τις πάρω. Ποιες όμως

Πόσο έυκολο είναι να αναιρέσεις αποφάσεις που ξεκινούν από εσένα, αφορούν ΜΟΝΟ εσένα και ΟΧΙ καποιον άλλον; Και πόσο εύκολο είναι να πάρεις μια απόφαση όπου θα αλλάξει τις ζωές των άλλων γύρω σου. Νιώθω όλο και περισσότερο οτι οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται προστασία.

Υπάρχουν σχέσεις και πράγματα και κουβέντες αρκετών ετών δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να χαθούν ΧΩΡΙΣ αιτία. Οι δουλειές και οι υποχρεώσεις υπάρχουν και από εδώ και εμπρός θα υπάρχουν ακόμη περισσότερο. Έπιασα χτες τον εαυτό μου να κοιτάει συνεχώς την ατζέντα και να λέω μέσα μου "είμαι πολύ Busy". Ευτυχώς έχω το μυαλό να πω απόψε σε μένα κοίτα να βρεις χρόνο για σένα. Να αλλάξεις τις δυσάρεστες αλλαγές. Ναι, δοκίμασα το μοντέλο ειμαι παρα πολύ απασχολημενη και δεν μου αρεσε. Δεν το θέλω. Το ΑΛΛΑΖΩ.

Ωραία λοιπόν τα έγραψα εδώ, καιρός να υλοποιήσω το μόνο πράγμα που έχω αφήσει ανέγγιχτο τα τελευταία τρία χρόνια. Να είμαι κότα.

Μεγάλες κουβέντες βραδιάτικα!!!! ’ντε για ύπνο!

ΥΓ Το τραγουδι αφιερώνεται στα άτομα της πρώτης παραγράφου, στο άτομο που θέλω να πάω στο τανγκο μαζι (και όχι μόνο). Σε μένα. Σε κάποιες πτυχές μου που μου έχουν λείψει τόσο...