Η Αφροδίτη απολάμβανε, ρουφώντας έντονα, τις πρώτες γουλιές του δυνατού καφέ που της έβαλε ο Σπύρος. 

"Χθες πρέπει να σε πόνεσα λίγο ε;" της είπε, κοιτώντας την δήθεν μετανιωμένος, αλλά με μία σπίθα λαχτάρας στο βλέμμα. 

Αυτή η ερώτηση επιβεβαίωσης, που κάποιοι άντρες δεν την κάνουν καθόλου και κάποιοι πρέπει να βρουν τρόπο να σιγουρευτούν. Το ίδιο και πολλές γυναίκες. "Σου άρεσε;". Λες να αγκομαχούσε δύο ώρες, χωρίς να του άρεσε, μόνο και μόνο για να σε κάνει να νιώσεις καλή στο κρεβάτι; 

Η Αφροδίτη απολάμβανε το σεξ με το Σπύρο, από την αρχή. Μου το είχε πει από την πρώτη μέρα που είδε την απορία μου όταν μου είπε ότι κοιμήθηκε μαζί του. Η Άφρο ήταν μία κοπέλα ψηλή και αρκετά όμορφη, χωρίς όμως υπερβολές σε οτιδήποτε. Ο Σπύρος από την άλλη, ήταν ένας άντρας μέτριος σε όλα. Μου είχε πει, ότι της άρεσε ο τρόπος που την διεκδίκησε. Και γιατί όχι; Πλέον κανείς δεν διεκδικεί κανέναν. Όλοι με μία λογική του "ό,τι κάτσει". Ο Σπύρος όμως την ήθελε την Αφροδίτη. Την ήθελε χρόνια, από τότε που η Αφροδίτη ήταν ακόμα με τον Πέτρο, κι ας μην της το παραδέχτηκε ποτέ. Κάποιες γυναίκες όμως, είναι πιο εγκεφαλικά πλάσματα. Δεν τους φτάνει κάτι άξιο προσοχής να μπαινοβγαίνει με σταθερό -ή όχι- τέμπο, στον κόλπο τους. Κάποιες γυναίκες πρέπει να τις κάνεις να νομίζουν ότι ζουν το όνειρο που είχαν στο μυαλό τους για να μπορέσουν να απολαύσουν το σεξ. Να τις ακουμπάς εκεί που ανατριχιάζουν. Να τις σφίγγεις σαν να φοβάσαι μη φύγουν και παράλληλα να τις κάνεις να θεωρούν ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή, να φύγεις εσύ. Έτσι την πάτησε και η Άφρο με το Σπύρο. Το Σπύρο που όταν τον είχαμε πρωτογνωρίσει και της το σφύριξα ότι μάλλον την γουστάρει, η ίδια είχε πει "Καλή παρέα μάλλον, αλλά δεν είναι για τίποτα παραπάνω". Το Σπύρο που έκανε τα πόδια της να τρέμουν και την ίδια να σκάει την ψυχή της, κάθε φορά που δε δίνει το παρόν. Ναι, είναι ο ίδιος Σπύρος και η ίδια Αφροδίτη. 

Και ξαφνικά... Αυτή η ερώτηση για το μαξιλαράκι της επιβεβαίωσης, η οποία έκανε θρύψαλα κάθε εγκεφαλικό παιχνίδι που είχε δημιουργηθεί στο μυαλό της Αφροδίτης. 

Χαμογέλασε και ρούφηξε λίγο καφέ ακόμα...