Θυμήσου… Τις στιγμές που πέρασαν, τα γέλια, τις χαρές μας, τόσες νύχτες…
Μα και στις άσχημες εκεί, το χέρι μου κρατούσες, εσύ…

Ήσουν το στήριγμα, ελπίδα, σύντροφος πιστός μα κι αδερφός μου…
Παλέψαμε μαζί, το χρόνο όμως πώς να τον νικήσεις…

Ξέρεις… κομμάτι μου πια η μορφή σου, καρδιά μου η καρδιά σου, δεν φεύγεις…
Όπου πας κι εγώ εκεί, μαζί στα βήματα σου…

Περάσαμε πολλά κι ας σε ξέρω τόσο λίγο, πρόλαβες σημάδι να αφήσεις…
Πάντα υπήρχες, πάντα θα υπάρχεις, φίλε…

Τώρα λοιπόν οι δρόμοι μας χωρίζουνε, αλλού εσύ αλλού εγώ μα εδώ θα’σαι…
Όσο θα υπάρχω στη ζωή ένα να θυμάσαι…

Θα’μαι πάντα στήριγμα, ελπίδα, σύντροφος πιστός μα κι αδερφός σου…
Πάντα θα μ’έχεις δίπλα σου, άνθρωπο δικό σου…

Αυτό λοιπόν είναι για’σένα αδερφέ…
Θα μου λείψεις, δεν φαντάζεσαι πόσο…
Αλλά ξέρεις κάτι; Ποτέ δεν θα φύγεις, πάντα θα’σαι εδώ…
Θα υπάρχεις πάντα στο μυαλό μου, στην καρδιά μου…
Σ’ευχαριστώ για όσα ζήσαμε, για όσα νιώσαμε για όσα είπαμε, μαζί…
Να με θυμάσαι…