Με πλησιάζεις, μου δίνεις το χέρι, με χαιρετάς. Με ρωτάς τι δουλειά κάνω – σου λέω “τίποτα, είμαι άνεργος”. Κουνάς το κεφάλι συγκαταβατικά και μου λες “σε καταλαβαίνω”.

   Αγαπητέ 40άρη, 50άρη, 60άρη κλπ, πίστεψε με, δεν καταλαβαίνεις Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α!!! Δεν καταλαβαίνεις πως είναι να κοιτάς μπροστά και να μη βλέπεις μέλλον. Να κοντεύεις τα 30 και να σε συντηρούν ακόμα οι γονείς σου. Να βλέπεις μικρά παιδάκια στο δρόμο και να σκέφτεσαι ότι το πιθανότερο είναι να μη γίνεις ποτέ πατέρας. Να νιώθεις ότι σου έχουν καταστρέψει τα όνειρα…

   Και ξέρεις γιατί δεν με καταλαβαίνεις; Γιατί όταν σου είπαν “λεφτά υπάρχουν”, εσύ ήσουν εκεί και τους πίστεψες. Και τους ψήφισες. Όταν σου είπαν “δεσμευόμαστε να φέρουμε την ανάπτυξη στον τόπο”, εσύ ήσουν εκεί και τους πίστεψες. Και τους ψήφισες. Όταν σου είπαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, εσύ ήσουν εκεί και τους πίστεψες. Και τους ψήφισες. Όταν θα’ρθουν και θα σου πουλήσουν πάλι ψέματα, θα’σαι εκεί και θα τους πιστέψεις. Και θα τους ψηφίσεις.

  Και είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας αυτό το κείμενο θα σκέφτεσαι “καλά τα λέει” χωρίς να καταλαβαίνεις ότι μιλάω για’σένα. Βλέπεις, πάντα φταίνε αυτοί που εκλέγονται. Γι’αυτόν που τους ψηφίζει, ούτε λόγος…
........................................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας