Στο είπα, τα όνειρα πως, είναι δανεικά

γιατί η ζωή μας, εφευρίσκει χίλιους τρόπους
να καταστρέφει της ψυχής τα ιδανικά,
σε αδιέξοδο να φέρνει τους ανθρώπους.
Στο είπα η ελπίδα, αυταπάτες καλλιεργεί,
σαν παραμύθι που τη σκέψη, γοητεύει
 τέχνασμα λόγου που απλώς, δικαιολογεί
γιατί το όνειρο, μας απογοητεύει.
Στο είπα ο έρωτας, αν μοιάζει, με φωτιά
και, κατακαίει της καρδιάς τα φυλλοκάρδια,
στο τέλος στάχτη, αφήνει μόνο και, βρωμιά
νεκρές αισθήσεις, με ανεξίτηλα σημάδια.
Στο είπα η φιλία προδοσία, θα γεννά
είναι ευάλωτη απ’ τη φύση της να φθίνει,
φέρνει χαρά, στη παιδική ανεμελιά
όμως, στο τέλος, ξέρει πόνο να σου δίνει.
Στο είπα η κατάληξη, στου χρόνου τη ροή,
θα είναι η απόλυτη της μοναξιάς παρέα
καθώς, αγγίζει φιλικά κάθε ψυχή,
με αναμνήσεις η με δάκρυα, φευγαλέα.
Στο είπα ο χάρος, σε παράθυρο ανοικτό
κρυμμένος στέκεται, στο σκιερό  περβάζι
παίζει παράξενο, με τη ζωή κρυφτό
μα, στο φινάλε τη σφραγίδα, αυτός βάζει!