Το παρακατω κειμενο ειναι απαντηση στην alexia-vicky ,και στο (εξαιρετικο) κειμενο της.."Για να νικησεις.."
Τελικα ο αντιλογος ειναι αναποφευκτος...
Γραφω τα λογια σου οπως ακριβως τα γραφεις.... και στεκομαι ιδιαιτερα σ'αυτα..
(... όταν το τελευταίο,το Αυτό που έγραψα ήταν ακριβώς για τις ηρωικές στιγμές (γι'αυτό και η φωτογραφία) ύστατο που μπορείς να κάνεις για να νικήσεις είναι να πεθάνεις.)..
Εναι τοσο σημαντικο επιτευγμα η Νικη ωστε να πρεπει καποιος να θυσιαζει ο,τι πολυτιμοτερο κι ο,τι μοναδικο γι'αυτη ?
Εγω πιστευω οτι κανεις και ποτε δεν εγινε "ηρως" κατα συνειδηση και κατα βουληση . αλλα αντιθετως κατα συνθηκη, συγκυριακα ή κατα λαθος . Η εκ των πρωτερων γνωση του οικειοθελους θανατου ,του θανατου αφιερωμα , αφενος ισοδυναμει με αυτοκτονια (αρα ειναι εκτος συζητησης ) και εφετερου λυγιζει τα γονατα κι ο εν δυναμει "ηρωας" το βαζει στα ποδια ...
Οι φρασεις...ηταν παληκαρι,αψηφησε τον κινδυνο ,προταξε τα στηθη , εδωσε το αιμα του...συντασσονται μ'εναν μακαβριο αοριστο και αυτος ειναι χρονος των ηρωων ...ο "αοριστος" ...
Πιστευω οτι ο αχος της μαχης , οι ιαχες του πολεμου , η παρορμηση της στιγμης , η κακια στιγμη , η λαθος κινηση κι επιλογη , δημιουργει τους ηρωες κι οχι η υστεροφημια , τα ιδανικα , η πιστη και η "πατριδα ". Πιστευω, δε ,οτι τα δυο τελευταια κατασκευαστηκαν για να χανονται αδικα οι ανθρωποι. ( Δε θελω να θεωρηθω λιποψυχος,φοβιτσιαρης,ή αχαριστος γι'αυτους που θυσιαστηκαν και ειμαι τωρα μπροστα στην οθονη το laptop και φιλοσοφω , αντιθετως ειμαι πολυ παρορμητικος και εχω ερθει στο παρελθον μου αντιμετωπος με τον κινδυνο γι'αυτο και μπορω να εχω την αποψη ..περι λαθους και συγκυριας ..).
Η μαγεια της επομενης μερας , η θέα του ανατελλοντος ηλιου, ( και η θεά του ερωτα) , η γευση του φιλιου , το τρυφερο χαδι της αγαπημενης σου , τα αστεια των φιλων σου , το χρωμα της θαλασσας , η μυρωδια του φρεσκου ψωμιου.... ,ολες εκεινες οι μικρες καθημερινες κι ανθρωπινες συνηθειες,..., δεν θα αφηναν κανεναν στο ελεος της "ιστοριας" , των σκονισμενων βιβλιων της και των παραχαρακτων της
Κανενας "ηρως πεσων υπερ πιστεως και πατριδος" (κι αυτο το τονιζω και μονο σ'αυτο αναφερομαι) ,αν ειχε την επιλογη να ξαναζησει τη στιγμη και να διαλεξει το θανατο ή τη ζωη ,δεν θα διαλεγε το πρωτο κι αυτο γιατι η ζωη οπως και να'ναι ειναι γλυκεια , μοναδικη κι ανεπαναληπτη ....και δεν υποκαθισταται με καμια λαμπρη ιστορικη σελιδα , με καμια πινακιδα που δειχνει το δρομο στους περιεργους τουριστες , με κανενα παγωμενο αγαλμα ,( τοπο για fraffiti της ατακτης νεολαιας) , με καμια αναφορα στους πανηγυρικους λογους των δημαρχων ,των βουλευτων ,των υπουργων και των πρωθυπουργων ...με καμια υποκριτικη και υστεροβουλη μνεια...με κανενος λεπτου σιγης , προσοχης και τυμπανοκρουσιας ,με κανενα δαφνινο στεφανι και με κανενα πρωταγωνιστικο ρολο σε χολιγουντιανες ταινιες ...
La vita e bella... ειθε να τη ζησουμε...
Περα απο καθε αντιλογο ,διαφωνια ,ή "δοκιμη" των αποψεων σου '
θελω να σου πω οτι πρεπει να συνεχισεις να τις διατυπωνεις , να τις εκφραζεις , γιατι εκτος απο αξιολογες, εξυπνες και εμπνευσμενες , εμπνεουν και καποιους τυπους-"εραστες της αλλης αποψης" και πολεμιους του κονφορμισμου (conventionalism) ,των στερεοτυπων σκεψεων και των συμβατικων-καθιερωμενων αντιληψεων...(κι οχι απαραιτητα εμενα)...
Vagelis 12/3/03