Κρίμα κι άδικο να πεθαίνει η στιγμή και να ζει η ανάμνηση.

Στο άπειρο – σ’ένα σύμπαν που υπήρξες κι αγάπησες.

Μα τώρα θρύψαλλα...

Έν’άστρο πέφτει κι είπες να κάνεις μια ευχή.

Τι ζήτησες πες μου;

Τη ζωή που έχασες, τα όνειρα σου, τι;

Το παιχνίδι τελείωσε...