Βαθιά, μέσα στη νύχτα
στο δάσος της σιωπής
μαύρα πετούν κοράκια
σε σύννεφα οργής.

Κανένας δεν τα είδε
κι ούτε έμαθε γι’ αυτά
σκιές που ψιθυρίζουν
με μάτια ερυθρά.

Εγώ, όμως τα είδα
κι ας ήταν σκοτεινά
τα άκουσα να κράζουν
πριν φύγουν μακριά.

Θάνατος βρωμάει
το χώμα είναι υγρό
το δάσος στοιχειωμένο
το όνειρο νεκρό.

Βαθιά, μέσα στη νύχτα
στη νύχτα που περνώ
δεν ξέρω αν υπάρχεις
δεν ξέρω αν θα σε δω.

Άννα Πάτσου
…………………………………

Μέσα στη νύχτα περπατώ
μόνος κι αυτό το βράδυ.
Σκιές πλανώνται στο μυαλό,
βαθιά μες το σκοτάδι.

Κρύο το σώμα μου χτυπά,
τη σκέψη μου στοιχειώνει.
Φόβος το βλέμμα κυβερνά,
το είναι μου θολώνει.

Ξανά μέσα στο τίποτα
μεσ’τη νεκρή μου μνήμη,
κινείται κάτι ύποπτα
και χαρακιές αφήνει…

Μέσα στη νύχτα περπατώ
μόνος μαζί με’σένα.
Σκιές πλανώνται στο μυαλό
και όνειρα καμμένα.
...........................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας